Ik zal eerlijk zijn, ik heb wat betreft COVID-19 niet een heel zwaar mentaal jaar gehad (wel door andere dingen, haha). Ik ga nauwelijks naar festivals, concerten of discotheken. Ik heb niet echt een vriendengroep maar losse vrienden die ik eens in de zoveel tijd zie. Ik werk vanuit huis. It’s all fine.
Natuurlijk zijn er dingen als reizen of koffietentjes die even van mijn planning zijn geschrapt maar ik voelde dat niet zo hard. Ik kan me wel voorstellen hoe zwaar het voor vele anderen kan zijn die wel een groot deel van hun leven hebben moeten aanpassen.
Maar toch, zo tegen het einde van het jaar, voel ik gemis rondom een aantal dingen die ik graag met jullie deel.
Ik mis de potentie van een avond
Je hebt van die avonden zonder hoge verwachtingen die uitlopen tot de mooiste herinneringen. Je spreekt met vrienden af, de een besluit een spel mee te nemen en het wordt de meest waanzinnige avond ooit met lachen gieren brullen met buren en nieuwe vrienden erbij etc. Of de avonden in de stad die een beetje rustig beginnen en ineens spontaan eindigen in een klein tentje met heerlijke 90’s muziek en veel gedans.
Als ik even eerlijk kijk naar mijn leven, dan zijn dit avonden die misschien 2-3 keer per jaar gebeuren. Dus het is niet alsof er een groot gemis is. Maar de potentie van zo’n avond is er niet of in ieder geval enorm afgenomen. En dat mis ik toch best wel.
Ik mis rondneuzen in de supermarkt
Ik hou van boodschappen doen. En al helemaal om nieuwe producten te ontdekken. Ik neus graag lekker langs de schappen, bekijk de verpakkingen, neem mijn tijd en geniet van het hele proces.
Hoewel het in potentie wel zou kunnen, is het toch anders. Ik doe toch wat vlotter mijn boodschappen dan eerst en ik hoef niet uitgebreid langs alle schappen te gaan. Ook mis ik boodschappen doen in het buitenland, ik ben altijd gefascineerd door de producten in de supermarkt in het buitenland.
Ik mis het dromen over een reis
Er zijn een aantal dingen héél belangrijk voor mij in mijn leven. Eén ervan is reizen en daar inspiratie uit opdoen. Dat is natuurlijk op een lager pitje komen te staan dit jaar – hoewel ik absoluut geluk had om in februari nog naar New York te kunnen en in augustus naar Italië.
Als ik een reis op de planning heb staan droom ik er elke dag over, ik kijk ernaar uit en geniet van de dagen voor zo’n reis. Elke keer als ik denk “Oeh, ik zou dat land wel willen bezoeken” dan komt er 1 seconde daarna de gedachte “Ohnee, kan niet”.
En tegelijkertijd met dat ik deze ‘onbenullige’ dingen mis, realiseer ik me natuurlijk dat ik het hartstikke goed heb om slechts deze kleine dingen te moeten missen. Ook nog eens tijdelijk. Oftewel: niets om over te klagen, hartstikke dankbaar! En over dat dromen, dat doe ik nog steeds –
Maar dan nu over een tijd waarbij dit allemaal voorbij of onder controle is. <3
Ik mis wel echt het knuffelen van mijn moeder en broer. Poeh!
5 comments
Ik mis het knuffelen van mijn dierbaren het meest en ik mis mijn collega’s.
Virtuele, virusvrije knuffel voor jou! ❤️😘
Als dit de enige dingen zijn die je mist heb je toch wel een makkelijk leven. Relativeren is ook een kunst.
