Soms voel ik me een machine. Een machine waar je alles kunt vragen en waarvan ook verwacht wordt dat ik het antwoord binnen no time eruit kan rollen. Ergens is het een compliment, maar aan de andere kant vraag ik me soms af; “Wie denken ze wel niet dat ik ben? Ik ben ook maar een klein meisje (lees: 1.58m) van 24 die er ook maar wat van probeert te begrijpen”
Was ik maar een wandelende Wikipedia
Ik probeer veel stil te staan bij de vragen die jullie me stellen. Ik probeer na te gaan waarom ik denk wat ik denk, waarom er wordt beweerd wat er wordt beweerd en vooral ook veel wetenschap bij te lezen om nog ergens iets van te kunnen breien. Helaas ben ik geen wandelende wikipedia of google, vooral als het neerkomt op vragen als “wat is te” of “wanneer sla je door”, want dat kan ik helemaal niet bepalen!
De hersenen zijn complex, jouw hersenen, jouw mindset, jouw manier van denken is complex. En niet alleen die van jou, maar die van iedereen.
Bij de één is doorslaan een heel ander stadium van eten/leefstijl dan bij de ander.
Maar oke, ik zal toegeven. Ook ik heb flink nagedacht, gelezen en rondgekeken om me heen en heb wat punten opgeschreven waarvan ik denk, dat ze misschien wat ‘tricky’ kunnen zijn. Oftewel; ik denk dat een combinatie van deze punten misschien wel wat weg kunnen hebben van ‘doorslaan’ of je in de richting van ‘doorslaan’ brengen.
GLAD IJS TENI, GLAD IJS
Ja, ik bevind me op glad ijs. Ik weet het. Trouwens, wanneer is ijs niet glad?
Maakt het je gelukkig?
Laat ik voorop stellen dat ik het aller, aller, ALLER belangrijkste vind (met alles dat je doet) is dat het je niet minder gelukkig maakt. Want waarom zou je iets vrijwillig doen als het je niet gelukkig, of minder gelukkig maakt? Natuurlijk valt hier ook wat over te zeggen wanneer je iets om medische redenen moet doen, of uit geloofsovertuiging wilt doen of vanuit een bepaald principe. Maar hopelijk begrijp je mijn ‘algemene advies’ hieruit.
Goed, en dan de volgende punten, ik ga ze er maar gewoon in gooien (oja, met het woord ‘dieet’ bedoel ik niet een dieet dat je volgt zoals we kennen, maar bedoel ik letterlijk mee het geen dat je eet, je voedingspatroon/leefstijl omtrent voeding);
- Je hebt zoveel voedingsmiddelen geschrapt uit je dieet waardoor je lichaam niet meer optimaal gevoed wordt en je last krijgt van symptomen die bij een ondervoed lichaam horen;
- Je bent zo goed als de hele dag bezig met het plannen van je maaltijden, boodschappen doen en/of je maaltijden bereiden;
- Je maakt je vooral zorgen of wordt enigszins angstig bij het denken over voedsel;
- Je doet steeds minder sociale activiteiten omdat je toch echt zelf je eten wilt bereiden in je eigen huis;
- Je weigert buiten de deur te eten zoals bij sociale gebeurtenissen of in restaurants;
Dit heeft dus NIET te maken met “gezond en fit” willen zijn en bezig zijn met je gezondheid. Zie je het verschil tussen bezig zijn met “wat mag ik niet eten/wat is slecht voor me” en “van welk eten word ik gelukkig/bereik ik mn doel/presteer ik beter mee bij het sporten”. Het één focust zich op niet, negatief, slecht en het ander focust zich juist op gelukkig, doel, positief. Mensen die de tweede mindset hebben, zullen ook veel vaker wat “ongezonds” eten en daar oké mee zijn.
Het is belangrijk om dit verschil even te benadrukken omdat er mensen zijn die totaal geen idee hebben van gezonde voeding of hoe je gezonde voeding toepast in je leven deze twee compleet verschillende manieren van leven op één hoop gooien en denken dat iedereen die ook maar een beetje ‘bezig is met gezond eten’ helemaal gestoord is of gestoord wordt.
Maar.. Wie bepaalt dit?
En wat ik ook een lastig punt vind is; wie bepaalt dit voor jou? Ben jij dit zelf? Zijn het je ouders? Misschien je vrienden?
Wat is het kennisverschil tussen jou en de persoon die dit misschien aankaart bij jou? Weinig kennis omtrent voeding en je lijf is naar mijn mening een belangrijke factor voor mensen om ‘door te slaan’ maar ook juist om te denken dat de ander doorslaat.
