Ik ga eerlijk zijn met je. Heel eerlijk.

Ik schrijf al jaren artikelen over mijn relatie met eten. Bewust en onbewust. Dat is van ‘normaal’ naar ‘extreem’ gegaan maar ook van ‘bewust normaal’ en ‘bewust relaxt’ naar ‘onbewust teveel’ en ga zo maar door. Talloze verschillende fase’s en processen en allemaal beschreven in real time, op mijn site. Voor sommigen lijkt het erop dat ik de balans helemaal heb gevonden, vooral als je me op social media ziet:

“Kijk mij een ijsje eten en blij zijn!” “Kijk mij uit eten zijn en een toetje nemen na het rijke hoofdgerecht met wijntjes!”

Maar wat is hiervan waar?

Sommige dingen houd ik privé, ik wil geen bemoei-comments.

Grotendeels van mijn (eet)leven online delen en leven heeft me doen realiseren dat ik niet alleen maar bezig ben met het delen van mijn ervaring. Het heeft me doen realiseren hoeveel honderden, duizenden mensen (vooral vrouwen) er zijn die naar mij kijken en er dingen van opsteken; positief en negatief.

Hierdoor heb ik geleerd voorzichtig te zijn met mijn woorden, foto’s en video’s. Om niet klakkeloos alles maar online te gooien zoals ik 4 jaar geleden wel deed. Sommige dingen houd ik privé, ik heb geen zin in bemoei-comments van anderen. En sommige dingen deel ik omdat ik denk dat het waarde kan toevoegen aan de ander.

Eén van de dingen die ik redelijk privé heb gehouden ga ik vandaag toch met je delen. Niet om dus klakkeloos mijn leven te delen, maar met een achterliggende gedachte. Met de gedachte dat ook dit, van waarde kan zijn.

Ik streef naar een bepaalde lichaamsvorm en het maakt me niet uit wat anderen vinden.

Zoals je misschien weet ben ik een liefhebber van eten, tegelijkertijd ben ik ook een liefhebber van het vormen van mijn lichaam naar een idee van hoe ik het graag wil. Daar mag jij van alles van vinden (“Je bent mooi zoals je bent” of “Waarom wil je jezelf veranderen, waardeer hoe en wie je bent!”), dat maakt mij uiteindelijk niet uit. Jij mag een mening hebben, maar ik leef in mijn lichaam en dat geeft mij het recht om te bepalen wat ik mooi vind bij mezelf.

Wat ik mooi vind bij mezelf tegelijkertijd met ‘er nog niet zijn’ neemt niets af van het geluk dat ik ervaar in mijn leven op dit moment. Ik vind het belangrijk om dit te noemen omdat dit een intern proces is geweest waar ik jaren aan heb moeten ‘werken’ en inmiddels gaan deze twee hand in hand. Ik was namelijk voorheen wél overtuigd van het feit dat ik pas gelukkig zou zijn als ik er op een bepaalde manier uit zou zien.

Die overtuiging heb ik allang niet meer en ik laat me niet meer door mijn lichaam ‘tegen houden’ om te dragen wat ik wil, te zeggen wat ik wil, te doen wat ik wil en te voelen wat ik wil. Sterker nog, ik houd zo ontzettend veel van mijn lichaam dat ik het graag goed verzorg. Ik houd ook van mijn mentale zelf, dus deze verzorg ik ook.

Ik gun mezelf de wereld.

Ik ben me vaak bewust van wat mijn lichaam toch allemaal doet en betekent voor me. Mijn benen die me al mijn hele leven van plek naar plek dragen. Mijn hart die elke dag weer klopt en zijn best doet om mijn lijf te voorzien van zuurstofrijk bloed. Maar ook mijn mentale ik die zo kan genieten van een wijntje op het terras met lekker weer, of een ijsje als toetje tijdens een gezellige avond uit eten. Ik gun mezelf de wereld (ja, en dat zou jij ook moeten doen) en straf mijn lichaam niet meer met sport omdat ik heb gezondigd met eten.

Dan rollen we langzamerhand richting het punt dat ik wil maken. Het punt dat, hoewel ik alle bovenstaande dingen vind en voel, ook ik nog steeds deal met niet-gebalanceerde gedachtes. Ik probeer ze op zoveel mogelijk vlakken te tackelen maar soms verlies ook ik grip en verval ik in een oude gedachte.

“Ongezonde” dagen inplannen

Gelukkig herken ik deze en kost het me wat tijd om het weer recht te zetten, maar rechtzetten lukt me inmiddels elke keer weer vrij snel. Een paar uur of een dag maximaal. Eén van de manieren waarop ik dit doe is door elke week één of twee dagen in te plannen waar ik niet per se ‘heel gezond’ hoef te eten, dit ligt eraan of ik een etentje heb, een feestje of gewoon met Boy op de bank wil hangen met een zak chips. Ik plan deze dagen ook in als ik denk dat ik géén behoefte heb aan ongezond eten. Ik kan dan op diezelfde dag altijd nog bepalen of ik voor iets ongezonds ga of toch voor iets gezonds. De standaard is dan niet meer ‘gezond’ waardoor ik faal en geen discipline heb wanneer ik ongezond eet (ik vind nooit dat het falen is trouwens, maar om het duidelijk te maken gebruik ik even deze manier om het uit te drukken). Nee, de standaard voor die dag is dan ongezond waardoor ik prima bezig ben wat ik ook kies. Negen van de tien keer ga ik dan voor iets ongezonds en geniet ik er intens van, zonder schuldgevoel. Iets wat voorheen heel moeilijk te realiseren was.

