[embedyt]https://youtu.be/V5n_RzK982c[/embedyt]
Vandaag is het tijd voor het tweede deel van de Q&A waar ik een paar weken geleden een post over deed op Instagram. Jullie vragen waren diep en kwetsbaar waardoor ik de tijd wilde nemen om hier goed op in te gaan en poeh, wat ging ik er diep op in! Mijn langste ‘praatvideo’ ooit met 23 minuten. Dus pak lekker even een kop thee of koffie, ga ervoor zitten en here we go!
Mocht je deel #1 hebben gemist, dan kun je deze hieronder terugvinden:
De laatste vraag die ik niet op video heb beantwoord maar in dit artikel ga doen is de volgende:
Er is iets waar ik al een tijdje tegen aanloop en over twijfel om het je te vragen. Maar niet geschoten is sowieso mis.
Ik ben nu in therapie om de restverschijnselen van mijn eetstoornis/eetgestoorde gedachten aan te pakken. Hierbij krijg ik dietmanagementtherapie, gericht op het normaliseren van mijn eetpatroon. Echter, de adviezen daar gaan soms tegen mijn gevoel in.
Zij zeggen dat het komt door mijn eetstoornis, maar zelf voelt dat niet zo. Zo zou ik nu tenminste 6 boterhammen moeten eten, halve liter zuivel, 2-3 plakken kaas per dag en 2 stuks fruit. Heel erg volgens de richtlijnen van het voedingscentrum. Ik weet dat mede dankzij mijn studie voor gewichtsconsulent. Echter, ik vind het veel. En dat zeg ik niet uit mijn eetstoornis, dat heeft zijn hoogtijdagen wel gekend, maar ik zit onaangenaam vol grote delen van de dag. De diëtiste zegt dat ik anders te korten ga opbouwen, want boter lus ik niet en dat is toch echt een van de grootste bronnen van vitamine A en D. In brood zit o.a. jodium en ga zo door.
Om mijn lange verhaal kort te houden. Ik ben met vriendinnen in gesprek geweest, lees altijd jouw eetdagboeken en ben wat rond gaan kijken bij anderen. Velen eten anders dan de bovengenoemde richtlijnen.
Kun jij mij uitleggen, helemaal met jouw opleidingsachtergrond, hoe ernstig het is als ik geen 6 boterhammen eet, maar 4 of 5. Dat ik soms liever ontbijt met een Smoothiebowl dan met crackers of brood. Dat ik de ene dag wel genoeg fruit binnenkrijg maar soms ook niet.
Zij hebben het ook over een setpoint. Dat als ik zo eet als bovengenoemde, dat mijn lichaam zich zal balanseren op een gewicht dat bij mij past. O en compenseren is uit den boze. Nu deed ik dit voorheen dramatisch, een pizza stond gelijk aan de hele week minder eten. Maar is het nou zo gek dat als ik ‘s avonds uiteten ga, dat ik de rest van de dag wat rustiger aan doe.
De reden dat ik dit vraag is omdat ik sinds de therapie een enorme strijd in mijn hoofd heb. Ik voel mij nu slechter dan voordat ik begon. Continu de vraag of de dingen die ik doe echt eetstoornisgerelateerd is… want voor mijn gevoel is dat niet zo. De ene dag eet ik wat meer dan de andere dag, de ene dag heb ik meer zin in a en de volgende dag in B.
Heeeeeel lang verhaal, maar hopelijk kun jij mij een antwoord geven.
Laat ik voorop stellen dat het niet aan mij is om jou het doorslaggevende advies te geven omdat ik niet de gehele context ken én ik ook geen professional ben op dit werkveld (eetstoornissen).
Het feit dat je misschien een eetstoornis hebt gehad of eetgestoorde gedachtes is niet niks natuurlijk. Dat betekent misschien wel dat je tegen je gevoel in bent gegaan met voeding. Het gevoel dat je nu hebt kan ik ook niet bestempelen als juist of onjuist, dat weet en voel jij alleen.
Je vertelt ook dat je voedingsconsulent bent (of voor studeert) wat me in ieder geval duidelijk maakt dat je begrijpt wat wel/niet nodig is qua voeding.
