Ik mis.
Ik mis tijden, geuren, mensen.
Ik mis momenten, vlagen, energie.
Ik mis.
Ik mis het onbezorgde gevoel op school waarbij je wist dat alles voor je uit was gestippeld.
Na groep 5 ga je naar groep 6. Na de eerste klas ga je naar de tweede. Na het eerste jaar HBO ga je naar het tweede en ga zo maar door.
Ik mis.
Ik mis het zien van mijn vriendinnen, elke dag, op school. Ik mis onze gesprekken in de MoccaMore.
Ik vraag me af waarom ik me daar op dat moment niet bewust van was en het zo vanzelfsprekend vond. Ik wist niet beter.
Ik mis.
Ik mis mijn ouderlijk huis en mijn kamer.
Ik mis het onbezorgde gevoel waarbij ik niet hoefde na te denken over het kopen van nieuwe shampoo.
Of de energierekening waar ik me niet bewust van was bij het verhogen van de verwarming.
Ik mis.
Ik mis dat mijn moeder zo dichtbij me was, in hetzelfde huis.
Ik mis dat ik haar kon knuffelen, elke dag. Nu is dat eens per maand ongeveer.
Ik mis.
Ik mis de vroege ochtenden in de trein naar kantoor.
De rust, het serene en de geur van gedouchte mensen met hun luchtje vers opgespoten.
Ik mis.
Ik mis mijn collega’s op kantoor, hoe we een hecht team waren samen.
Elkaar helpen, steunen en vooral dat ik élke dag wel een keer de slappe lach had.
Ik mis.
Ik mis wel eens het gevoel van het hebben van een vrije dag.
Het gevoel dat je de wekker eens niet hoeft te zetten en de hele dag in je pyjama kan zitten.
Ik mis het gevoel dat dat bijzonder was.
Iets wat ik nu vanzelfsprekend vind.
Net als mijn huidige geweldige huis waar ik zo fijn in leef.
Net als mijn huidige geweldige baan waar ik elke dag weer mag doen waar ik zo gelukkig van word.
Net als alle nieuwe mensen die ik ontmoet en bevriend mee raak.
Net als de nieuwe leerprocessen in het editten, schrijven en foto’s bewerken.
Net als het hebben van zo’n fijne relatie waarin ik gesteund en geliefd word.
Net als het hebben van mijn moeder in mijn leven, die ik elke maand zie.
Net als het afspreken met vriendinnen waarbij het dan speciaal voelt omdat we tijd voor elkaar hebben vrijgemaakt.
Ja, ik mis wel eens.
En het besef dat ik het toen zo vanzelfsprekend vond laat me reflecteren op mijn huidige leven en alles wat ik nu vanzelfsprekend vind.
Ga ik dit ooit ook allemaal missen? Ik denk het wel.
Daarom ga ik er nu extra van genieten.
9 comments
Mooi!! Het is poëtisch hoe je soms schrijft!! Je hebt mij geraakt!
Jaaa je gaat het zeker missen, vooral als je straks een groot gezin hebt. Natuurlijk is dat weer een nieuwe fase in je leven wat ook prachtig is maar als je nu al gaat klagen omdat je geen vrije tijd, zodra je kinderen hebt ga je beseffen hoeveel vrije tijd je eigenlijk altijd had. Maar heel erg mooi hoe je het allemaal verwoord, prachtig!
Indrukwekkend mooi!
Schitterend!!!
Mooi verwoord zeg en zo waar!
Mooi!! En zo waar!! Je verwoordt heel mooi wat ik ook voel.
XX
Wow lieverd, kippenvel door je stuk. En niet alleen om hoe je het geschreven hebt (heel mooi), maar ook omdat ik hier letterlijk net, 10 minuten geleden in de tram, aan dacht. Zo’n moment van besef ineens. Ik dacht aan mensen die hun studententijd beschrijven als ‘mooiste ooit’, en toen bedacht ik dat ik letterlijk elke fase van mijn leven zou kunnen omschrijven als mooiste ooit. Het was niet alleen maar voorspoed en zonneschijn, maar toch zijn het allemaal mooie herinneringen. Ineens kwam er zo’n mega besef dat ik de fase waarin ik nu zit, over een tijd waarschijnlijk ook zie als heel mooi. En toen besloot ik dat ik dat nu al vind, en dat het fijn is om daar vaker bij stil te staan. Count your blessings =)
Ah schat! Wat beschrijf je dit mooi en ik vind het ook zó bij je passen. Je ziet overal altijd het positieve van in heb ik het idee. En je straalt zo! 🙂 inspirerend.
Ik mis de jaren dat ik 20, 30 was en niet genoeg genoot van gewone fijne dingen. Waar is alles gebleven? Hier werd ik vanmorgen mee wakker, toeval? Goed dat jij zo stil staat bij de(ze) dingen lieve mooie Teni Xxx