Ik wil wat gedachtes, hersenspinsels en realisaties met jullie delen deze week. Het jaar komt bijna tot een eind en dat doet me vaak reflecteren: Ik kijk extra goed naar waar ik sta op dit moment in mijn leven, welke gedragingen en gewoontes ik heb en wat voor mens ik wil zijn in het komende jaar.
Ik begin vandaag met het delen van een gevoel dat ik al van jongs af aan heb en het is misschien een beetje extreem en raar..
De “Teni” identiteit vind ik zó leuk
Op de één of andere manier, voel ik al vele jaren een enorm dankbaar gevoel om hier op aarde te mogen zijn, om in Nederland te mogen zijn en om in mijn lichaam te mogen zijn. Ik heb daar zo mijn eigen ideeën en geloofsovertuigingen omheen, wat er nu niet toe doet, maar dat gevoel van dankbaarheid is heel sterk.
Zelfs zo ver dat ik dankbaar ben voor het feit dat ik “Teni” mag zijn. Deze identiteit, de persoon die ik ben, mijn naam, ik ben daar erg verbonden aan. Ik ben ZO blij dat ik een meisje ben (en me identificeer als meisje), dat ik mijn uiterlijk heb, dat ik mijn lichaam heb, dat ik mijn gezondheid heb, dat ik mijn hersenen heb – ik ben gewoon heel blij met wie “Teni” is, haha.
Het voelt vaak ook alsof ik in een film zit van mn eigen leven.
Wanneer er heftige dingen gebeuren (positief en negatief), is er diep van binnen een gevoel van ‘wow, er gebeurt iets interessants’, zonder oordeel naar mezelf. Alsof dat de ervaring hier op aarde versterkt, alsof ik naar een film kijk van mijn leven, maar eigenlijk zelf in de film speel, en ervaar hoe het is om op aarde te zijn. Oké, dat klinkt heel verwarrend geloof ik.
Kort gezegd: alsof ik door mijn ogen mijn leven ervaar maar tegelijkertijd ook vanuit een iets verder perspectief naar mezelf kijk die dit leven leeft. En dat tweede is niet letterlijk van een afstandje kijken, maar het is het gevoel. Ik ben dus niet mijn gedachtes of ervaringen, ik ben de gene die de gedachtes en ervaringen heeft.
Geen idee of dit het nóg vager maakt of juist duidelijker.
Als je wat meer in de spirituele wereld bekend bent, je ego en je identiteit begrijpt, misschien gelooft in de ‘fase’ van je ziel hier op aarde etc. is dit heel logisch voor je, zo niet, negeer het gerust 😉
Het leven is zo leuk, het is te kort!
Ik vind het leven bij voorbaat al te kort. Het feit dat ik nu misschien al op een derde ben vind ik stom. Ik vind het veel te leuk hier op aarde. En tuurlijk heb ik ook rotdagen of soms zelfs hele periodes. Maar de algemene tendens is dat ik hier op aarde wil zijn, voor zolang mogelijk en nog zoveel moois wil ervaren en ontdekken.
Ik wil nieuwe landschappen ontdekken, ervaren hoe het is om miljonair te zijn, prachtige hotels te boeken, mijn familie en vrienden te trakteren, heerlijk te eten, te lachen, diepe gesprekken te hebben, diepe vriendschappen te ontwikkelen, te genieten van kunst, cultuur, muziek, film, dans.. HET LEVEN LEVEN! Dit wordt met het jaar sterker en sterker.
Het liedje van de kleine zeemeermin
Op een ochtend keek ik een TikTok filmpje waarin het nummer van de kleine zeemeermin voorbij kwam (in het Engels) en de tekst raakte me ineens ZO erg (huilen en al, terwijl ik het liedje al jaren ken en kan meezingen). Het beschrijft het verlangen van een zeemeermin die op de bewoonde grond van de aarde wil zijn. Ze wil lopen, dansen, onder de zon liggen en ga zo maar door. Het verlangen begrijp ik heel goed omdat ik de dankbaarheid ervoor voel om al die dingen te doen. Het lied is echt prachtig verwoord en ik wil het heel graag met jullie delen, omdat we vaak vergeten hoe de ‘gewone dingen’ echt de meest fantastische dingen zijn en niet iedereen de mogelijkheid heeft deze (nog) te ervaren.
Daarmee wil ik dit hersenspinsel-artikel van vandaag afsluiten, de komende tijd komen er nog een paar van dit soort artikeltjes en dan op naar het nieuwe jaar! Hier het prachtige liedje van de kleine zeemeermin “Part of your world”
[embedyt]https://youtu.be/DEZTAF3YYRk[/embedyt]
5 comments
Indrukwekkend ben jij!!
en deze zin… <3
Ik ben dus niet mijn gedachtes of ervaringen, ik ben de gene die de gedachtes en ervaringen heeft.
❤️Mooie comment.❤️
Lieve Teni, wat omschreef je rakend hoe het leven is als het geleefd wordt vanuit het bewustzijn van dat wat je ware zelf en zijn is en van wat dat dus vooral niet is. Het onderscheid makend, maakt precies dat prachtige leven los waar jij allermooist en invoelbaar over schreef. Vol dankbaarheid voor alles wat beleefd, geleefd en ervaren kan worden. Niet wordend wat dat is, maar aanschouwend zonder oordeel. Op die plek stroomt alleen maar. En die stroming is zo voelbaar door jouw woorden heen. Ik voel jouw zijn stromen vanuit de puurste bron die er is. Jouw hele Teni-zijn straalt van dit artikel af. Ik denk dat ik je nog nooit zo compleet gezien, gevoeld en ervaren heb als vandaag. Alles in jou is zichtbaar, in het licht, radiant… Wat ben ik geroerd door jouw zijn en wat dat inhoudt. En wat leef ik het leven volop met je mee vanuit die pure bron. Het leven leven als de mooiste ervaring. Een film die zich niet vooruit laat regisseren. Wat zich aandient mag er zijn en gaan we ervaren als magisch, interessant en leerzaam onderdeel van ons zijn. Mij heb je in jouw stroming meegenomen en geraakt. Zo dankbaar voor wat ik door jou weer kan en mag ervaren. Niet meer onder water dromend. 🧜🏻♀️ Je hielp me op het droge. Heb de tranen laten stromen bij het liedje… en diep ervaren wat de tekst inhoudt. Liefs en bedankt voor vandaag 🤍
Wauw dit is het grootste compliment aan iemand wat ik ooit heb gezien/ gelezen!
Nu ik deze blog zo lees zit ik te bedenken dat ik eigenlijk heel benieuwd zou zijn hoe jij Teni tegen bepaalde problemen aan zou kijken. Als ik bovenstaand zo lees dan ben ik daar benieuwd naar. Het spreekt me aan wat je schrijft over het niet hebben van een oordeel over jezelf etc. Klinkt misschien een beetje vaag wat ik schrijf. Als voorbeeld; ik ben herstellende van een postnatale depressie en heb moeite te accepteren dat me dit is overkomen. Bovenstaande blog doet mij afvragen hoe jij hier tegenaan kijkt.
Mooi omschreven 😍