Als ik puur en oprecht kijk naar wat jij zegt wat er wordt geadviseerd, als ik het even opsom:
- 6 boterhammen
- 500 ml zuivel
- 2-3 plakken kaas
- 2 stuks fruit
Als dit het enige is dat je op een dag dient te eten, dan kom je helemaal niet zo hoog uit qua calorieën. Ook dat is verder afhankelijk van je bouw, je lengte, gewicht, doel, en je leefstijl (hoe actief je bent onder andere).
Ik vind het moeilijk om advies te geven omdat de manier waarop je het beschrijft heel luchtig en logisch overkomt. Als ik dit ga bevestigen met “ah joh, ietsjes rustiger aan doen overdag als je in de avond uit eten gaat is echt geen probleem” kan dit héél verkeerd vallen als er niet voor niets eerder een diagnose is gesteld bij je. Begrijp je een beetje wat ik bedoel? Ik ben het in de basis absoluut met je eens maar ik kan niet in jouw hoofd kijken. Ik kan niet zien hoe jij die avond tijdens het uit eten dan omgaat met de menukaart, met het eten dat je krijgt en hoe je ermee dealt in je hoofd.
Dat zijn hele belangrijke, subtiele dingen, die er langzaam inkruipen en er ook langzaam met veel bewustzijn er weer uit kunnen gaan. Maar wel door er bewust van te zijn.
Als ik kijk naar de calorieën die je grofweg naar binnen zou krijgen met het bovenstaande, dan is dat rond de 1500. Als jij die 1500 calorieën weet te vullen met andere maaltijden en voedingsmiddelen (die wel vitamines en mineralen bevatten zodat ze je voeden), dan zie ik daar het probleem niet van in.
Ik vind het heel eerlijk hoe je het beschrijft en het komt op mij over alsof je een slimme meid bent die het allemaal wel begrijpt en weet. Misschien word je niet goed gehoord of wordt er niet met je meegedacht. Als het écht zo verkeerd voelt, dan zou ik hierover in gesprek gaan met je ouders en/of de mensen die je begeleiden en hen laten zien wat jij hebt uitgezocht en hoe jij je dag wil indelen qua voeding wat nog overeenkomt met je energiebehoefte (kcal).
Laat zien dat je je best doet, research doet en kennis hebt opgedaan zodat ook zij allemaal weten dat je absoluut beter wilt worden, maar niet klakkeloos wilt overnemen wat wordt geadviseerd omdat voeding áltijd een persoonlijk ding blijft. Niet iedereen voelt zich even lekker met dezelfde voedingsmiddelen en daar mag voor opgekomen worden.
Hopelijk kun je verder met dit antwoord!
Mensen in dit werkveld?
En hopelijk hebben meer mensen hier iets aan gehad. Misschien lezen er wel mensen mee die werken in dit veld en ook wat te zeggen hebben. Of anderen die er ervaring mee hebben. Laat alles achter in de comments zodat we elkaar kunnen helpen en informeren! Ook als je denkt dat ik het helemaal aan het verkeerde eind heb natuurlijk, let me know!
6 comments
Zelf worstelend al vele, vele, vele jaren herken ik wel dat het vaak als eetgestoord gezien wordt als je zelf bepaalde gedachten hebt die echt oprecht zo voelen. Want de dietist, psycholoog enz. weet het. Nu is het zo dat je eetstoornis vaak ook heel slimme dingen kan bedenken. Dus is het zaak om het eerlijk te onderzoeken, zoals Teny beschrijft. En misschien eens voorstellen om een paar weken jouw gevoel te volgen en een eetdagboek bijhouden?
Enerzijds: wees alert op stiekem eetgestoorde gedachten, maar anderzijds: probeer juist weer op je eigen gevoel te vertrouwen. Dat moet/mag je ook op andere gebieden (daar heb je vast ook veel ervaring mee opgedaan in je herstelproces!).
Ik vind het ontzettend sterk van je dat je ook durft aan te geven ergens geen antwoord op te hebben! Het valt me op dat veel mensen overal wel een antwoord op hebben (of dat denken te hebben OF het gevoel hebben dat te moeten hebben) en dat dat juist tot slecht onderbouwde antwoorden leidt. Keep it going!! 🙂
Het advies aan het meisje met een eetstoornis:
In het begin voelt het alsof je propvol zit van zo’n lijst. Dat is omdat je lichaam gewend is aan minder. Je maag is letterlijk gekrompen en je honger- en verzadigingsgevoel is verstoord. Daar kan je dus helaas niet vanuit gaan, niet fysiek én niet mentaal. Wij weten namelijk ook allebei hoe geniepig een eetstoornis is, en dat we zelfs onszelf kunnen overtuigen heel gezond bezig te zijn terwijl het dat niet is.