En hoewel ik de woorden gezond en ongezond gebruik wil ik toch nog even benadrukken dat gezond en ongezond allemaal te maken hebben met context en geen vaste labeling van voedingsmiddelen.

Maar het afgelopen weekend verviel ik eventjes..

Maar het afgelopen weekend had ik een slip up en sprak Boy me even streng toe toen ik een moment had waar ik verviel in een oud patroon. Het ging als volgt;

Op vrijdag moest ik naar Amsterdam voor verschillende afspraken. Ik moest vroeg op en had aardig wat spierpijn van de trainingen eerder die week. Ik besloot om mijn ochtendroutine wat betreft het sporten over te slaan. Eenmaal in Amsterdam liepen de afspraken stuk voor stuk uit en had ik niet veel gegeten, slechts mijn ontbijt een Barebell reep, wat kopjes koffie en thee. Toen mijn laatste afspraak geëindigd was kwam ik ‘thuis’ bij Boy en had ik ontzettend veel honger. Boy had zo goed als niets ‘gezonds’ in huis dus besloot ik een zak chips die nog half gevuld was leeg te eten. Heerlijk! Dit was toch al de dag dat ik ‘ongezond’ mocht eten dus ik genoot er volop van. Die avond hebben we lekker gegeten en zijn we nog naar de bioscoop geweest waar ik een glas wijn dronk. De volgende dag hadden we een uitgebreide lunch met veel lekkers, héél veel lekkers. Daarna gingen we naar een verjaardag  en vervolgens naar nóg een verjaardag, die van mijn nichtje; met veel sterke drank, lekkere hapjes en gezelligheid.

Voordat we naar de verjaardag van mijn nichtje gingen had ik besloten dat het wel even genoeg ongezond was wat ik had gegeten en ik eigenlijk niet ‘los’ wilde gaan die avond. Ik at nog wel wat chipjes en kaasjes die geserveerd werden en genoot er volop van. Maar ik besloot de alcohol te laten staan.

“Waarom?”

Vroeg Boy. Ik legde het uit en hij kwam met het volgende argument:

“Je doet de hele week heel goed je best, je hebt in de afgelopen maand misschien drie workout-vrije dagen gehad én je begint elke dag met beweging. Je eet hartstikke gezond en ik zie hoe je daarvan geniet. Hoevaak ga je nou naar een feestje? Laat staan van iemand waar je écht gek op bent en waar de feestjes super gaaf zijn zoals hier, nu bij dat van je nichtje.

 

Als je de alcohol laat staan omdat je er geen zin in hebt, zoals ik soms geen zin heb in een maaltijd, dan is dat helemaal oké. Als je de alcohol laat staan omdat je vindt dat je vanaf nu gezond moet doen, dan mis je een kans om vanavond toe te voegen aan je herinneringen vol gezelligheid en gedans met een aangeschoten gevoel.” 

Hij had gelijk.

Want ik had absoluut zin om twee drankjes te drinken, een lekker tipsy gevoel te hebben en los te gaan op de muziek. Ik leef daarvan op. Ik vind dat heerlijk. Ik geniet daar intens van. (En nee, ik heb geen alcohol ‘nodig’ om dat te doen, ik kan er de ene keer zin in hebben en de andere keer niet). Ik vertelde hem dat ik ergens bang was dat dit ‘een teken’ zou zijn dat ik zou vervallen in oude gewoontes van een Teni die niet meer bewust met haar gezondheid bezig is maar alleen maar met ‘in the moment fun’ wat op lang termijn geen gelukkige Teni maakt.

De balans vinden tussen kort termijn geluk (zoals een heerlijke avond met wat hapjes en drankjes) en lang termijn geluk (een fit en gezond lichaam) werd voor mijn gevoel op de proef gesteld die avond. Maar uiteindelijk zei ik hardop tegen Boy dat hij gelijk had en dat ik mezelf vertrouwde.

Ik vertrouw mezelf met het feit dat ik geniet van gezond eten en het bewegen van mijn lichaam. Ik vertrouw mezelf dat ik altijd bewust ben met wat ik in mijn lichaam stop. Dat betekent dat ik mezelf ook vertrouw dat ik na deze avond, de dag morgen, met een heerlijk gevoel begin door gezond te ontbijten, te sporten en me te vullen met voedingsstoffen waar mijn lichaam om vraagt. Met dat vertrouwen, ga ik nu een vodka-jus pakken en genieten van deze avond zonder mezelf constant in twijfel te nemen met de vraag of ik nu aan het vervallen ben of juist in de balans zit. 

Toen werd het morgen, werd ik wakker na heerlijk tien uur geslapen te hebben en pakte ik de draad precies op waar ik het vorige week donderdagavond had achtergelaten. En ook voor deze week zijn er inmiddels al twee heerlijke ‘minder gezonde’ avonden op de planning gezet. Ook daar kijk ik naar uit!

Goed, dan ga ik nu terug naar mijn boerenkool salade als lunch en hoop ik jullie achter te hebben gelaten met een persoonlijke ervaring waardoor je niet denkt te moeten streven naar ‘perfectie’ in gedachtegangen. Maar naar vooruitgang, zelfreflectie en constant kritisch kijken naar jezelf en je gedachtes.

Het is geen geklaarde klus, het is een blijvend proces. En dat is helemaal niet erg!

 

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren