[embedyt]https://youtu.be/NP4oXpSvkyo[/embedyt]
Dit is de eerste vlog na het afschuwelijke nieuws dat mijn vader is omgekomen.
Ik heb geen idee hoe dit allemaal moet of gaat maar ik doe gewoon.
Ik ga door de bewegingen van de dag, ik zeg wat ik denk dat ik zou zeggen toen alles nog ‘normaal’ was.
Niets komt van nature, maar vanuit een soort gedachte, een herinnering van hoe het leven zou zijn.
Opstaan, uit bed stappen, koffie zetten, morning walk doen. Alles is bijna mechanisch.
Ik doe het omdat ik het deed. Niet omdat ik voel dat ik het per se wil doen.
Ik weet namelijk niet meer wat ik wil doen, wat het nut is.
Alles lijkt niet per se veel zin te hebben. Maar ik doe, gewoon.
En dan is er af en toe weer een vlaag van besef die me omver trapt, zoals je zult zien tijdens het opruimen.
Dan kan ik niet meer doen zoals ik deed.
Ik haal veel steun en positiviteit uit de mensen om me heen en de berichten van jullie. We maken allemaal uiteindelijk dezelfde pijn mee en ik kan je niet vertellen hoe dankbaar ik ben om jullie berichten te mogen ontvangen.
Ik weet dat mijn leven en daardoor ook mijn content op dit moment in een heel ander daglicht zijn komen te staan. Ik hoop dat dit iemand in de toekomst, of op dit moment kan helpen. Voor mij is het mijn manier van verwerken. Ik snap het als je het misschien een tijdje niet wilt volgen, dat is helemaal oké en niet erg.
Ik wens je in ieder geval heel veel virtuele liefde door het scherm en ik hoop dat je een mooie zaterdag hebt vandaag <3
[sm-youtube-subscribe]
3 comments
Ik ben ernorm onder indruk van jou manier van doen! 💕 dikke knuffel lieve Teni!
Sterkte lieve Teni.
Wat je ook doet en wat je ook voelt..het mag er zijn.
Xx.
Mooie sterke vrouw
Alleen maar 💕💖 voor jou