De decembermaand.. Ik denk dat het voor veel mensen ervoor zorgt dat ze (bewust of onbewust) toch even stil gaan staan bij het afgelopen jaar en ook bij het nieuwe jaar: Hebben we stappen gemaakt? Zijn we gelukkig(er)? Wat is veranderd? Wat is hetzelfde gebleven? Wat had je je voorgenomen?

Omdat we als mensen vaak geneigd zijn om in het negatieve te blijven hangen (ja, check dit eens) wil ik je deze 3 geniale vragen stellen. Deze heb ik niet zelf bedacht, ik werd geïnspireerd door een video van wie anders dan Marie Forleo die elke keer weer de juiste snaar weet te raken. Ik moest dit met jullie delen!

 

Deze 3 vragen gaan je helpen:

• te verwerken wat je hebt gedaan
• door te zetten en na te gaan wat je hebt geleerd
• alle zooi los te laten wat jou tegen houdt

Ready?!

 

1. Wat heb ik dit jaar gedaan, gecreëerd of ervaren waar ik écht trots op ben?

Ik herken heel erg wat Marie Forleo over deze vraag zegt: alles gaat zo snel, we willen zoveel in zo weinig tijd en bij de stappen die we daadwerkelijk maken, lijken we niet echt stil te staan omdat we alweer verder willen. Ik herken dit enorm.

Marie zegt heel mooi dat de meeste van ons heel kritisch zijn op onszelf. We vinden vaak dat we niet genoeg gedaan krijgen,  we niet genoeg bereikt hebben en het allemaal niet snel genoeg gedaan hebben. Hierdoor gaan we het nieuwe jaar in met het gevoel dat we eigenlijk al verslagen zijn. Zonde!

Als ik even na ga wat mijn antwoord zou zijn bij deze vraag, dan kom ik uit op:

Het uitbrengen van mijn boek “Eindelijk Vrij”

Was dit nog binnen het afgelopen jaar? Jazeker! Het kwam in juli uit en voor mijn gevoel lijkt het een eeuwigheid geleden omdat ik alweer met zoveel andere dingen bezig ben voor de toekomst. Maar ho eens even Teni, hier mag je nog wel even bij stil staan in deze laatste maand van 2016 toch? Ja, als antwoord op bovenstaande vraag zeg ik absoluut het (zelf) uitbrengen van mijn autobiografie. Zo, dat geeft toch alweer een goed gevoel in plaats van te bedenken wat ik nog allemaal had kunnen doen in 2016, die neiging heb ik namelijk veel sneller dan na te gaan waar ik nou trots op ben. Herkenbaar?

Ik sta nog steeds versteld van hoeveel mensen het boek hebben gekocht en gelezen! WOW, hieronder een kleine greep: 

2. Welke fouten heb ik gemaakt waar ik van heb geleerd?

Ik houd ervan hoe deze vraag gesteld wordt. Je kijkt niet alleen naar het negatieve van het maken van een fout, maar je benadert het meteen als een les die je hebt geleerd: positief dus. We kunnen nou eenmaal niet een leven leiden zonder ‘falen’ of ‘fouten’, de kunst zit hem in de les die je leert waardoor het hoe dan ook een toevoeging is op je leven. I LOVE IT! Deze denkwijze gaat je zoveel verder brengen, het vergt alleen elke keer weer wat focus en nadenkwerk van je maar het is het meer dan waard om niet te blijven hangen in de onnodige negativiteit.

Vraag jezelf af: Hoe kan ik dit beter doen de volgende keer? Hoe kan ik dit gebruiken om te groeien en er een beter en wijzer persoon door te worden?

Nu zijn er absoluut een hoop fouten die ik heb gemaakt maar die niet allemaal even relevant zijn voor mijn blog of net te persoonlijk zijn om hier voluit over te schrijven (omdat het ook anderen aan gaat). Maar ik kan er wel één van delen (die overigens ook héél persoonlijk is):

Moeite, energie en geld steken in familiebanden die het niet waard zijn.

