“Life is this.. I like this”
De woorden van Harvey Specter die me altijd bij zijn gebleven. Zo duidelijk, zo rauw, zonder enige verantwoording om waarom hij dat wilt. Ik weet nog heel goed toen ik eens op een feestje probeerde te vertellen dat ik méér wilde uit het leven dan wat ‘verwacht’ werd: baan, huis, relatie, sociaal leven, etc. en dat ik toen allemaal verontwaardigde vragen kreeg als
“Maar wat is er mis met gelukkig zijn met wat je hebt”
“Maar waarom wil je altijd meer? Zo word je nooit content, altijd maar meer meer meer..”
“Is het niet ergens een soort obsessieve drang?”
Ik besefte dat ik te maken had met mensen die ontevreden waren over hun eigen leven. Weet je waarom?
Het is namelijk heel erg vergelijkbaar met een situatie waarin bijvoorbeeld een vrouw een stuk taart afslaat tijdens een gelegenheid waar een andere vrouw wél een stuk taart wil eten.
Wanneer vrouw nummer 1 die de taart afslaat zegt “Nee dankje, ik ben wat gezonder aan het eten de laatste tijd”, dan kan vrouw nummer 2 ineens denken dat zijzelf blijkbaar niet gezond bezig is en zich rot voelen over zichzelf. Ze zou misschien ook wel gezonder willen eten, maar ze wil ook dat stuk taart. Ze zou zelf ook wel wat kilo’s kwijt willen, maar.. ze wil ook wel taart. Ineens voelt vrouw nummer 2 zich rot om een beslissing die vrouw nummer 1 maakt OVER HAAR EIGEN LEVEN. Dat heeft dus niets te maken met vrouw nummer 2. Maar wat doet vrouw nummer 2 negen van de tien keer?
Ah joh, neem toch gewoon een stuk! Waarom ben je zo streng voor jezelf! Live a little! Je kunt het hebben hoor, en wat is er nou weer mis met een stuk taart? Dat mag toch wel af en toe, anders is het leven echt niet meer leuk hoor!
Vrouw nummer 2 praat eigenlijk tegen zichzelf.
En dit is precies wat er gebeurt als ik zeg dat ik meer wil uit het leven
Dat zegt niet dat ik ontevreden ben over mijn huidige leven, dat zegt niet dat ik ongelukkig ben en mijn geluk koppel aan externe factoren. Maar het maakt niet uit wat ik tegen deze mensen op dit feestje zeg, zij worden namelijk in eerste instantie geconfronteerd met hun eigen gevoel dat misschien niet honderd procent gelukkig is met hoe het leven tot nu toe heeft uitgepakt. En ze voelen misschien dat ze daar niets aan kunnen veranderen (of niet direct) en hebben het op een bepaald level ‘geaccepteerd’. Geconfronteerd worden met mensen die wél constant bezig zijn met alles uit het leven te halen, maakt hen ongemakkelijk en lichtelijk geïrriteerd.
Ik merk dat ik bij bepaalde mensen wél begrip krijg en juist door geïnspireerd raak: mensen met ambitie, mensen met passie, mensen met een vuurtje in hun hart die het leven omarmen en zien wat het allemaal kan brengen als je ervoor gaat, als je risico’s durft te nemen, als je durft te falen. Zij zien het speelse in het leven, zoals ik dat ook zie en raken geïnspireerd. Zij doen de dingen omdat ze dat zelf willen, niet om aan de buitenwereld te laten zien of het volgens een opgesteld (maatschappelijk) plaatje te laten voldoen.
Wat is geluk voor jou?
Ik wil gelukkig zijn. Ik wil heel gelukkig zijn. Ik wil niet gemiddeld door het leven gaan. Precies zoals Harvey ook zegt. En jij mag dat ook willen. Maar je mag ook ontzettend gelukkig zijn met dat plaatje wat je hebt nagestreefd: het huisje, boompje, beestje. Ongeacht of het maatschappelijk wordt gezien als ‘geluk’, wie weet vind jij daar daadwerkelijk geluk. Ook dát mag er zijn.
