Ik ben niet goed genoeg, ik ben niet perfect | Over waarheid, leugens en perceptie

Denken, denken, denken. Over waarom ik de afgelopen maanden zo moe was, zo opgebrand, zo lusteloos en veel minder creatief dan voorheen. En langzamerhand, door steeds een stapje terug te nemen en mijn leven te evalueren, zie ik veel beter wat er gaande is.

Het feit dat ik van 4 video’s per maand naar 2 ben gegaan brengt nog steeds wat stress met zich mee, ik WIL namelijk meer creëeren qua video’s maar ik weet dat de ruimte die nu vrijkomt in mijn hoofd belangrijk is om de koers te bepalen en er over enige tijd, dán voor de volle 100% voor te gaan. Nu moet de koers opnieuw vastgesteld worden en wil ik mezelf vullen met inspiratie en creativiteit. Eén van de dingen waar ik ‘geen tijd’ meer voor had en nu actief wél tijd voor maak, is het lezen van boeken die mijn gehele humeur verbeteren. Ik lees zelden een boek in één keer uit en wissel continu tussen verschillende boeken, vandaag las ik een bladzijde uit “Chicken Soup for the Soul” en deze wil écht delen met je.

Het veranderde namelijk mijn hele dag. Elke gedachte die na het lezen van dit hoofdstuk naar boven kwam, beoordeelde ik anders door wat ik vandaag las. 

Let wel, het begin is misschien wat vaag en te ‘zweverig’, het gaat vooral om het punt dat gemaakt wordt over zelfbeeld, dat klikte enorm. Het is een verhaal van een jongen die bij zijn opa langs gaat en met hem praat.

“Als tiener, wilde ik altijd indruk maken op mijn opa door middel van het uiten van mijn mening over alles wat ik leerde op school. Ik vertelde hem over mijn standpunten omtrent onrecht in de wereld, over geweld en het conflict tussen goed en kwaad. Opa luisterde geduldig, wat ervoor zorgde dat ik me nog meer aangemoedigd voelde om te vertellen.

Toen merkte ik een lach op, op zijn gezicht en hij zei:

“Miguel, dat zijn hele goede theorieën die je hebt geleerd, maar alles wat je me hebt verteld is enkel een verhaal. Het betekent niet dat het waar is”

Natuurlijk voelde ik me rot en probeerde ik mijn standpunt te verdedigen, maar toen begon mijn opa te spreken:

“Veel mensen geloven dat er een enorm conflict is in het universum, een conflict tussen goed en kwaad. Nou, het conflict bestaat alleen in de gedachten van de mensen. Het is geen waarheid voor de rest van de natuur. En het daadwerkelijke conflict in onze gedachtes gaat over de waarheid en leugens. Goed en kwaad zijn beide het resultaat van dát conflict.”

“Geloven in de waarheid creëert goedheid, liefde, geluk. Geloven in leugens en het verdedigen ervan creëert wat je noemt ‘kwaad’. Het creëert al het onrecht en geweld, alle drama en lijden, niet alleen in de maatschappij, maar ook per individu”

Oké, misschien denk je nu; wat een onzin, waar gaat dit over? Dat was namelijk mijn eerste gedachte. Pas toen ik verder las viel het kwartje omtrent zelfliefde. Onrecht en geweld in de wereld vind ik een veel zwaarder onderwerp dan zomaar over één boeg gooien omtrent waarheid en leugens. Maar misschien komt deze diepere betekenis bij jou wel binnen en tegenstelling tot mij. 

Als je verder leest, snap je hopelijk bij welk stuk het kwartje viel bij mij.  

“Miguel, alle drama in je persoonlijke leven is het resultaat van geloven in leugens. En de eerste leugen die je gelooft is:

‘Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet perfect.’

“Iedereen is perfect geboren en zal perfect doodgaan omdat alleen perfectie bestaat. Maar wanneer je gelooft dat je niet goed genoeg bent, dan zal dat zo uitkomen, omdat dat de kracht is van jouw geloof, jouw manier van denken; onderschat dit niet.”

Met die leugen begin je een zoektocht naar een ‘image’, een beeld van perfectie dat je nooit kunt worden. Je zoekt naar liefde, naar rechtvaardigheid, naar alles waarvan je gelooft dat je het niet hebt, niet wetende dat alles waar je naar zoekt al in je zit.

De mensheid is zoals het is omdat we collectief geloven in leugens die duizenden jaren oud zijn. We reageren op deze leugens met woede en geweld, maar het zijn enkel leugens.

Ik vroeg me af hoe je achter de waarheid kon komen toen mijn opa zei:

“We kunnen de waarheid waarnemen met onze gevoelens, maar vanaf het moment dat we deze proberen te beschrijven met onze woorden, vervormen we ze, en is het niet langer meer waarheid. Dan is het enkel ons verhaal. “

“Stel je even voor dat Pablo Picasso een schilderij maakt van jou. Jij zegt “Ik lijk daar niet op”, en Picasso zegt, “Natuurlijk wel. Dit is hoe ik jou zie”. Voor Picasso, is het waarheid; het is zijn uitdrukking van zijn waarneming, van jou. “

“Iedereen is een kunstenaar, een verhalen verteller met een uniek oogpunt. We gebruiken woorden om een schilderij te maken van alles wat we waarnemen en meemaken. We vertellen verhalen, en net zoals Picasso vervormen we de waarheid; maar voor onszelf, is het waarheid.”

“Wanneer je dit begrijpt, zul je niet meer bezig zijn met het opleggen van jouw waarheid tegenover anderen of met het verdedigen van jouw geloof. Als kunstenaar, respecteer je de rechten van alle andere kunstenaren om hun eigen kunst te creëeren. Naar hun eigen waarheid.”

Op dat moment, gaf mijn opa mij de kans om me bewust te worden van alle leugens die we geloven. Elke keer wanneer we onszelf beoordelen, ons schuldig voelen, onszelf straffen, komt het doordat we geloven in leugens.

“Hoeveel leugens hoor jij in je hoofd? Wie beoordeelt, wie praat, wie is de gene met alle meningen? Als je je eigen leven niet leuk vindt, komt het omdat de stem in je hoofd je dit niet toelaat.”

Ik vond het echt een prachtig stuk. Ook al volgde ik niet alles, ik haalde er wel een paar belangrijke lessen uit. Bijvoorbeeld dat het niet uit maakt wat een ander zegt over jou (innerlijk of uiterlijk), omdat het slechts de perceptie is van de ander over jou. Dat maakt het geen waarheid. Zo zien we de hele wereld vanuit ieder een uniek filter, ik door het Teni-filter, jij door het.. …-Filter. Wat betekent dat we allebei, exact hetzelfde scenario, op een andere manier kunnen opvatten. En dit is ook zo wat betreft het uiterlijk en je zelfbeeld.

Foto: God & Man