Je besteedt zoveel tijd, werkend aan jezelf.

Zoeken naar hoe het is om echt jezelf te zijn, om authentiek te zijn en te leven binnen je eigen wensen.

 

Je besteedt zoveel tijd om jezelf te ontdekken,

Hoe je je kleedt, waar je naartoe gaat voor koffie, hoe je je weekenden doorbrengt.

 

Je werkt aan het opbouwen van bepaalde ervaringen,

In de hoop dat je ooit de ‘cruise control’ knop kan indrukken.

 

Ooit zal alles op zijn plek vallen

En zul je leven in het comfort dat je hebt gecreëerd.

 

Volgens mij gaat dat nooit gebeuren. Maar wat weet ik?

 

Ik geloof dat wanneer we enigszins begrijpen wie we zijn, wat we willen en hoe we het willen,

Het tijd is om opnieuw verder te ontwikkelen – op naar het volgende.

 

Misschien zijn we wel helemaal niet gemaakt om het leven te ‘masteren’

En vervolgens op cruise control door te gaan.

 

Misschien zijn we wel helemaal niet gemaakt om oppermachtig te regeren over de stad waar we jaren in wonen,

Waar we elke hoek en elke stoeptegel van kennen.

 

Misschien is het niet de bedoeling om te werken naar een punt waarna alles moeiteloos gaat,

Zo onuitdagend dat je vaardigheden langzaamaan beginnen uit te vallen.

 

Misschien moeten we helemaal niet een comfortzone creëeren en daar eeuwig in blijven..

 

We denken vaak dat succes het kantelpunt gaat zijn in ons leven,

Het moment dat we eindelijk gearriveerd zullen zijn.

 

En dan zijn we verbijsterd,

Verbijsterd omdat er niet zoiets als gearriveerd bestaat.

 

Geen bergtop waar we alles in controle hebben,

Alles in zijn nopjes en alles behaald.

 

Nee, volgens mij gaat dat anders..

 

Het is denk ik langzaamaan bergopwaarts gaan,

Elke kleine bergtop vieren, waarna direct een nieuwe, hogere bergtop zichtbaar wordt.

 

En hoewel het ontmoedigend klinkt om altijd maar te moeten klimmen,

Is het idee van arriveren en vastroesten misschien wel enger.

 

Misschien is het een oncomfortabele gedachte dat wanneer we niet streven naar iets,

We niet echt meer leven.

 

Al is het om te leren tuinieren,

Hoe klein het ook is.

 

Dit betekent niet dat we niet het moment kunnen waarderen,

Of uitzicht tijdens de klim en de bergtoppen niet kunnen omarmen.

 

Het betekent denk ik alleen maar dat zolang we leven,

Het mooi is om dingen te hebben om naar uit te kijken.

 

Te ontdekken, te leren, te voelen, te horen, te proeven,

Te leven.

 

Te blijven leven.

Want het verschil tussen leven en bestaan is toch wat je doet met de tijd dat je er bent?

 

Wanneer de jacht en de honger naar een stapje verder ophouden,

Verandert het leven naar bestaan.

 

De keuzes in het leven zijn bijna nooit over wat overduidelijk goed is en wat overduidelijk slecht is,

Het gaat bijna altijd om wat comfortabel is en wat ons ziel tot leven laat komen.

 

Dus ga.

 

Ga vooral wanneer je uitgeput bent, niet geïnspireerd en als je leven voelt als lauwwarm water.

Ga. Sta op. Kies opnieuw.

 

Besta niet, maar leef!