Het punt is dat geluk ontzettend subjectief is. Sommige mensen kunnen gelukkig zijn door alleen al te mogen eten op een dag. Door een dak boven hun hoofd te hebben. Dat hangt dus enorm af van je situatie.
Anderen zijn gelukkig als ze eindelijk dat diploma halen. Of wanneer ze voor hun eigen gevoel succesvol zijn. Weer anderen zijn gelukkig als ze heel goed zijn in hetgeen dat ze doen (werk/hobby) en besteden hier vele uren aan. Denk bijvoorbeeld aan topsporters, of zakenmannen, of mensen in de danswereld, of programmeurs of.
Opvoeding? Mindset?
Hoe je geluk ziet heeft vaak te maken met hoe je opgevoed bent. Onbewust heeft dit zich genesteld in je hoofd. Ook heeft geluk te maken met hoe je omgaat met tegenslag, als je het mij vraagt. Iedereen maakt tegenslag mee en iedereen heeft problemen, de gelukkigste mensen zijn niet gelukkig omdat ze niks meemaken, ze zijn gelukkig omdat ze problemen en tegenslagen in het leven op een andere manier benaderen: leermomenten, opofferingen voor de toekomst, bewust worden van iets waar ze in het vervolg dankbaar voor gaan zijn, uitdagingen, etc. etc.
Controle? Veranderen?
Geluk heeft denk ik ook te maken met het loslaten van het willen veranderen van dingen die niet te veranderen zijn. Je hebt alleen de controle over jezelf en je eigen mindset. Je hebt geen controle over andermans gedachtes, door je hier bewust van te zijn kun je dus ook voor kiezen om geen tijd te besteden (verspillen) aan het willen veranderen van de ander.
Jij bepaalt
Geluk is eigenlijk wat jij besluit dat het is. Jij maakt je eigen regels. Als jij vindt dat je pas gelukkig mag zijn bij maat 38, dan zal dat ook het effect hebben op je gemoedstoestand op het moment dat je geen maat 38 bent: niet gelukkig.
Als je niet gelukkig bent op dit moment, dan heb je werkelijk waar twee keuzes: je mindset veranderen, of niet. Het veranderen kan al door te zoeken naar kleine geluksmomenten door de dag heen, door stil te staan waar je dankbaar voor bent, door na te gaan wat vervelende momenten zijn of waren in je leven en wat voor positiefs je daarvan hebt geleerd.
En als laatste, door te zoeken naar dingen waar je gelukkig wordt in het proces naar iets toe, wat je ook hebt gekoppeld aan geluk. Misschien inderdaad maat 38, maar zoek vooral ook naar geluk op DIT moment en naar alles in het proces naar maat 38.
Als je er dan achter komt dat je werkelijk niks kunt vinden om je gelukkig over te voelen in het proces (sporten, gezond eten, bah..), dan zul je ook niet gelukkig zijn als je maat 38 behaalt door alle stomme dingen te doen in het proces naar die maa toe. Je dient die (volgens jou stomme) leefstijl te behouden voor maat 38 en daar werd je ongelukkig van. Dus alleen die maat, dat cijfertje 38 verandert daar niets aan.
Makes sense? Het is maar een voorbeeld he 😉 Je kunt het toepassen op van alles in je leven. Van het willen worden van fulltime blogger, tot succesvolle kok, tot het nastreven van het huisje boompje beestje.
Jouw leven. Jouw geluk. Jouw keuzes.
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=0bpib8xntc8[/embedyt]
7 comments
Woow … Wat een goed en inspirerend artikel!
Helemaal met je eens, vooral dat je je kiest voor je enigen geluk. Voor mij zit een deel in het loslaten en daar ben ik op dit moment erg mee bezig!
