Ik heb een hekel aan de term “emotionele eter” 

Serieus. Wie heeft dit ooit bedacht en mag ik een schoen naar zijn of haar hoofd gooien?

Sorry voor mijn negatieve intro.

Ik wil eigenlijk een iets omtrent deze term delen.

Welke emoties bestaan er?

Laten we eens even een wat emoties opnoemen; Blij, verdrietig, teleurgesteld, boos, woest, gefrustreerd, gelukkig, tevreden, kwaad, eenzaam, hulpeloos, angstig, bang, schuldig, etc. etc.

Wanneer eet je?

Je eet in principe elke dag. Of je het nu doet om van je honger gevoel af te komen en verder te gaan met je dag of omdat je ervan geniet en het leuk vindt om te eten. We eten in principe elke dag. Zie je welke link ik probeer te maken?

Wanneer je ook eet, er is vast een emotie die je voelt op dat moment

Dat maakt van ons allemaal een emotionele eter. En dat zorgt ook voor wat verwarring bij velen en rollende ogen bij mij.

Waarom ben ik tegen deze term?

Weet je waarom ik tegen het gebruik van deze term ben? Niet alleen omdat het niet duidelijk een probleem beschrijft maar eigenlijk iemand bestempelt met een probleem, met een “diagnose” die de persoon alleen maar negatief kan beïnvloeden.

“Tja, ik ben een emotionele eter he, en ik voelde me toch verdrietig na dat gesprek” 

“Als emotionele eter kan ik echt veel eten als ik boos of gestressed ben, en ik heb nou eenmaal een stressvolle baan” 

Volgens mij eet je niet omdat je een emotionele eter bent. Maar eet je omdat:

Dit je coping-mechanisme is

Eten het enige is waar jij je goed bij voelt

Je een leegte voelt die je vult met eten

Eten het enige stukje van je dag is waar jij iets te bepalen hebt

Eten even de herrie in je hoofd doet uitschakelen

Eten is alleen maar een uiting van …

Het is dus precies omgekeerd. Je eet niet omdat je een emotionele eter bent. Je eet omdat je niet hebt geleerd of niet weet waar een bepaalde emotie vandaan komt, hoe je hiermee om kunt gaan en hoe je dit kunt oplossen. Eten is alleen maar een uiting. Je bent niet bestempeld met de term “emotionele eter” waardoor je denkt gedoemd te zijn. Nee. Je dient te leren wat voor rol eten heeft in jouw leven en zoeken naar manieren om dit aan te pakken.

Wedden dat het niet eens met eten te maken heeft? Wedden dat het te maken heeft met zelfvertrouwen, met een traumatische ervaring, met kleinering, met te hard voor jezelf zijn, met niet goed genoeg gevonden worden, met onrust, met onvrede en ga zo maar door. Eten is slechts een uiting van een onderliggend probleem. En dan bedoel ik wanneer je eet voorbij je honger gevoel, en niet omdat het toevallig gezellig is met vrienden aan tafel maar wanneer je alleen bent.

Je bent geen emotionele eter. Je bent niet gedoemd te falen. Je kunt zelf je leven bepalen en inrichten zoals jij wilt. Deze term betekent niets. De term is een makkelijke manier om mensen te bestempelen die eten gebruiken om met iets om te gaan. Geloof me, je kunt dit oplossen. Waardoor je weer kunt genieten van eten en stoppen wanneer je vol zit.

HET BEGIN ZIT HEM WAT MIJ BETREFT IN HET STOPPEN MET JEZELF EEN EMOTIONELE ETER TE NOEMEN.