Dit is super persoonlijk en pijnlijk om eigenlijk te delen op mijn blog. Maar zo heb je een idee van hoe ik deze vraag benader en het feit dat ik ‘zo gelukkig overkom’ (en ook ben, haha) niet te maken heeft met dat er geen narigheid is in mijn leven. Dat is er absoluut en ik moet mezelf er keer op keer toe zetten om narigheid op een andere manier te benaderen zodat het geen effect gaat hebben op mijn toekomstige geluk. Door het stellen van zo’n vraag waar je je focust op wat je ervan hebt geleerd, keer je de negativiteit om. Vanuit de Iraanse en Armeense cultuur is de familieband ontzettend belangrijk, het gaat voorbij vriendschappelijke banden omdat het gaat om hetzelfde bloed dat je deelt. Ook al kun je het niet vinden met sommige familieleden, het feit dat je familie bent, betekent dat je je best hoort te doen voor elkaar.

Vanuit de Nederlandse cultuur heb ik dit anders ervaren, al van jongs af aan vond ik het gek dat mijn Nederlandse vrienden en vriendinnen soms geen contact hadden met hun neefjes of nichtjes omdat ze ‘niet klikten’ of ‘elkaar niet lagen’ en dat was dan heel normaal. Ik dacht vaak “HOE IS HET MOGELIJK! MAAR JE BENT TOCH FAMILIE?!”. Er is natuurlijk een balans in deze twee kanten te vinden, maar ik ben op een keiharde manier, dit jaar, tot de conclusie gekomen dat alleen het feit dat je bloedverwant bent, niet betekent dat je je kostbare tijd en energie dient te steken in het opbouwen van een band als dit gewoon niet klikt. Omdat je een compleet ander leven leidt, elkaar niet begrijpt, niet wilt begrijpen en elkaar eigenlijk ook niet heel leuk vind in de omgang. Punt. Klaar mee. Dat is voor mij een belangrijke les geweest om te leren dit jaar.

3. Wat ben ik bereid los te laten?

Poeh, dit raakt een gevoelige snaar bij me omdat ik dit op twee vlakken kan toepassen. Op werk vlak en op persoonlijk vlak. Ik zal één grote van dit moment delen:

Ik ben bereid om het idee los te laten dat ik elke dag, elk uur, elke minuut hoor te besteden aan het laten groeien en verbeteren van mijn site. Dit is iets waar ik veel moeite mee heb sinds ik een relatie heb omdat ik nu een groot deel van mijn tijd deel met hem, betekent het dat ik niet constant bezig ben met mijn ‘werk’. Ik voel hoe goed dit van tijd tot tijd is, maar soms word ik nerveus omdat ik het gevoel van ‘even niet bezig zijn met werk’ helemaal niet ken en nooit vrijwillig heb toegepast. Ik ben bereid om dit (bovenstaande) idee los te laten omdat ik wéét dat ook dit een belangrijk onderdeel is van mijn huidige leven en het leven niet alleen maar draait om succes hebben in je carrière. Ik wil ook op andere vlakken groeien en dit is zó een enorme waardevolle toevoeging op mijn leven, dit wil ik niet meer missen 🙂

En iets dat ik begin dit jaar besloot en me tot nu toe alleen maar goed heeft gedaan heeft te maken met het artikel “Mijn leven staat niet meer in het teken van afvallen” waar ik

De gedachte dat geluk en een slanker lijf aan elkaar gekoppeld zijn loslaat.

Man om man, na die beslissing leek er zoveel last van mijn schouders af te zijn gevallen. Natuurlijk wil ik mezelf blijven verbeteren, uitdagen en sterker worden; maar alles wat ik doe staat niet meer in het teken van de volgende kilo die eraf moet.

Maar je kunt dit ook veel luchtiger toepassen op je leven, het hoeft allemaal niet zo diep en zwaar natuurlijk. Wat zijn dingen die al maanden of JAREN op je to-do lijst staan die je er echt af gaat gooien voor nu?! Of jezelf ervan gaat ‘bevrijden’, voor nu. Dit hoeft echt niet te zijn dat je het voor altijd opgeeft, maar voor nu ga je het loslaten. Een cursus Spaans waar je al 5 jaar over nadenkt? Een workshop snowboarden wat je al 2 jaar roept? Dit soort dingen kunnen er elk jaar in december voor zorgen dat je voelt alsof je hebt gefaald terwijl dat helemaal niet het geval is. Focus je op wat je hebt bereikt en laat de dingen los die voor nu alleen maar hoofdpijn en een bedrukkend gevoel geven. Klaar ermee!

 

Zijn er dingen die jij actief besluit los te laten voor het komende jaar? En waar heb je van geleerd? Waar ben je trots op? Ik ben zo benieuwd naar jullie levens!