Wauw! Wat een supertof stuk! En ik ben op de goede weg ;-), ha!
Voor mij een stuk of wat kilo’s eraf en mijn eigen winkel.
Het proces geeft al een boost: Regie, de baas zijn over je hoofd en bezig zijn met waar je wilt zijn!
Fijn om weer een boost van jou te krijgen!!
Super interessant om hier over na te denken, ik ben hier ook veel mee bezig de laatste tijd. Ik ben het deels met je eens en deels niet. Aan de ene kant herken ik me in dat stuk over die taart > mensen projecteren soms hun eigen problemen op jou op deze gekke manier. Aan de andere kant hoeft dat natuurlijk niet! Soms denk ik ook van ja, ik wil helemaal gezond leven, weinig alcohol, goed eten, veel sporten. Maar als ik dan iemand zie die dat doet, denk ik: tja… Ook een beetje saai? Ik zou er daarentegen nooit iets van zeggen, ik wil niemand ontmoedigen die goed bezig is of iemand die zich goed voelt of hard bezig is om zich goed te voelen een slecht gevoel aanpraten. Maar ik denk dat er ook mensen zijn die dat wel doen, zonder slechte intenties en zonder die jaloezie die je beschreef erachter, maar oprechte verbazing en interesse die er wellicht lomp uitkomt. En ik wil ook streven naar het hoogst haalbare, net als jij! Maar de andere kant is, ik wil ook tevreden zijn met wat ik heb. Hebberigheid en verlangens zijn volgens het boeddhisme geen goede dingen… Maar wat is dromen dan? Is dromen ok? Ambitieloos zijn is ook niet fijn. Altijd meer willen ook niet. Het is denk ik vooral belangrijk om te genieten van het gehele proces, maar phoeeee dat is juist het moeilijkste 🙂
Teni!! De RONDE maiswafels zijn in de aanbieding bij de ah…. Moest aan je denken.
Terugkomend op het artikel.. Heel goed geschreven, je zet mij zoals altijd aan het denken. Toen ik jonger was, vijftien denk ik, was alles wat ik wilde een vriendje, leuke vriendinnen en een bijbaantje. In mijn ogen zou dat mij gelukkig maken en dat vormde voor mij een beeld van perfectie. Nu ik dit, vier jaar later, allemaal heb en mij inderdaad gelukkig voel.. Verlang ik naar meer. Ik ben net als jij ambitieus en er zijn nog zo ontzettend veel dingen die ik wil bereiken. Gek genoeg weet ik alleen niet wat. Of beter gezegd, ik weet niet waar ik moet beginnen. Diep van binnen weet ik heel erg goed wat ik wil maar het maakt mij een beetje bang. Bang om te falen en om de mening van anderen om mij heen.
Nou weet ik dat de mening van anderen er niet toe doen, maar het speelt een ontzettend grote rol in je leven. Hopelijk laat ik dit een keer los en volg ik mijn hart voordat het te laat is. Negentien klinkt voor velen erg jong, maar ik besef heel goed dat deze negentien jaar toch voorbij zijn gevlogen. Dat maakt mij opeens een stuk ouder, want voor je het weet plak je er weer negentien jaar aan vast.. Pff..
Anyway, nu ik dit zo schrijf bedenk ik mij dat ik misschien toch eens actie moet ondernemen. Thanks voor weer een super goed artikel. Ik denk dat ik jouw blog al meer dan een jaar lang elke dag bezoek..
