“Ik hou niet meer van je”
Eén van de pijnlijkste woorden die je misschien ooit hebt gehoord. Je hart voelt zwaar, je bent aan het trillen en je ademhaling wordt zwaar. Je voelt jezelf vechten tegen de tranen en wil terug, terug in de tijd. Al is het maar 5 tellen terug naar het moment dat je dit nog niet voelde.
Maar “ik hou niet meer van je” hoeft niet eens uitgesproken te worden om je zo te voelen, het kan ook verhulde zijn in een zin als “Ik voel niet meer hetzelfde als vroeger” of “De koek is op, voor mij” of “Ik voel geen vonk meer”.
Allemaal uitspraken die je logisch probeert te beredeneren, want een vonk is toch alleen maar belangrijk in het begin? Het is toch logisch dat deze na enige tijd weer verdwijnt? Hetzelfde voelen als vroeger is toch nooit het geval als een relatie langer duurt dan een jaar ofzo? – Dit heeft allemaal geen zin omdat je stiekem ook wel weet dat deze uitspraken als “Ik voel geen vonk meer” de makkelijke uitspraken zijn zonder gegronde argumenten. Ze zijn er zodat de ander het uit kan maken zonder het diepe in te hoeven gaan.
Maar voor de persoon die deze woorden hoort, is het diepe in gaan juist het enige wat verlossing lijkt te brengen.
De daaropvolgende maanden kunnen voelen als een wazige tijd, tussen al het huilen door lijkt het alsof alles niet helemaal werkelijk is. Overal hangt een herinnering van hem of haar, even boodschappen doen voelt al als een steek in je hart.
De producten die je graag kocht voor de ander, de ingrediënten die jullie samen kochten toen jullie gingen koken en het gekibbel over het kopen van wéér een plastic tasje omdat jullie ze vergeten waren vanuit huis mee te nemen. Je hebt moeite met het herinneren van de tijd nadat het uit ging omdat je niet meer in het moment kon leven, alles was alleen maar een herinnering aan hoe het was, vroeger, voordat die woorden uitgesproken werden.
Zoveel vragen dwalen door je hoofd dag in dag uit en niemand die deze vragen kan beantwoorden. Het liefst praat je er de hele dag met je vriendinnen over – over hoe je hem/haar terug kunt krijgen, over wat welke zin betekende en of er ergens nog een sprankeltje hoop mag zijn dat het weer goed komt.
“Wat heb ik gedaan waardoor hij/zij niet meer van me ging houden?”
Welk moment ging het mis? Was het tijdens die kerstdagen dat we veel ruzie maakten? Was het toen ik minder vaak de deur uit wilde? Was het omdat ik het niet leuk vond dat hij met zijn vrienden op vakantie ging?
En nu? Wat nu?
Nu moet je verliefd worden op jezelf
Nu zet je Adele af en laat je je leiden door de kracht die de pijn met zich meebrengt. Het is tijd om op zoek te gaan naar alle delen van jezelf waar je gek op bent, van houdt of gewoon leuk vindt en ze op te schrijven.
Wijd tijd aan hobby’s en activiteiten waar je eerder geen tijd voor leek te hebben. Creëer kunst, schrijf gedichten, vind hetgeen waar je ziel van begint te branden van geluk en leer deze dingen te geven aan jezelf. Elke maand, elke week, elke dag. Voel hoe het voelt om tijd in te plannen voor de dingen die jou blij maken en een vreugdig gevoel geven.
Leer verliefd te worden op jezelf in plaats van op de liefde die een ander aan jou geeft. Het tweede is verslavend en zal altijd afhankelijk blijven van een ander, het eerste is nog verslavender op de meest positieve manier.
Een beëindigde relatie kan een hoop van je afnemen, je geluk, je gevoel van veiligheid, je zelfvertrouwen en je mogelijkheid tot rationaal denken. Allemaal tijdelijk.
Maar het is een rotplek om in te moeten zitten, dat weet ik. Zie het als zo’n huis in een make-over programma, wanneer het vervallen, oud en helemaal kapot is – vervolgens worden er een paar keiharde stoten tegenaan gegeven waardoor er nog meer puin in en rondom het huis wordt verzameld om het vervolgens helemaal op te knappen. Uiteindelijk komt het eruit te zien als een werkelijk waar paleis. Dat huis, dat ben jij. Je wilt door deze hele situatie komen met zelfrespect, kracht en vastberadenheid.
