Vandaag voelde ik dat het tijd was voor een nieuwe Vraag van de Week. Zoals velen misschien al weten krijg ik veel privé berichten, veelal met levensverhalen en hulpvragen omtrent eten, afvallen, relaties, positief zijn en je weg vinden in het leven. Niet omdat ik alles weet, integendeel, ik denk omdat ook ik struggle met deze dingen en het daarom fijn kan voelen om erover te sparren met iemand waarvan je weet dat ze er ook over nadenkt en mee bezig is. Iemand die zich niet in je directe omgeving bevindt, zonder oordeel, in het comfort van je eigen omgeving middels het internet op je telefoon of laptop.

Wat een tijd om in te leven, niet waar?

Deze keer kreeg ik een DM op Instagram waarbij ik voelde dat ik dit op mijn site wilde beantwoorden omdat ik veel soortgelijke berichten krijg. In de hoop dat het anderen ook kan helpen. Misschien kan het anderen helpen om mee te sparren maar ook om adviezen met elkaar te delen. Ik wil een positieve en motiverende omgeving kunnen creëeren op mijn site en door af en toe zo’n vraag te beantwoorden en jullie erbij te betrekken denk ik dat er een stap in die richting gezet kan worden.

Natuurlijk laat ik alle namen weg zodat het geheel anoniem blijft, voor het gemak noem ik de persoon in kwestie altijd “Linda” op mijn site. Dit is het bericht dat ik van Linda ontving:

Het bericht

Helaas denk ik dat veel meiden en vrouwen (vooral die mijn site bezoeken) zich hierin kunnen herkennen.

Lieve Linda,

Ik wil je allereerst bedanken voor hoe eerlijk je bent in je bericht. Je geeft aan dat je 8 jaar een eetstoornis hebt gehad, dat is niet niks. Ik wil je eigenlijk vragen waarom je dat laatste beetje controle zou willen loslaten? Ik wil je namelijk niet zeggen dat het goed of fout is omdat ik van mening ben dat het voor verschillende mensen op verschillende momenten in hun leven een ander doeleinde kan hebben. Daarom is het belangrijk om erachter te komen waarom je die stap wilt zetten.

Het hebben (gehad) van een eetstoornis is heel complex zoals je weet, het kan net zo goed een mentaal spelletje zijn waarbij je jezelf constant allerlei regels oplegt. Zo kan het ook zijn dat het een andere kant op slaat, dat je besluit dat alle regels de regels moeten omvatten van een ‘gezond persoon’ zoals jij denkt dat die is.

Het klinkt gek, maar soms slaat een eetstoornis door in het kiezen van het zijn van een ander soort persoon – en daar alle regels van opvolgen. Bijvoorbeeld, “Ik wil een gezond persoon zijn die vrij leeft en eet, zonder restricties”, wat zijn de ‘regels’ die daarbij gepaard gaan?

• Af en toe een taartje eten in een koffietent
• Vaker drankjes doen met vrienden
• Foto’s delen op Instagram van een zak M&M’s in de bioscoop
• Geen calorieën meer tellen

Want: kijk mij gezond in balans zijn.

Soms zie je mensen die vanuit een eetstoornis de fitnesswereld in gaan en daar weer in gaan ‘uitblinken’. Dat zegt nog steeds niks over de mentale staat van zo’n persoon ook al willen we graag die persoon de hemel in prijzen om de verandering die hij/zij heeft doormaakt.

Als je mentaal in hetzelfde spelletje met regels blijft zitten, dan kan het zijn dat je er op lang termijn niet per se gelukkiger op wordt.

Dit hoeft bij jou niet zo te zijn, natuurlijk.

Misschien lees je het bovenstaande en begrijp je wat ik bedoel maar sluit dit niet aan op jouw leven. Dat kan natuurlijk.

Waarom ik wel heb besloten dit te zeggen is omdat je aangeeft dat je heel graag dat laatste beetje controle wilt loslaten maar verderop in je bericht geef je aan dat je voor de buitenwereld het plaatje goed weet over te brengen maar nog steeds in je hoofd bezig bent met het tellen van calorieën.

Ik vind het zo ontzettend knap dat je bewust bent van de fase waar je je nu in bevindt en dat zie ik als een enorm positief punt, een positief perspectief en stiekem ook een positieve verandering. Misschien is het lastig voor jou omdat je je precies in zo’n fase bevindt dat je je bewust bent van de gedragingen en de gedachtes die je niet meer wilt maar die er nog wel zijn. Dat is altijd een nare situatie om je in te bevinden. Maar dit is een cruciale fase voor elke verandering die je wilt doormaken.

