Vandaag even geen Engelse video maar een artikel. Door verschillende omstandigheden is het niet gelukt een video af te krijgen, maar hopelijk vinden jullie een artikel deze keer niet erg! Misschien vinden sommigen het stiekem zelfs fijner 😉 haha. 

Je mindset bepaalt heel veel, dat weten we allemaal. Het vertelt je hoe je moet functioneren, wat je moet doen, en wat je moet geloven.

Wanneer we onszelf de hele dag door dingen wijsmaken, gaan we het op een gegeven moment geloven en wordt het onze waarheid. We zien de wereld vanuit die lens en wanneer staan we er dan bij stil of het wel waar is? Of het wel op feiten is gebaseerd? Ik merk dat het helaas geen rechte lijn is; leren van jezelf te houden, zelfverzekerder en positiever worden. Je kunt dit allemaal ontwikkelen en laten afbrokkelen. Dat laatste is iets wat bij mij de afgelopen twee jaar enorm is gebeurd.

Ik heb wat gedachtes op een rijtje gezet die wel eens door mijn hoofd zijn gegaan of nog steeds gaan.. Herken jij je hier ook in?

1. Als zoveel goed gaat in mn leven.. Dan moet er wel ergens balans in gebracht worden met iets ergs..

Pff, zo moe word ik van deze gedachte. Wanneer het leven beter en beter begint te worden (vaak toch echt door je eigen keuzes) kunnen we ineens bang worden. We durven het misschien niet te vertrouwen. Het is alsof we aan het wachten zijn, angstig, tot er iets verkeerd gaat. Wat we niet realiseren is dat we iets tragisch repeteren in ons hoofd tot het misschien gebeurt en we ‘voorbereid’ zijn – omdat we het in ons hoofd al eens hebben afgespeeld.

Dit is wat Brené Brown zo mooi verwoorde. Precies wat ik vaak voel. De mensen waar ik het meeste van houd heb ik om me heen, ik ben gezond en ik heb een baan waar ik zelf met liefde voor heb gekozen en gecreëerd. Wat kan er allemaal mis gaan?

Ik moet leren stoppen met deze gedachte..

2. Iedereen houdt me constant in de gaten en denkt negatief over me

Dit was het jaar 2019 voor me. Vanaf januari tot en met november ongeveer. Ik voelde me heel slecht en hoorde alleen maar de negatieve dingen die mensen over me zeiden of schreven. Waardoor ik het gevoel kreeg dat alles in de gaten werd gehouden, elke spellingsfout, elke editfout, elke controversiële vorm van mening die ik uitte, elke keer dat ik me verdrietig voelde en hierover postte, elke keer als ik weer bij mijn vriendinnen zat te zeuren en te huilen om hetzelfde waar ik een jaar geleden ook om zat te zeuren en te huilen. Vermoeiend.

Ik ben blij om te melden dat ik sinds november 2019 een aantal drastische dingen heb veranderd achter de schermen die me enorm hebben geholpen hiermee te dealen. Dit zijn persoonlijke tools geweest specifiek voor mijn situatie, niet iets waar je wat aan zult hebben als ik het met je deel (anders deelde ik het met liefde). Tenzij je ook je leven ‘publiekelijk’ leeft, stuur me dan gerust even een mailtje 😉

3. Als iedereen om me heen struggelt, dan hoef ik niet te beginnen over wat goed gaat..

Of misschien verdien ik het niet om te ontwikkelen en verder te komen. Het is soms lastig om je niet klein te houden zodat de ander zich niet slecht voelt. Jouw leven heeft niets met die van de ander te maken, er mag net zoveel ruimte zijn voor de boosheid en het verdriet van de ander als voor jou succes en geluk.

Ik heb in de afgelopen jaren wel gerealiseerd bij welke mensen ik wel mijn successen kon delen en bij wie niet. De relaties met de personen bij wie dit niet kon zijn inmiddels enorm vervaagd of bestaan niet meer. Dat is heel jammer, maar heel logisch eigenlijk.. Ik schreef er zelfs over vorig jaar, ook daar werd niet altijd leuk op gereageerd – maar hé, dit is mijn online dagboek 😉

4. Deze persoon houdt me tegen in het leven..

Niemand houdt je tegen heb ik moeten leren, het is mijn eigen hoofd dat me wijsmaakt dat dat gebeurt. Het is misschien zelfs een excuus als dingen niet lukken. Verantwoordelijkheid nemen over je eigen leven en dit keer op keer blijven doen, is  de beste manier om je leven te leiden naar mijn mening. Maar jeetje wat kan ik het soms lastig vinden om hier sterk in te zijn. Ik denk soms dat dit de reden is dat ik niet heel graag met tientallen mensen afspreek en omga. Ik heb hele grote dromen voor mijzelf en mijn leven en ik voel me toch altijd een beetje ‘de gek’ als we op een punt belanden waar we het over dit soort dingen hebben. Om maar een klein voorbeeld te noemen.

Ik denk dat het ook te maken heeft met dat ik niet per se de ‘juiste’ mensen heb aangetrokken die bij mij passen wat dat betreft. Ik heb gewoon maar ‘iedereen’ aangetrokken omdat ik het altijd iedereen naar de zin wil(de) maken en ineens verwikkeld zat in een beginnende vriendschap terwijl ik alleen maar beleefd, gezellig en geïnteresseerd wilde doen.

Nu heb ik moeite met ‘nee’ zeggen tegen zoveel mensen die even een koffietje willen drinken. 

Poeh. Werk aan de winkel op dit vlak.

Maar ik moet wel zeggen dat de mensen die ik in mijn leven heb die ik graag en vaker zie, echt waanzinnig zijn. Ze zijn op één hand te tellen en daar heb ik het bovenstaande gevoel totaal niet bij.

5. Mijn angsten zijn waarschuwingssignalen

Angsten zijn vaak irrationeel geformuleerde ideeën in je hoofd, deze ‘maak je aan’ om jezelf te beschermen. Maar eigenlijk beschermen ze je helemaal niet, ze houden je juist tegen om te genieten van het leven. Simpel gezegd natuurlijk, er zijn een hoop disclaimers die ik hierbij kan bedenken maar laat ik dit artikel afsluiten met de volgende zin:

Je instinct is iets anders dan je (dagelijkse) angst(en).

 

Zo, dit moest ik even kwijt. In de hoop dat ik dit over een jaar of misschien twee, teruglees en denk: Goed gedaan Teni, je hebt jezelf ontwikkeld.