Voor jezelf opkomen, je mening laten horen, opspreken; allemaal kleine stapjes buiten je comfortzone als je het niet gewend bent. Vroeger probeerde ik dit soort dingen zoveel mogelijk te vermijden tot ik besefte dat hoe ouder en ‘volwassener’ ik werd, hoe meer dit van me gevraagd werd. Anders zou ik een leven gaan leiden dat niet van mij was. Leven voor een ander en naar een ander zijn/haar mening, dat leek me vreselijk.
Dus het werd tijd om voor mezelf op te komen en op te spreken. Maar ook dingen te vragen en mijn eerlijke mening te geven. Het resultaat?
Mensen kunnen best wel wat hebben
Ik was vaak zo angstig dat iemand beledigd zou raken en boos zou worden op mij. Of dat iemand het oneens zou zijn en daar een enorme discussie aan zou hangen die meer uit frustratie kwam dan gebaseerd op waarheden. Maar niets bleek minder waar, zolang je het vanuit jezelf brengt en eerlijk bent, kunnen mensen echt wel wat hebben. Dit vertel ik uit ervaring, niet uit wetenschappelijke feiten 😉 . Keer op keer als ik mijn mening vanuit mezelf netjes gebracht met voorbeelden voorlegde, werd het een eerlijk en open gesprek over de onenigheid. Natuurlijk heb je uitzonderingen en breng ik ook niet alles altijd tactisch, maar de gedachte dat elke confrontatie meteen een ruzie gaat zijn is wel volledig uit mijn hoofd.
En so what? Jij vindt wat je vindt en als je dat voor je houdt om aardig gevonden te worden, wordt je aardig gevonden voor iemand die jij niet eens bent. Dat lijkt me het niet waard, toch?
Maar wat zijn nou de momenten om op te spreken? Als je het aan mij vraagt, zou ik deze momenten benoemen:
Wanneer het over geld gaat
Ooit een vriend/vriendin geld geleend waarna je iemand nieuwe kleren zag kopen en je je bedacht dat hij/zij jou nog niet heeft terug betaald? Niet cool. Iemand maakt gebruik van jou vrijgevigheid en respecteert je blijkbaar niet genoeg als vriend/vriendin. Misschien ziet de ander het wel helemaal niet zo, dan is het de moeite waard om het op zijn minst even na te vragen en aan te geven dat je dit niet cool vindt.
Geld kent natuurlijk ook andere scenario’s zoals in een professionele setting zoals op je werk. In dat geval zou ik wat voorzichtiger zijn met opspreken omdat het vaak een ander is die bepaald wat je verdient en de werksfeer ook nog eens van toepassing is. Je timing is hier van belang en je argumenten! In dit geval ben ik denk ik niet de aangewezen persoon om je hier advies over te geven aangezien ik meer op het vlak van zelfontwikkeling en zelfliefde zit dan carrière en geldzaken binnen een bedrijf 😉
Als iemand je voor schut zet, voor de lol van anderen
Als iemand keer op keer onaardige, maar wel grappige, dingen zegt over je in gezelschap. Hoe grappig het ook is voor de rest, als jij hierdoor voor schut wordt gezet en je vind dit oprecht niet leuk, dan is het tijd om op te spreken. De groep hoeft het niet leuk te hebben ten koste van jou. Dan is het gewoon een trieste bedoeling.
Kijk, ik snap vriendengroepen waar er keer op keer iemand anders de pispaal is, maar het verschil is dan dat iedereen gelijk wordt behandeld. De ene keer is het de ene en de andere keer de andere. Nog steeds met een grens, want niet alles kan zomaar gezegd worden voor de grap, maar in ieder geval neemt iedereen om de beurt ‘one for the team‘.
Wanneer het niet om een vriendschapslolletje meer gaat, zou ik je adviseren om het openlijk, wel één op één en zonder enige woede of boosheid te brengen. Ik had hiermee te maken bij mijn vorige werk op kantoor, we hadden altijd ontzettend veel lol waarbij een nieuwe collega het iets te vaak op mij had gemunt, vond ik, voelde ik. Of het een feit was weet ik niet maar ik had dat gevoel en dat vond ik niet tof.
