Dit artikel schrijf ik alsof ik degene ben die dit denkt en voelt, dat is voor een keer niet zo. Tenminste, voor het grootste gedeelte. Bepaalde stukken zijn wel gebaseerd op de Teni van vroeger; de basisschool, de middelbare school. Maar het overgrote deel schrijf ik met mensen die ik ken in mijn achterhoofd. In de hoop dat het een extra reminder is om te beginnen met leven voor jezelf. En nee, dat is niet egoïstisch, ik denk altijd aan de volgende zin:
“What can you give the world, when you are empty?”
Ik zeg nooit nee
Of het nu gaat om een uitnodiging of een gunst. Ik kan het niet zeggen. Niet omdat ik het niet wil. Maar omdat ik niet weet hoe ik dat moet doen zonder het gevoel te hebben dat ik de ander teleurstel.
Ik kom nooit op voor mezelf
Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik niet wil dat anderen bang van mij worden. Ik wil niet dat anderen denken dat ik te gevoelig ben en van alles een drama maak.
Ik zeg nooit dat ik het te druk heb om naar je te luisteren
Ik wil niet dat de ander zich alleen voelt. Ik heb het gevoel dat ze misschien niemand anders hebben die hen wil aanhoren. Zelfs als ik het druk heb, zelfs als ik zelf door een moeilijke tijd ga, zeg ik daar niets over. Ik wil niet dat de ander denkt dat niemand geeft om wat hij/zij voelt of te zeggen heeft. Ik wil dat de ander het gevoel heeft dat hij/zij ertoe doet.
Ik ben altijd bereikbaar
Eén telefoontje en ik laat alles vallen wat ik aan het doen ben om te helpen, om aan te moedigen, om te overtuigen en om de ander eraan te herinneren dat de pijn tijdelijk is; dat hij/zij sterk is.
Ik word nooit boos
Zelfs als ik me beledigd voel. Ik overtuig mezelf elke keer weer dat er goedheid zit in iedereen, zelfs bij de mensen die me pijn doen.
Ik vergeef gemakkelijk
Ik wil niet dat de ander het gevoel heeft dat hij/zij iets bijzonders moet doen om vergeven te worden omdat vergiffenis gratis is. Het brengt vrede, niet alleen extern maar ook van binnen. Daar ben ik van overtuigd.
Ik probeer anderen te begrijpen vanuit hun perspectief
Niet alles is altijd wat het lijkt aan de buitenkant. We weten nooit precies wat de ander denkt en heeft meegemaakt. Daarom blijft het zo dat ieder zijn eigen waarheid kent vanuit zijn eigen perspectief.
Ik word voor lief genomen
Omdat ik nooit nee zeg. Niemand doet eigenlijk nog de moeite om te vragen wat ik denk. Ik word alleen benaderd wanneer het uitkomt en als het weer goed gaat met de ander, word ik weer vergeten.
Niemand vraagt of het wel goed met mij gaat
Ze denken dat, omdat ik niks zeg, dat het goed met me gaat. Dat ik oké ben met alles. Ze denken dat ik het zelf allemaal wel aan kan. Ze denken dat ik sterk ben, maar nee. Ik ben zwak. Wanneer ik me down voel, kan ik me niet voorstellen hoe ik er weer bovenop kom. Ze denken dat ik het wel aan kan. Maar dat kan ik niet.
Ik krijg ongeïnteresseerde reacties wanneer ik iemand nodig heb
Soms trek ik het niet meer, maar wil niemand echt de moeite nemen om te luisteren. Ze doen alsof ze er voor me zijn, maar hun hoofd zit elders. Ze zeggen dat ik me er overheen moet zetten, alsof het er niet toe doet. Maar het doet er wel toe. Ik verdrink en ik kan me er niet zomaar overheen zetten. Ik kan niet stoppen met huilen. Ik wil ook gehoord worden.
Alles wat ik meemaak, houd ik voor mezelf
Ik wil de ander niet tot last zijn. Ik wil niet dat de ander ook nog mijn problemen boven zijn/haar eigen meedraagt.
