Mensen houden ervan om te praten over de slechte dingen in het leven. Dat klinkt heel gek, maar als je je er even bij stil staat kom je tot de conclusie dat het vrij vaak gebeurt. Van bewerkt vlees, tot terrorisme, tot roddels over andere mensen. 

Niemand verplicht ons om het hierover te hebben, we dragen volledig onze eigen verantwoordelijkheid over de woorden die we uitspreken en de gesprekken die we voeren. Als dat zo is, waarom doen we het dan zo vaak en zoveel? Zit er iets comfotabels in het praten over alles wat ‘slecht’, ‘fout’ en ‘giftig’ is?

Doen we dit bewust? Waarom praten we niet over de dingen die we wél willen. De dingen die hoop bieden?

Natuurlijk schets ik nu een erg zwart-wit plaatje waarin het lijkt alsof we alleen maar negatief lopen te doen. Dat is niet zo. Er zit absoluut nuance in en dit verschilt ook nog eens van persoon tot persoon. Echter fascineert het me nog altijd waarom het zo ‘lui’ en ‘lekker’ kan voelen om te klagen. Zijn we bang om te praten over wat we wél willen?

Misschien, heel misschien zit het anders..

Misschien overkomt het leven ons niet, misschien is het niet alleen maar de angst die spreekt, misschien is het niet zo dat er altijd beren op de weg zijn die jou tegenhouden, misschien.. Heel misschien, zijn we te bang om uit te spreken wat we écht willen en voelen we ons gepasseerd wanneer anderen deze dingen wel krijgen.

 

Misschien is dit wel het gevoel dat de overhand neemt wanneer je door social media aan het scrollen bent. Of een tijdschrift opent.

• Wil je meer financiële zekerheid maar vraag je niet om meer werk? Iets voor erbij? Een verhoging in je salaris?
• Wil je een partner om van te houden, op een specifieke manier maar vertel je hem/haar niet hoe dat is?

Misschien voel je je onrustig en paniekerig omdat je lichaam met je probeert te communiceren omdat je bepaalde basisbehoeftes niet vervult krijgt? Dingen die alleen jij wilt in het leven. Niet de dingen die anderen van je verwachten. De dingen die anderen van je verwachten vullen jóú niet, ze zorgen er alleen voor dat anderen hun klep houden.

Als je het huisje, boompje, beestje idee nastreeft voor anderen, zal niemand zeuren over “Heb je nou al een vent?” “Wordt het niet eens tijd om een vent te zoeken?” “Wanneer begin je aan kids?” etc. Makkelijk ja, maar misschien vult het jou wel helemaal niet.

Vraag het

Je zult verstelt staan hoe vaak je zult krijgen wat je wilt als je erom vraagt. Niet door het te eisen, niet door de ander een schuldgevoel aan te praten, niet door er druk op te leggen, of schaamte of overtuiging. Maar gewoonweg te vragen.

Vriendelijk en oprecht.

Waarom klinkt het zo simpel en doen we het vaak zat niet? Omdat het betekent dat we uit onze comfortzone moeten. Niet alleen door het vragen zelf, maar met de gedachte dat als we daadwerkelijk krijgen waar we om vroegen, we bang zijn dat we dit misschien eng vinden en niet durven.

Weet je wat werkt?

Je partner vragen wat jij wilt. Zonder dat je het goed moet praten. Je baas vragen voor salarisverhoging met een spreadsheet vol redenen waarom je het zou verdienen. Solliciteren voor een nieuwe baan en de kwalificaties met gemak ownen. Iemand om een gunst vragen zonder jezelf eerst zielig voor te doen maar te zeggen “Dankjewel, ik weet dat je het druk hebt en daarom waardeer ik het ook enorm”.

Enkele dagen per week boksen, aan yoga doen of een andere sport omdat je lichaam hierom vraagt. Beter eten omdat het suffe gevoel, de hoofdpijn, de buikpijn en alle andere vage klachten je hierom vragen.

Als je doet alsof je het minimale wilt, voel je je ook niet gefaald

Het gat tussen wat je wilt en waar je voor kiest kan ineens duidelijk worden als je dit principe begrijpt: vraag om wat je wilt en kies hier vervolgens ook voor.

Het is veel makkelijker om niet na te denken over wat je écht wilt, want o wee als het niet lukt? Want de focus komt dan alleen maar meer op het feit dat je het nu niet hebt. Het besef dat je dingen wilt die er nu niet zijn kan al een gefaald gevoel geven zonder dat je ook maar bent begonnen. Het is veel makkelijker om te doen alsof we het minimale willen, want hierdoor voelen we ons altijd veilig én volbracht.

Dus maak je jezelf klein en blijf je klagen? Blijf je beren op de weg zien om aan te geven waarom je vooral geen veranderingen aan moet brengen?

Ik zeg hier niet mee dat je een mega carrière moet nastreven. Dat je je talenten moet vinden en je in de spotlights moet begeven. Nee. Juist niet. Ik zeg hiermee dat ieder van ons anders is en andere verlangens heeft.

Los uit alle hectiek en chaos van de dag, wat is het dat jij echt wilt? Wil je het liefst moeder zijn en volledig opgaan in het verzorgen van je kids? Wil je het liefst een andere baan? Wil je het liefst creatief bezig zijn of reizen? Of de liefde van je leven ontmoeten en daarmee een leven opbouwen? Wat is het? Waar maakt je hart een sprongetje van?

Vraag het, vraag wat je wilt, zeg wat je wilt. De makkelijke weg is jezelf keer op keer tijdelijk afleiden van het pad dat je diep van binnen wilt bewandelen, maar wees je bewust dat je hier aan het eind heel verbitterd door kunt raken.

Dus mijn vraag aan jou is, wat ga jij kiezen? Welke vraag/vragen ga jij stellen? Je leeft maar één keer.