Ja, soms gaan er zoveel dingen door mijn hoofd en niet alleen over eten (haha), dat ik het kwijt moet. Het past misschien niet helemaal in de dagelijkse artikelen die je terug vindt, maar aan de andere kant misschien ook weer wel. Een hele tijd geleden schreef ik Relatie advies van Teni #1 en ik had mezelf voorgesteld om een #2 te schrijven als het er vanzelf van kwam. En dat is nu.
Geen relatie rond je 30e?
Ik voel hier en daar bij vriendinnen dat er veel druk ligt om het “voor elkaar te hebben” na een bepaalde leeftijd. En één van de aspecten daaruit is het hebben van een stabiele relatie. Vooral als je richting de 30 gaat of begin 30 bent en je geen vaste relatie hebt. Óf juist als je net uit een relatie komt. Als je dan ook nog eens vrouw bent, waarbij je niet eeuwig eitjes beschikbaar hebt voor eventuele kids, kan dat druk geven. Zo had ik het hier een paar weken geleden uitgebreid over met een vriendin. Dat iedereen in de omgeving ging trouwen, kinderen kreeg en het bijna voelde alsof je dan achter bleef.
Ik denk, dat dit misschien iets is waar je voor het eerst mee te maken krijgt als je rond de 30 bent en geen vaste/stabiele relatie hebt. Ik denk dat dit de periode is waarin mensen van jouw leeftijd in jouw omgeving hier en daar wat meer gaan settelen en als jij dit toevallig niet doet, het extra opvalt. Voor jezelf, maar misschien ook voor je vrienden en familie die dit ook nog eens benoemen.
Als ik even mijn mening mag geven, (en dat deed ik ook in het gesprek met mn vriendin) en zo realistisch mogelijk het hele plaatje bekijk, dan kom ik tot de conclusie dat héél veel mensen uiteindelijk gaan scheiden vanuit hun eerste huwelijk. Niet het leukste onderwerp. Maar het is wel zo. Volgens mij is dit zelfs 1 op de 3 huwelijken. Als ik kijk naar de 40-ers en 50-ers in mijn omgeving, dan zijn de meeste gescheiden. Sommigen met kids, anderen niet. De meeste hebben trouwens weer iemand anders gevonden waar ze gelukkiger dan ooit mee zijn, omdat ze veel hebben geleerd vanuit eerdere jaren en een eerder huwelijk.
Wat wil dat zeggen? Dat je rond je 30e wel het perfecte plaatje kunt hebben omtrent stabiele relatie – misschien trouwen – kans op kids. Maar dat je misschien na 10 jaar wel “gelijk” staat aan de persoon die dit rond zijn/haar 30e niet had. En “gelijk staan” is niet helemaal de juiste benaming, maar volgens mij begrijp je mijn punt. Want er is werkelijk geen volgorde die je dient te volgen om “het voor elkaar te hebben” in het leven. Die volgorde wordt, naar mijn weten en ervaring, toch helemaal door elkaar gegooid bij de meeste mensen in een later stadium. Misschien komt het wat pessimistisch over, maar ik bedoel het eigenlijk heel positief. Ik wil voor aanmoedigen om niet vast te houden aan die volgorde: studeren – relatie – 30e verjaardag – trouwen – kids. Dit werkte wel verlichtend op mijn vriendin. Het neemt denk ik de druk een beetje weg.
Aan de andere kant kun je natuurlijk ontzettend veel leren over jezelf, relaties, en wat je nu wel/niet wilt hierin door het hebben van een relatie. Ongeacht of deze is stukgelopen. Zo. Ik ben weer mijn gedachtes kwijt. Mocht je geïnteresseerd zijn in meer soortgelijke artikelen, dan kun je ze hieronder vinden:
“Waarom het belangrijk is om ‘oké te zijn’ met het alleen zijn”
7 comments
Bij mij is het andersom. Ik (23) en mijn vriend (28) zijn al bijna 6 jaar bij elkaar, waarvan we er drie samenwonen. Vooral de eerste jaren kreeg ik zó vaak te horen ‘dat er ook andere vissen in de zee zijn’ en dat ik ‘nog zo jong ben’. Lekker boeiend. Wij zijn gelukkig samen en hebben het fantastisch. Ja, we waren jong toen we gingen samenwonen, dat wist ik zelf ook wel. Maar het ging goed en het gaat goed! Gelukkig weet iedereen nu wel dat ik écht een vaste relatie heb haha.