Zo konden allemaal collega’s grapjes maken over mij (ik ook over hen), maar bij deze ene collega leek het steeds in het verkeerde keelgat te schieten bij mij. Ik had het gevoel dat sommige grapjes net te ver gingen en de frequentie van deze grapjes wel heel vaak was bij mij. Grapjes over gewicht, eten en daten bijvoorbeeld, de dingen waar ik openlijk over sprak op kantoor en we allemaal over konden praten en grappen. Op een gegeven moment voelde ik me zo rot door een aantal scherpe ‘grapjes’ waardoor ik daarna, elk ander luchtig grapje van deze ene collega, niet meer kon hebben. Het heeft een week geduurd om moed te verzamelen om dit één op één te gaan bespreken en toen we dat deden bleek dat deze collega helemaal niet door had wat hij bij mij teweeg bracht. Het was echt niet zijn bedoeling en hij bood zijn excuses aan, ik was oprecht verrast en na een dikke knuffel was alles helemaal oké! Zo zie je maar hoe je in je hoofd sommige dingen zo groot kunt maken en het maar beter direct één op één kan bespreken vanuit jouw gevoel en jouw ervaring zonder dat je de ander aanvalt. Leermoment!
Ditzelfde kun je toepassen wanneer iemand extreem kritisch is op je, meestal familieleden. Het is oké om te zeggen dat je hun adviezen waardeert, maar dat je je leven op jouw manier wilt en gaat leiden.
Het is oké om af en toe een grapje te laten voor wat het is. Je hoeft niet overal op in te gaan en je grenzen aan te geven. Het ene moment zijn we wat gevoeliger dan het andere moment, besef je dat het oké is om aan te geven wanneer andermans feedback niet gewenst is voor jou of wanneer je herhaaldelijk iets hebt opgemerkt en het niet cool vind.
Zijn er momenten waar jij zou opspreken?
Heb je voorbeelden? Is er bij jou laatst iets gebeurd waar je niet je mening hebt gegeven? Niet voor jezelf bent opgekomen? Of juist wel? Jullie mailen me altijd zo lief en boeiende dingen, ik denk dat we enorm veel van elkaar kunnen leren als we het commenten en elkaar helpen. Ik zie het gebeuren op oudere posts en daar word ik zó gelukkig van. Als we herkenning vinden in elkaars verhaal, niet alleen in de mijne, staan we allemaal net wat sterker in onze schoenen als we vervolgens de laptop dicht klappen, de telefoon weg leggen of de tablet uitzetten en weer ‘het leven in gaan’.
Dus ik ben enorm benieuwd! Heb jij zoiets laatst meegemaakt?
5 comments
Herkenbaar! meegemaakt, in een situatie waarin er dingen vrij bot gezegd werden en mijn nee niet gerespecteerd, waardoor ik dicht klapte en overging op de negeer uit angst om zelf erg boos te worden. Volgende keer hoop ik hier sterker in te staan en beter voor mezelf te kunnen opkomen of op een andere manier
Mooi geschreven! Ik denk dat dit voor iedereen herkenbaar is. Het is soms heel lastig om je moed te verzamelen en je mening te geven over hoe je je voelt. Omdat je dan ineens heel “bloot” bent. Iets wat ik echt moet leren.
Hi Teni, wat herkenbaar weer! Was jouw blog er vroeger maar toen ik jong was ( ben bijna 40). Ik heb er de afgelopen jaren hard aan gewerkt om mijn mening te geven en voor mijzelf op te komen. En ik maakte me ook altijd druk om wat mensen van mij vonden en in mijn hoofd waren situaties veel erger dan werkelijkheid. Ik leer nog elke dag maar het is heerlijk om het nu te durven. Werkt bevrijdend!
Aah wat goed Christina!! Bevrijdend is het perfecte woord 🙂
Ik heb dat wel eens gehad voor anderen. Dat er over een bepaald persoon echt negatieve dingen gezegd werden die gewoon niet kunnen. Het was achter die persoon haar rug om en dat vond ik nog het ergste. Ik dacht, als ze hier zou zitten, zou je dit niet zeggen. En toen sprak ik en zei ik er wat van. Gelijk die persoon in de ontkenning zo van: Oh! Maar zo bedoelde ik het niet bla bla bla. En ik merk echt dat als één iemand dat grapje van een ander leuk vindt en er om gaat lachen, dat de rest maar een beetje mee doet. Vind ik zó niet leuk. Flauw ook. Bedankt voor het delen weer een goed artikel!!