Je kunt uit deze situatie komen als een betere jij, een sterkere jij en een mooiere jij.
Voor iedereen die op dit moment door een relatiebreuk gaat. Je weet wie je bent. Ik hoop je een sprankeltje hoop of positiviteit te kunnen geven. Mijn hart is zo ontzettend vaak gebroken in het verleden, het was vreselijk en elke keer dacht ik dat ik er nooit overheen zou komen – dat deze break-up de ergste ooit was – maar elke keer kwam ik er wel overheen. Dit boek is een absolute aanrader mocht je hier op dit moment doorheen gaan: “It’s Called A Break Up Because It’s Broken”.
Foto’s: Jessolm, Hannahqueen,
5 comments
Lieve Teni,
Bedankt voor dit mooie blog! In september is mijn relatie over gegaan (het houden van was er nog wel, maar we versterkte elkaars zwaktepunten). Nog steeds merk ik dat ik hier veel moeite mee heb. Op alle plekken waar ik kom heb ik wel een herinnering met hem samen. Maar wat je zegt is waar: je moet weer van jezelf gaan houden. Dat is het allerbelangrijkste, maar iets waar ik wel ontzettend veel moeite mee heb. Je raakt er zo aan gewend dat er iemand om je heen is die van je houdt.
Dus bedankt voor je mooie blog en ik wens jou een fijne dag toe. ❤️
Precies wat ik nodig had, dankjewel!
Ja! Jij schrijft altijd van die mooie blogjes, zo puur en echt en over wat écht belangrijk is.
Lieve Teni,
Heb je misschien ook een blog over hoe je iemand zo min mogelijk pijn doet als je een relatie beeindigt? (of zou je deze eventueel willen schrijven) ik heb namelijk inmiddels een relatie met twee mannen, waarvan 1 al 5 jaar. Ik hou nog steeds heel veel van hem, maar ik zie niet echt een toekomst met hem. We hebben nu een tijdje deze polyamoreuze relatie geprobeerd, waarin we alles eerlijk communiceren. Ik heb hem eerlijk laten weten dat ik de laatste tijd sterk het gevoel heb dat zijn gevoel zoveel meer is dan dat van mij tegenover hem, en dat ik dat zo oneerlijk vind voor hem en het me daarom beter lijkt om de relatie te beeindigen zodat hij een vriendin kan vinden die vol voor hem gaat. Helaas is het voor mij zò ontzettend pijnlijk om hem te zien lijden en als hij zegt ‘nee het gaat toch goed zo, ik vind het niet erg om je te moeten delen, het is oke’ maar ergens voel ik toch dat dit niet is wat hem het allergelukkigst maakt, maar dan ben ik ook weer bang dat ik nu zijn gedachtes en gevoelens zelf invul. Op zich gaat alles nu open en eerlijk, beide partners weten alles en er is geen stiekem gedoe, en toch voelt het oneerlijk voor mij omdat het gevoel van mij naar mijn eerste partner zoveel minder is dan zijn gevoelens voor mij. Als ik zie dat hij pijn heeft voelt dat voor mij als mijn eigen pijn en na vijf jaar ben ik zo vertrouwd met hem dat als ik het uit zou maken het voelt alsof ik een deel van mezelf amputeer. Sorry voor het lange bericht met de vage vragen, ik weet dat jij ook niet alle tijd van de wereld hebt, maar Heb jij misschien nog tips om om te leren gaan met het verdriet dat je de mensen waarvan je houd soms aandoet?
Dankjewel alvast!
dankje voor het artikel, ik ga nu door deze fase helaas. begin dit jaar een jongen ontmoet en het klikte metten en na een tijd gedate te hebben komt nu dat hij gaat vertrekken naar spanje voor zijn phd en daarbij pas ik niet in het plaatje. Het voelde echt als een steek in mijn hart want ik zag echt wel toekomst. Het is nu verwerken van dit en weer verder werken aan mijn dromen, hoe moeilijk het nu ook voelt.