Je wilt iets niet meer wat je wel al jaren doet – je wordt je bewust van de verandering die je wilt doormaken maar tegelijkertijd wordt je geconfronteerd met alle gedragingen die het oude patroon ondersteunen – en dus kom je in zo’n fase waarin het lijkt alsof je vastloopt.

Ik wil je vragen..

Ik wil je vragen om het stap voor stap te bekijken, het dag voor dag te nemen – één stap na de ander.

Kijk elke dag wat je die dag zou kunnen doen, verken de nieuwe wereld waar je naartoe wilt.

• Hoe voelt het als je tijdens je ontbijt geen weegschaaltje gebruikt en/of geen calorieën telt? Wat voel je de rest van de dag? Is het een prettig idee of juist niet? Of wat als je probeert je lunch niet te tracken?
• Sta even stil bij je buik en je verzadigingsgevoel. Heb je honger? Weet je hoe het laatst voelde om honger te hebben of juist om vol te zitten? Kun je dat gevoel onderscheiden?
• Wat voel je nadat je net een maaltijd op hebt – of je er nu wel of niet de calorieën van hebt geteld. Voel je enkel fysieke gevoelens van een verzadigd gevoel of voel je ook mentale dingen, emotionele dingen. Positief of negatief?
• Wat gebeurt er als een vriendin je uitnodigt voor haar verjaardag dit weekend – heb je daar een positief of negatief gevoel bij? Om het eten en drinken of om de gezelligheid?

Als je je elke dag bij deze ‘kleine’ momenten stil staat zul je een ontwikkeling in gang zetten. Ontwikkeling wordt vaak gestopt omdat we als een kip zonder kop gewoon door de dagen heen gaan en ergens na een paar maanden of zelfs jaren pas stil staan bij ons leven en realiseren dat we het niet (meer) leuk vinden. Maar als je wéét dat je een bepaalde verandering wilt doormaken, dan is het goed om elke dag even stil te staan bij wat er gebeurt – intern.

Je faalt niet in het zijn van een ‘gezond en gebalanceerd persoon’

En daarbij: niets is goed of fout. Als je je slecht voelt bij het idee van de verjaardag omdat je enigszins angstig bent voor het eten dat daar gaat zijn of de sociale druk: dan is dat oké. Niemand is altijd maar perfect. Je mag deze dingen voelen. Je faalt niet in het zijn van een ‘gezond en gebalanceerd persoon’. Je verkent je eigen wereld, je eigen gedachtes en probeert langzamerhand duidelijkheid te krijgen in de waarom vraag.

Waarom voel ik dit? Waarom wil ik dit niet eten? Waarom wil ik gebalanceerd zijn? Waarom wil ik controle over mijn leven? Waarom wil ik géén controle over voeding? Waarom, waarom, waarom? En voor je het weet kom je bij de waarom vraag onder de oppervlakkige waarom.

“The why beneath the why”

En meestal komen er dan diepere antwoorden die je een opgelucht gevoel geven zodra je ze aandacht geeft: Omdat je misschien bang bent niet geliefd te worden als je de controle los laat. Omdat je bang bent dat mensen je misschien zullen verlaten. Omdat je misschien bang bent om een leven in te gaan waarbij je geen idee hebt of je het wel leuk gaat hebben. Omdat je misschien bang bent dat je jezelf niet meer gaat herkennen. Omdat je misschien bang bent dat mensen je niet meer leuk gaan vinden. Etc. etc. etc.

Ik hoop dat deze lange reactie met een hoop zijwegen je ergens op een bepaald vlak kunnen helpen. Ik hoop ook dat anderen die zich geroepen voelen om een advies te geven dit zullen doen in de comments en je eruit kunt halen wat van toepassing is voor jou.

Wat betreft een tip voor je haar; ik denk dat het veelal afhankelijk is van je genen maar dat je voeding en leefstijl er absoluut invloed op kunnen hebben. Een simpele tip die ik iedereen meegeef die me vraagt over mijn haar: na het douchen wat (kokos of olijf)olie in de puntjes ‘knijpen’ en het vooral niet kammen als het nat is. Dat is wat ik altijd heb gedaan en voor mij werkt het top!

Lieve Linda,

Ik wil je nogmaals bedanken voor je moed en je oprechtheid in het sturen van een bericht en ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad.

Liefs,

Teni