Zo’n onzin dat mensen zich willen bemoeien met jouw keuzes. Doe wat goed voor jou voelt! Dat kan van alles zijn, als jij er maar achter staat:)
Vooral trouw blijven aan je eigen gevoel is heel belangrijk, wat dat gevoel ook mag zijn, alleen daardoor blijf je sterk,
en heb vertrouwen in wat je doet en in de toekomst, deze regeltjes zijn voor mij het allerbelangrijkste.
In periodes dat mensen me vertelden dat ik niet goed bezig was en het vooral anders moest doen…….,
ik heb het geprobeerd maar ben (gelukkig) toch weer bij mezelf uitgekomen.
Steeds meer besef ik dat ik dicht bij mezelf moet blijven en dat ik dan het gelukkigst ben 😉
Lief dat je andere mensen wilt geruststellen, maar eerlijk gezegd denk ik dat het bij de meeste vrouwen juist gaat om het feit dat zij een kinderwens hebben. Het alleen zijn of geen relatie hebben is hier niet altijd aan gerelateerd. Ik heb veel 35+ vrijgezelle vriendinnen en zij vinden het heerlijk om alleen te zijn, maar maken zich wel zorgen om hun biologische klok. Het is zo oneerlijk dat het vrouwenlichaam niet mee evolueert in de moderne tijd waarin wij nu leven. Na je 25e levensjaar neemt de kans op zwangerschap al af, dat terwijl de meeste van ons dan pas net beginnen aan een carrière. We willen nog wat langer van het leven genieten, zonder de verantwoordelijkheid van een kind. Ik merk dit vooral bij mijn vriendinnen die in de stad wonen.
Amen
🙂
Wat ik (24, 2 jaar getrouwd met een man die een stukje ^^ ouder is) vooral merk is dat mensen altijd vragen naar de volgende stap. Voor ik mijn man leerde kennen vroeg iedereen of het niet eens tijd werd voor een vriend. Vervolgens leerde ik mijn huidige man kennen, en (ik denk omdat hij wat ouder is?) vroeg iedereen: oh nu wil je zeker snel trouwen? Maar daar hadden wij nog helemaal geen behoefte aan, we wilden rustig de tijd nemen om elkaar te leren kennen. Nu 3 jaar later zijn we getrouwd en vraagt iedereen in het wilde weg of we al baby plannen hebben (hallo, dat is privé!) en of we gaan verhuizen (je kunt ook gelukkig zijn zonder eensgezinswoning). ZO VERMOEIEND!
Wat je zegt is helemaal waar: er is geen bepaald ‘schema’ waarin je leven moet verlopen, het is belangrijk om te kijken naar wat bij je past en waar je aan toe bent, of je nou single bent of in een relatie. En hoe ouder je wordt, hoe ‘erger’ het lijkt te worden. Mensen lijken het normaal te vinden om dat soort vragen te stellen, vooral als je ouder wordt. Dat snap ik echt niet! Zeker met zoiets als een kinderwens kan het ook enorm pijnlijk zijn op opmerkingen te krijgen waar zo’n kleintje blijft als je het graag zou willen maar het niet lukt. Als je zo nodig een praatje aan wilt knopen, begin dan over het weer of de vakantie ofzo, niet over de grote vragen des levens haha.
Hoewel ik het helemaal eens ben met je stelling dat niemand zich vooral iets aan moet trekken van volgordes of verwachtingen van zijn/haar omgeving, vind ik je onderbouwing niet zo sterk. Die is namelijk gebaseerd op het feit dat 1 op de 3 huwelijken stranden. Wie nu scheiden (40/50 jaar zoals jij stelt) trouwden in een hele andere tijd. Vaak veel jonger, met veel minder levenservaring, het was ook niet gebruikelijk om veel te daten of lange relaties te hebben zonder te trouwen, laat staan samen te wonen voor je ging trouwen en ze kregen na het trouwen vaak snel kinderen. Allemaal dingen die voor stellen die nu trouwen heel anders zijn, waardoor het scheidingspercentage uit die tijd niet te vergelijken valt met nu (ook al kunnen we het percentage van nu natuurlijk pas over tientallen jaren vaststellen).
Ik wil hier alleen maar mee zeggen, ik vind je artikelen over voeding en afvallen echt steengoed, mede door hun goede onderbouwing en positiviteit. Dat mis ik een beetje in je artikelen over relaties, hoewel ik het wel helemaal eens bent met je uiteindelijke punt!