Een van de nieuwste video’s van Casey Neistat deed me nadenken over de regels in het leven. De regeltjes die we vanuit de maatschappij hebben meegekregen en op de één of andere manier hebben gekoppeld aan het hebben van succes, het doen zoals het hoort en uiteindelijk het voelen van geluk.

Even een kleine rewind naar mijn leven in 2013.

Afgestudeerd van het HBO, netjes binnen vier jaar. Inmiddels 15 kilo afgevallen en met mijn BMI ‘gezond’. Samenwonend met mijn toenmalige vriend; knap, lief, zorgzaam. Mooi appartement, met bad, eigen inloopkast, prachtig uitzicht, goede locatie qua werk/winkels/bereikbaarheid/ov. Vast contract bij mijn baan. Regelmatige uitstapjes naar Europese steden, vaak uit eten en naar leuke tentjes.

Maar ik voelde me dood- en doodongelukkig.

Als ik dit allemaal benoem, en dat deed ik toen ook vaak zat tegenover mezelf, dan dacht ik:

“Wat zeur je nou Teni, je hebt het hartstikke goed voor elkaar. Weet je hoeveel mensen met je zouden willen ruilen?”

Maar hoe kan het dan toch dat ik elke dag met tranen in mijn ogen in de trein zat richting kantoor? Hoe kan het dan toch dat ik me leeg voelde in het prachtige huis met álles erop en eraan waar ik altijd al van had gedroomd? Hoe kan het dan toch dat ik niet intiem met mijn vriend wilde zijn? Hoe kan het dan toch dat ik gewoon NIET GELUKKIG WAS?

Ik deed toch alles volgens de regels? Ik had ‘het toch voor elkaar’? Tot ik, na vele huilbuien (en het boek the secret), erachter kwam dat het leven helemaal geen regels heeft behalve de opgelegde regels vanuit de maatschappij.

Ik kan je vertellen dat dat een verschrikkelijk machteloos en hopeloos gevoel met zich meebrengt. Doen wat van je wordt verwacht, behalen van deze doelstellingen en erachter komen dat het als een leugen voelt. Voor mij dan.

Het is geen “one size fits all” leven en dat bleek maar weer. Pas toen ik ging nadenken over waar ik, als individu, gelukkig van werd, los van wat de maatschappij zegt en beweert, kwam ik tot hele andere uitkomsten. Ik bedoel, naar mijn mening had ik de regels tot een succesvol en gelukkig leven vanuit de maatschappij opgevolgd zonder het beloofde resultaat: geluk. Dus wat had ik nog te verliezen?

Er zijn geen regels in het leven, door dit wél te denken limiteer je jezelf dramatisch.

Wat ik besefte en jou nu ook wil meegeven is dat wanneer je het leven van jouw dromen wilt leiden, en dat hoeft heus niet zo dramatisch te zijn als dat het klinkt, dat het tijd is om je eigen ‘regels’ op te stellen.

En natuurlijk, sommige mensen hebben bepaalde regels nodig en worden gelukkig van deze structuur. Regels geven kunnen betekenis geven, een doel. Soms zijn regels cultuur gebonden. Daarom is het naar mijn mening belangrijk om te kijken naar je eigen leven en je af te vragen of je gelukkig bent, of dit het pad is dat jij wilt bewandelen of dat dit het pad is dat van je verwacht wordt? Volgens je cultuur? Volgens je ouders? Volgens de maatschappij? Word jij daar gelukkig van?

Hiermee wil ik je niet het gevoel geven dat wanneer je volgens ‘de maatschappelijke regels’ leeft je het verkeerd doet. Ik hoop vooral dat ik je laat nadenken over het leven dat je aan het leiden bent. Dat het een eerste stap zet in het nadenken over hoe gelukkig je je voelt. Kun je je een tijd herinneren waarbij je je gelukkig voelde? Waar kwam dit door?

Wat zijn de dingen waar je waarde aan hecht in het leven? Doe je deze dingen? Ervaar je deze dingen?

• Hecht je waarde aan het ontdekken van nieuwe plekken op aarde? Reizen?
• Hecht je waarde aan financiële zekerheid? Welke dingen gaan hiermee gepaard? Is dit positief of negatief?
• Hecht je waarde aan vrijheid? Vrijheid van woonlocatie? Vrijheid van werktijden? Welke dingen gaan hier dan mee gepaard? Minder financiële zekerheid? Is dit het waard?
• Hecht je waarde aan het hebben van een relatie? Aan de naam ‘relatie’ of het daadwerkelijk ervaren van liefde, onvoorwaardelijke liefde? Betekent dit, dat wanneer je geen onvoorwaardelijke liefde ervaart je de kans waagt op het alleenstaande leven omdat je geen ‘half werk’ wilt wat je tijd gaat opslokken?

Mijn vriend heeft een prachtige metafoor die ik graag gebruik om dit artikel mee af te sluiten en je hopelijk aan het denken te zetten over welk aspect van je leven je dit toepasselijk vindt:

Stel, je staat op het perron te wachten op je trein. De trein komt eraan en je ziet al door de raampjes dat hij aardig vol zit.

 

Je stapt in en ziet in de hal een klapstoel waar je op kunt zitten. Prima optie, je kunt dan in ieder geval zitten. Niet heel comfortabel, niet heel relaxt, maar een veilige en voor de hand liggende optie aangezien je de stoel kunt nemen. Je bent verzekerd van een zitplek, hoe comfortabel die is, is niet het belangrijkste.

 

Maar je hebt ook de optie om het risico te nemen en door te lopen naar de coupes, wie weet is daar een plekje vrij en heb je een ontzettend fijne stoel om in te zitten: super comfortabel en warm! Maar door te kiezen om door te lopen heb je ook de kans dat alle stoelen bezet zijn, iemand anders het klapstoeltje heeft gepakt én je de rest van de reis moet staan.

Welke keuze maak jij?

Voor het laatste zetje aan inspiratie en motivatie, de video van Casey Neistat, wees voorbereid op iets prachtigs:

 

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=jG7dSXcfVqE[/embedyt]