Je omschreef dingen die het leven net even dat beetje extra geven. Ik vind je nuance erbij mooi Teni. Je spreekt én dankbaarheid uit en tegelijkertijd mag het missen van dingen er net zo goed zijn. Voor mij is dat herkenbaar. Zijn dit soort zaken te missen? Ja. Hebben we hebben het dan alsnog heel goed? Ook ja! Alsnog is het dan heel begrijpelijk en volledig legitiem om dingen te missen. Zoals het spontane dat van dingen af is, zoals het strak en geregisseerd boodschappen moeten doen, zoals het niet weten wanneer je een al vaak gedroomde droom daadwerkelijk kunt gaan leven, zoals het missen van fysiek contact met dierbaren and so on. Je bezit iets waardevols; droompotentie. Die potentie is er altijd. Zelfs nu in een onzekere en voor velen nare periode die jou als in- en meevoelend mens diep moet raken, droom je. Je dromen werken aanstekelijk. Ik droom dan ook volop met je mee. Over een reisje met het hele gezin ter ere van het 50 jarig huwelijk van mijn ouders bijvoorbeeld. Of het uitgebreid lezen van een etiket van een nieuw product en fantaseren wat ik ermee ga maken zonder dat ik achter me een zucht hoor. Of die ene borrel met vrienden die niet te laat mocht eindigen en die dat eindelijk wel deed omdat het plots hilarisch gezellig werd. Wat Corona betreft had en heb ook ik geen moeilijke tijd. Mijn leven was wel iets anders, maar niet héél anders zeg maar. Ik herken dat bij jou. Ik, jij en velen met ons worden minder geraakt. En ja daarvoor is de dank groot. En ja, ik kan kapot gaan van verdriet dat ik bij anderen zie. En ja ik probeer dan te helpen. Maar dingen missen en dankbaarheid kunnen prima naast elkaar bestaan. Ze krijgen namelijk beiden aandacht vanuit een goede en oprechte intentie. Dus de aarzeling die ik in je titel denk te voelen ‘toch wel mis’…. mogen wat mij betreft echt wel zijn ‘dingen die ik mis’. Menselijke behoeften behoeven geen aarzeling of wie weet zelfs schaamte. Een virus dat dood en verderf zaait, hoeft niet te betekenen dat een mens niet meer mens mag zijn… met basale behoeften als vrijheid. Niemand heeft er iets aan als jij omdat anderen verdriet hebben, ook nog eens jezelf tekort gaat doen. Dat schiet elk doel voorbij. Je doet al wat je kunt. En ja, ooit is deze tijd voorbij. This too shall pass. Tot die tijd volg ik jouw goede voorbeeld en droom ik met je mee. Liefs ❤️😘❤️
Ik verkeer ook in de gelukkige omstandigheden dat er heel weinig in mijn leven veranderd is door Covid. En daarvoor ben ik dankbaar! Heel erg dankbaar. Ik ben (denk ik) nog nooit eerder zó dankbaar geweest voor alle dingen in mijn leven die ik altijd zo vanzelfsprekend heb gevonden: mijn dierbaren zijn gezond, ik ben gezond. Mijn baan, met de thuiswerkmogelijkheid én alle andere arbeidvoorwaarden die bij mijn werkgever heel gewoon zijn, daarnaast heb ik met thuiswerken geen 3u reistijd per dag en dát is heerlijk, want het kost me niet alleen 3u op een dag, het scheelt me ook heel veel energie. Mijn huis! Ik heb jarenlang verbouwd, nou ja, mijn vader heeft mijn huis jarenlang verbouwd en het is zó mooi geworden. Ik woon in Nederland!!!!!! Met overvolle supermarkten en alle andere voorzieningen die we in dit land als ‘gewoon’ ervaren.
Ik droom zéker van reizen, want ik heb zomaar eens plannen voor een reisje verder weg dan Duitsland of Griekenland.
Een bestemming waarvoor ik moet vliegen en dat is niet goed voor het milieu, ik weet het. Dat compenseer ik met al jaren niet gevlogen te hebben. Ik wil mijn vader trakteren op een weekje NY. Volgend jaar december. Na Covid in ieder geval. Want dat is een feit, al zal Covid nooit meer helemaal verdwijnen, de huidige situatie gaat ook weer voorbij. Zoals alles in het leven voorbij gaat.
Er is echter 1 ding dat ik vreselijk mis, zoals Daenelia ook al benoemd: ik wil m’n vader weer eens een zoen op z’n wang kunnen geven ipv op ruime afstand om hem heen te bewegen. Hij is al 80 en ook hij gaat voorbij 🙁