Ze denken dat ik alles altijd maar begrijp
Nee, ook mijn geduld en begrip raakt een keer op. Ik ben geen supermens. Ik kan ook maar een bepaalde hoeveelheid aan.
Eén excuus fixt alles
Ja, het fixt het conflict, maar niet de wonden. Niet mijn hart. Elke sorry, elk excuus is weer een litteken dat ik met mee zal dragen.
Mijn hele leven heb ik geprobeerd te doen wat goed was. De ander voorop zetten. Zelfs als het pijn deed. Zelfs als het pijn doet.
WORD WAKKER!
Ken je zo iemand? Ben je zo iemand? Je hoeft niet elk stuk compleet te voelen, maar waarschijnlijk herken je vele punten bij iemand die je kent of misschien wel bij jezelf.
Zie je hoe dit langzamerhand escaleert? Misschien weet je het heus wel van binnen, maar blijf je het oncomfortabele gevoel van -het niet doen- toch keer op keer uit de weg gaan.
De volgende keer spreek ik wel op. Dit was even belangrijk.
De volgende keer zeg ik wel nee. Deze persoon is me veel waard en ik wil nu niet teleurstellen.
Besef héél eventjes, dat je leven NU is. NU. Deze secondes die voorbij tikken nu je deze letters leest. Dit gebeurt allemaal nu in je leven. En je leven is kostbaar.
Pas wanneer jij jezelf de moeite waard vindt, zul je zien dat anderen jou ook zo gaan behandelen.
Je hebt geen respect voor jezelf, je geeft geen aandacht aan jezelf en legt deze hele ‘last bij de ander neer om te fixen. Maar als jij jezelf niet respecteert, waarom in vredesnaam zou de ander dat wél moeten doen?
Als je jezelf niet eens laat opspreken over iets waar je het niet mee eens bent, of de ander niet vertelt dat je je even niet oké voelt, of laat weten dat je even tijd nodig hebt voor jezelf, dat niemand anders dit voor jou gaat doen.
Sterker nog, de anderen gaan je behandelen naar de waarde die jij jezelf geeft.
Begin dus vandaag, nu, met het voelen van je energie in je lijf. Het voelen van jezelf in je lijf; Hoe voel je je? Waar denk je aan? Als niemand er even toe deed vandaag, wat zou je dan doen? Zou je een goed boek erbij pakken vanavond? Een maaltijd voor jezelf maken en een programma opzetten waar jij van geniet? Zou je in bad gaan? Zou je gaan sporten? Wat zou je doen?
Of zet de eerste stap met het uitspreken van wat je mening is. Misschien in een meeting, misschien tijdens een random gesprek. Het hoeft niet heftig, het mag subtiel. Het is oké om het niet eens te zijn met anderen, het is oké om niet door iedereen aardig gevonden te worden, het is oké om aan te geven dat je even niet lekker in je vel zit en het is oké om mensen te laten gaan die er nooit voor jou zijn geweest.
Je zult niet alleen achterblijven. Sterker nog, je zult mensen tot je aantrekken die met je willen zijn om jóú, niet omdat je alleen luistert, helpt en support wanneer zij het nodig hebben.
Foto’s:@elliottsdunning, @godandman x @jesseherzog
3 comments
Heel mooi geschreven Teni! Fijn om hier even stil te staan!
Dit artikel raakte me, ik herken mezelf er helaas nog steeds in, dus fijn zo’n soort reminder door jouw artikel! Ik wilde je alleen zeggen dat “opspreken” eigenlijk niet bestaat, volgens mij wordt dat nooit gebruikt. Zie deze uitdrukking vaker voorbij komen in je stukken, maar dit kun je alleen zo in het Engels gebruiken (to speak up).
Mijn moeder van 59 leest je blog en ze las mij vanmorgen dit artikel voor. Ze herkende mij hier in en het heeft mij op een bijzondere wijze geraakt. Fijn te weten dat ik niet de enige ben met dit soort ”waarom?” levensvragen in o.a. vriendschap en nieuwe mensen leren kennen! Heb dit artikel met een paar anderen gedeeld , hoop dat ze er ook veel herkenning en steun uithalen.
Je hebt er een volger bij!
Liefs van Debbie