Een eetstoornis is primair een psychische ziekte. Het heeft dus in de kern ook niet zoveel te maken met je voedingspatroon, als wel met alle redenen waarom je dingen wel/niet eet. Wat maakt het zo erg om de adviezen van de diëtiste op te volgen? Welke angsten liggen eraan ten grondslag om het op hun manier te doen? Je zou zomaar beter kunnen worden….
Misschien kan je ooit je eigen manier eten zonder dat het eetgestoord is. Maar zolang je dat niet zeker weet, waarom zou je dan gokken met je leven? Durf de controle los te laten. En als je over een aantal eetstoornisvrije jaren denkt: ik voel me beter wanneer ik anders eet…dan weet je tenminste zeker dat het uit goede zelfzorg komt, en niet een verkapt trucje van je eetstoornis is.
Veel liefs en sterkte met je verdere herstel!
En Teni… wat een mooie reacties geef je. Integer en betrokken. Warm. Dankjewel, fijn om te zien/horen :-).
Ik vind het lastig. Ik weet natuurlijk niet het verhaal, maar enerzijds denk ik dat de diëtiste niet voor niets een bepaald advies geeft en dat je dit voedingsschema wellicht wel echt nodig hebt om je tekorten aan te vullen, anderzijds vraag ik me (als ervaringsdeskundige) af wat het voor je eetstoornis betekent als je je onaangenaam vol voelt. Want zo blijf je natuurlijk een vervelend associatie met eten houden (dit is gewoon een hersenspinsel he, ik kan natuurlijk ook niet in je hoofd kijken maar dit komt er zo in me op als ik je verhaal lees). Nu zal het idd zo zijn dat je deze calorie intake gewoon nodig hebt, maar ik vraag mij dan ook af of het niet op een andere manier kan. Een smoothiebowl kan ook aardig wat voedingsstoffen bevatten, en als jij dat lekkerder vindt en je daar prettiger bij voelt denk ik: waarom niet? Het lijkt mij lastig om dit eetpatroon vol te houden als je er zo’n vervelend gevoel aan overhoudt. Maar ik denk dat dit iets is wat je alleen samen met je begeleiding kan oppakken. Veel succes!
Hi, iemand uit het werkveld hier 🙂 (afgestudeerd psycholoog [hbo], nu masterstudent orthopedagogiek).
Uit jouw vraag proef ik, zoals Teni ook al aanstipt, dat het er misschien om gaat dat je je niet gehoord voelt door je behandelaren. Er kunnen allerlei zaken spelen: Misschien gaat deze opbouw je te snel, ook al ben je in principe “eetstoornis vrij”, misschien benauwt dit strakke schema je en heb je meer behoefte aan vrijheid.
Ik kan me voorstellen dat het spannend is om weinig controle meer te hebben over wat je eet, terwijl je er vanuit jouw geschiedenis met eetproblemen en jouw kennis als voedingsdeskundige, maar ook zeker vanuit het oogpunt van zelfbeschikking graag mee wil denken over jjouw nabehandelingstraject.
Mijn advies zou dan ook zijn om dit bespreekbaar te maken met jouw behandelaren. Maak kenbaar dat je je niet gehoord voelt of dat het je allemaal te snel gaat. Kom eventueel met een tegenvoorstel voor het eetschema, zodat je laat zien dat je er over na hebt gedacht en wat wél goed voelt en past bij jou. Alhoewel de nabehandeling ongetwijfeld gebaseerd is op protocollen, vind ik dat professionals oog moeten hebben voor de wensen van de cliënt.
Mocht de reactie van de behandelaren negatief zijn, dan zou ik voorstellen aan hen of je het misschien een tijdje mag proberen op jouw manier. Laat zien dat je verantwoordelijkheid wil nemen voor jouw eigen leven en proces. Misschien kom je tot de conclusie dat zij gelijk hebben, misschien dat jouw ideeën beter bij jouw passen. Uiteindelijk zal je er, met vallen en opstaan, komen. Herstel blijft tenslotte een proces dat niet in 1 keer perfect hoeft te gaan.
Ik wens je alle goeds.
Groetjes,
Claudia