In hoge mate ben ik het met je stuk eens. Veel invloed kun je hebben op je eigen geluk en ambities door er op een andere mate mee om te gaan. Toch een klein kritiekpunt; ‘Geconfronteerd worden met mensen die wél constant bezig zijn met alles uit het leven te halen, maakt hen ongemakkelijk en lichtelijk geïrriteerd.’ Dit vind ik, ondanks dat ik heel zeker weet dat je dit niet bent, enigszins van naiviteit betuigen. Dit impliceert namelijk dat zij er níet constant mee bezig zijn, wat een aanname is. Één ding is heel belangrijk niet te vergeten; vele mensen proberen constant zoveel mogelijk uit het leven te halen, maar ook velen falen hier (soms tijdelijk) jammerlijk in om externe factoren die heel lastig te beinvloeden zijn. Ongelukkige mensen wíllen niet ongelukkig zijn, maar ze zijn het soms toch. Opvoeding, jeugdelijke traumas, misbruik, geweld, verlies van dierbaren, bedrog, etcetera. Over zoiets kom je niet zomaar heen door een andere mindset, dit zit diep in het menselijk brein, soms fysiek in hersenschade opgelopen door trauma’s, en dat duurt jaren om te verwerken en daarna (weer) gelukkig te kunnen worden (en daarbij helpt jouw blog ook). Daarom is het belangrijk het niet te bagetaliseren en te zeggen: ga er anders mee om en je wordt gelukkig en je zal niet jaloers of geprikkeld of geirriteerd jegens mij zijn. Dat zou zijn als tegen jarenlang gepeste mensen zeggen ‘joh, houd gewoon van jezelf.’ Zo werkt het niet. Na 12 jaar pesten gaat zo’n knop niet ineens om. Daar is jarenlange professionele begeleiding voor nodig. Gun mensen de ruimte voor hun verdriet en problemen, zoiets kost tijd, menselijk gedrag is zeer complex (ik lees al je stukken, je bent een hele intelligente dame en dit weet je toch allang). Als je zelf in diep verdriet zit, ja, natuurlijk is het dan vreselijk moeilijk gelukkige mensen te zien. Dit praat jaloerzige reacties niet goed natuurlijk, dit zou nooit mogen. Maar alsjeblieft, bagitaliseer diep verdriet en ook jaloezie niet. Juist empathie voor hun reacties is van enorm belang. Hiermee komen ook zij verder, als ze begrijpen dat afgunst niet de oplossing of uitlaatklep is in moeilijke tijden. Ikzelf heb ook grote verliezen meegemaakt en het enige wat ik wilde was me weer gelukkig voelen en ik deed er álles aan, maar daar zijn jaren overheen gegaan van rouw, boosheid en verdriet. Ik probeerde constant alles uit het leven te halen, ik vocht me erdoorheen en ik wist dat ik erdoor zou komen, maar toch voelde ik me soms intens ongelukkig, onbegrepen en alleen. Ik kon wel janken als ik andere kinderen met twee gezonde ouders zag. Alleen dan glimlachte ik en deed ik alsof alles prima was, want ik gun hen zulk geluk enorm. Maar ik gunde het mezelf ook en ik wist dat het niet meer kon en dat doet gewoon pijn. Die pijn is menselijk, daar bestaat geen ander knopje voor dan geduld en tijd. Als ik dit in mijn fase van diep ongeluk en rouw had gelezen, had het me heel verdrietig gemaakt. Het impliceert dat ik mijn eigen geluk altijd in de hand heb, altijd mijn gevoel van ongeluk kan afwenden, maar dit kan niet altijd en dit zou ook zeer ongezond zijn. Soms moet je door je ongeluk heen, het voelen, weten waarom je het voelt, en het erkennen om je daarna weer beter te voelen. Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn, vraag dat ook niet aan anderen, dat bagitaliseert terechte pijn en verdriet. Empathie, troost en begrip is dan meer op zijn plaats.
Leuk artikel! Idd heel herkenbaar… mensen die je op je plek lijken te willen houden want anders moeten ze over zichzelf nadenken. Ik zie trouwens ook vaak kettingreactie, bv ik veranderde van job, daarna deden 2 vriendinnen tzelfde omdat ze idd ook gingen nadenken. Kan dus ook zeker positief werken!