Hoeveel mensen nemen nou echt de tijd om uit te zoeken waarom iets ‘goed is voor je lijf’ of juist ‘slecht is voor je lijf’. En dan bedoel ik geen tijdschrift artikelen die beweren dat je door het eten van een watermeloen een mooie huid krijgt. Dan bedoel ik wetenschappelijke artikelen en boeken die geen hippe trends beschrijven, maar in gaan op de daadwerkelijke functie van bepaalde voedingsmiddelen.
Wanneer vind ik dat je niet doorslaat?
Misschien ook belangrijk om te benoemen
- Wanneer je er plezier in vindt om te experimenteren met je voedsel, gerechten, preppen, combinaties
- Wanneer je het ziet als uitdaging om gezonder te eten en hier je best voor wilt doen
- Wanneer je het af en toe kunt ‘los laten’ en iets kunt eten wat je niet per se richting je doel brengt maar dat jou wel op dat moment plezier brengt (WIJN EN TAART!)
Maar guys, ik ben geen guru, geen psycholoog, en geen deskundige op dit gebied. Ik spreek alleen uit mijn eigen ervaring en eigen visie. Zolang dat maar duidelijk is natuurlijk 🙂
27 comments
Leuk artikel!! Vooral het laatste, dat andere al snellen denken dat je doorslaat herken ik wel heel erg. Ik neem nu (net als jij :D) mijn bakjes met eten mee naar t werk en school, sommige mensen snappen daar helemaal niks van. Maar gelukkig zien de meeste ook wel dat het nog steeds gezond is wat ik doe en dat heen geen obsessie is 🙂
Hahaha ja die bakjes geven zorgen altijd wel voor aanspraak heb ik gemerkt :p
Je bent trouwens vetttttt goed bezig zeg (zag ik op instagram!), WOOHOOO voor Femke!! 🙂
Aah dankjewel lieverd!!! Het gaat inderdaad echt super goed 🙂 Het scheelt enorm dat ik nu een voedings en trainingsschema heb, dat motiveert enorm 🙂 En bij personal body plan krijg je ook telkens gedragslessen en dat helpt ook wel heel goed om in te zien waarom ik bepaalde dingen doe. Grappig genoeg herken ik heel veel gedragslessen van artikelen van jouw blog!!
Fijn weekend!
Ps. Hoor je eigenlijk een mail te krijgen als jij op een comment reageert? Ik dacht dat, omdat je je emailadres moet invullen, want die krijg je nu namelijk niet. Maar als dat niet de bedoeling is maakt dat natuurlijk niet uit hoor, maar mocht t wel zo zijn, is t misschien handig om te weten dat dat nu niet t geval is 😀
Dat snap ik wel, dan heb je wat houvast 🙂
Oei je zou wel een mail moeten krijgen! Ik ga eens kijken wat daar achter zit 🙂 Thanks voor het melden!
Leuk artikel, maar dan ook meteen een maar van mijn kant..
Je kunt met heel veel plezier en toewijding aan een doel werken, maar dat kan ook samengaan met bij sociale activiteiten je eigen eten meenemen, geen ‘cheat’ momenten meer hebben en veel bezig zijn met plannen/boodschappen/preppen/eten. In mijn geval werk ik toe naar een ifbb bikini fitness wedstrijd en kan ik het me in de laatste weken daarvoor niet meer veroorloven om even iets lekkers te eten, wil ik met een hard lichaam op het podium stappen. Iets nuance dus nog 🙂 En inderdaad, mensen kunnen heel veel (gemene) dingen tegen je zeggen, vraag jezelf af wat er van waar is/zou kunnen zijn. Voel je niet meteen aangevallen.
Ben ik het ook met je eens Jessica 🙂
Wat goed geschreven weer.
And btw je bent WEL mijn guru LOL
aaaaaaah! <3
wat vind ik het toch knap van je dat je elke x weer zulke rake mooie artikel schrijft recht vanuit je hart en dat je dicht bij jezelf blijft.
Ga zo door , ik lees ze met plezier en zie heel veel herkenning van mezelf erin. Je bent een echte inspiratie bron,
Groetjes kelly
Wat lief Kelly! Heel fijn dat je dit zo benoemt, doet me goed! Dankjewel 🙂
Hi lieve teni
Ik volg je site elke dag maar ik reageer zelden.
Op deze speciale dag wil ik je mijn liefde laten voelen
Volgens mijn ging er iets mis.
Opnieuw haha
Haha ojee!! Misschien in een andere browser proberen? 🙂 Ik vind het nu al ontzettend lief dat je dit achter hebt gelaten!
Hi lieve teni
Ik volg je site elke dag maar ik reageer zelden.
Op deze speciale dag wil ik je mijn liefde laten voelen
Heel vreemd ik typ rond de vijf zinnen en er komen alleen de eerste 2 op.
Jammer.
Goed geschreven Teni.
Dankjewel Annie 🙂
Super goed artikel! Voor mij is het echt een uitdaging, ik geniet van eten en zolang ik nog zonder teveel schuldgevoel een snicker naar binnen kan werken denk ik, prima. Maar ik vind het wél jammer dat vriendinnen om me heen nu zeggen dat ik ‘absoluut niet nog meer’ af moet vallen, terwijl dat echt prima kan en ook gezond is. Bewondering kan dan snel omslaan in jaloezie, dan wordt het opeens als een obsessie gezien. Terwijl ik juist nu heel goed in de gaten heb hoe mijn lijf werkt en wat gezond eten betekent (en vooral wat je allemaal nog wél kan doen, zolang het maar in balans is allemaal). Vond het wel goed om even te lezen, want af en toe denk ik (zeker na dat soort opmerkingen), ben ik dan idd obsessief bezig? Maar ik voldoe aan geeneen van je zorgwekkende punten en juist aan alle goede 🙂 Gelukkig maar! Ga ik nu de tweede helft van m’n snickers eten 😛
Mooi gezegd 🙂
Super artikel! Precies wat ik nodig had op dit moment. Ik ben nu ook sinds kort bezig met eten voorbereiden en dus ook het meenemen in bakjes. Zoals hier al eerder gezegd is levert het vaak nogal wat reacties op. Zit iedereen aan zijn boterhammetjes en jij hebt 3 bakjes op tafel gezet met allerlei groenten en andere dingen.
Ik schaam me er niet voor en ben trots op wat ik nu doe.
En ik merk dan ook dat medestudenten toch wel vragen naar wat ik dan precies eet en of het niet heeeeel veel werk is.
Fijn artikel! Leuk geschreven 🙂
Je hebt het juist bij de kern Teni! Complex vraagstuk helder beschreven!! XX
Super artikel! Ik ben zelf echt niet 100% gezond bezig, maar wel 100% bewust en 100% gelukkig! Het is voor jezelf fijn om te merken wat een leefstijl met je kan doen en dan wil je niet meer anders!
Dit artikel had ik nog niet gelezen. Interessant wat je hierin uitlegt. Tegenwoordig worden mensen die verslaafd zijn aan te gezond eten bestempeld als iemand met onorexia. Doordat mensen steeds meer hun grenzen verleggen om gezond te eten, ontstaat er een bepaalde drang. Deskundigen bestempelen deze mensen met de ziekte onorexia. Misschien klinkt het voor sommige mensen overdreven en zien ze het niet als een ziekte.
Op Instagram kunnen we er niet omheen. Mensen posten foto’s van de gezondste maaltijden en daarbij ook de meest afgetrainde lichamen. Slaan we door? Van mij mag een gezonde levensstijl zeker gestimuleerd worden, het belangrijkste is dat je weet hoe je jou lichaam het beste verzorgd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook een periode had dat ik doorsloeg met te gezond eten. Voedingsmiddelen wegschrappen omdat ik gelezen had dat het niet goed voor je is. Neem bijvoorbeeld het boek Broodbuik. Hier wordt brood zwart gemaakt. Dat terzijde ik kreeg vaak wel een opgeblazen buik van brood. Maar volgens mij had dit te maken omdat ik niet het juiste brood at, of er teveel bij nadacht. Uiteindelijk hebben je darmen en hersenen veel met elkaar te maken. In ieder geval dit boek is geschreven door een Amerikaan, in Amerika is de kwaliteit van brood niet zo goed als in Nederland. Om brood daadwerkelijk te schrappen door een boek is echt niet nodig. Alleen als gezondheidsfreak slaan gelijk de stoppen door, daarom is het belangrijk om zelf eerst onderzoek te doen.
Ondertussen heb ik een goede balans gevonden wat betreft gezond eten. Ik hou van experimenteren en af en toe iets minder gezonds is echt niet zo schadelijk. Af en toe heeft je lichaam daar gewoon behoefte aan. Als je maar gelukkig bent toch?!
Bedankt Teni voor dit artikel! Je bent mijn inspiratie 🙂 Liefs!
Hoi! Leuk artikel en ook interessant geschreven! Het sluit heel erg aan bij iets wat ik zoek. Ik schrijf namelijk voor een leuk vrouwenweekblad en ben op zoek naar een meisje (20-begin 30) die heel veel sport en daarbij ook ontzettend gezond eet en wel over het randje is gegaan. We willen graag aan de kaak stellen dat gezond eten heel goed is, maar dat je wel je lichaam in de gaten moet houden en niet ondervoed moet raken! Mocht jij Teni of iemand anders iemand weten, dan zou het héél fijn zijn als je mij een berichtje stuurde!
You may use these HTML tags and attributes:
Best confronterend… ik denk gezond en goed bezit te zijn… maar eigenlijk wordt/is het vrij obsessief….
Ik schrok best wel erg toen ik dit las. Dit is exact wat er nu met mij aan het gebeuren is, en dat terwijl ik het allemaal zo goed bedoel. Wat is dan de perfecte balans?