Even eerlijk he, hoe kijk jij naar de uitspraak:

“Ik wil graag afvallen en ik ben daar mijn best voor aan het doen”

1. Ik ben niet goed genoeg, als ik afval/afslank/fitter word, ben ik leuker, mooier en goed genoeg.
2. Ik ben blij en gelukkig met mezelf en de ontwikkeling die ik heb doormaakt – ik wil mezelf verbeteren vanuit deze gelukkige staat van zijn.

Je ik weet het, veel woorden om iets simpels duidelijk te maken. Ik zie twee manieren waarop je deze uitspraak kunt opvatten:

De eerste manier is naar mijn mening wat het gros van de mensen ziet, de tweede manier is sinds enige tijd mijn manier en wordt niet echt begrepen door velen – wat prima is. Misschien zelfs herkenbaar voor jou, denk je het volgende misschien:

Huh? Hoe kun je nou weer gelukkig zijn als je jezelf toch wilt verbeteren? Dat gaat voor de meeste mensen echt niet samen. Als dit voor jou een enorm uitdagend begrip is, dan is er waarschijnlijk nog een interne strijd in het uitzoeken wie je wilt zijn – wie je bent – en dit zoveel mogelijk onafhankelijk te laten zijn van de meningen om je heen. Ook de mening van de maatschappij.

Ik ontken niet dat we allemaal beïnvloed zijn door de beelden die we constant voorbij zien komen van ‘perfectie’ of slanke mensen. Natuurlijk zijn we hierdoor beïnvloed. Als we 100 jaar geleden leefden, dan waren we beïnvloed door andere beelden van wat ‘perfectie’ zou zijn, qua uiterlijk. Het is denk ik niet erg om beïnvloed te zijn en zelfs te weten dat je beïnvloed bent maar het is wél belangrijk om te realiseren dat jij als persoon, als ziel, niet meer of minder waard bent door je uiterlijk, je werk, of wat dan ook.

Dat we hier bewust van kunnen zijn en er niet aan voldoen wil niet zeggen dat we gedoemd zijn met een ongelukkig bestaan. Sterker nog, ik zie dat het wél mogelijk is om gelukkig, content, tevreden, blij – hoe je het ook wilt noemen – te zijn met je huidige staat terwijl je het eventueel wilt verbeteren. Verbeteren is subjectief, dat zal het altijd blijven zijn.

Het uiterlijk is namelijk subjectief en dat is maar goed ook.

Iemand liet laatst een comment achter over het mooier maken van je huis, leuk inrichten naar jouw smaak, dat is toch ook helemaal oké? Waarom mogen we dan niet beslissen wat we mooi vinden voor onszelf qua uiterlijk?

Omdat het gepaard kan gaan met een stoornis, onzekerheid en een ongezonde relatie met jezelf.

Juist ja. Maar is dat iets wat je niet dient te projecteren op anderen wanneer jij hiermee worstelt. Toch? Waarom zou je het niet als inspiratie en hoop kunnen zien dat het wel degelijk mogelijk is om vanuit een contente staat te bepalen dat je jezelf op bepaalde vlakken wilt verbeteren?

Op interne vlakken jezelf verbeteren wordt veelal aangemoedigd, maar op extern vlak gaat het gepaard met woorden als ‘ijdelheid’, ‘perfectionisme’, ‘onzeker’ etc.

Als je een taal wilt leren en hier tijd en moeite in gaat steken, dan heb je toch ook van te voren besloten dat je iets wilde verbeteren aan jezelf? Niemand vraagt je of je die taal wilt leren omdat je denkt dat je dan leuker/slimmer/aantrekkelijker gevonden gaat worden? Misschien wil je het heel graag, van binnen uit. Maar misschien wil je het heel graag omdat je denkt dat anderen je leuker/slimmer/aantrekkelijker gaan vinden. So what?

Je probeert het, het lukt je misschien en je komt er dan achter dat niemand je per se leuker vindt door een extra taal die je kent. Of door kilo’s minder. Dat proces dien je zelf te ondergaan. Het heeft geen zin om anderen te vertellen dat ze heus niet leuker of aantrekkelijker worden als ze afgevallen zijn. Laat mensen hun eigen lessen leren in het leven. Advies geven mag altijd, maar de vrijheid om het op te volgen of niet ligt bij de ander – als het gaat om zijn/haar eigen leven.

Als ik advies mag geven..

Mijn punt is dat er vele redenen kunnen zijn waarom iemand iets aan zijn/haar uiterlijk zou willen veranderen. Of het nu een cosmetische ingreep is of kilo’s eraf trainen. Als ik je echter een advies zou kunnen geven, dan zou dat zijn om kritisch te kijken naar je emoties gedurende de dagen. Waar houd je je veelal mee bezig en hoe voel je je er dan bij?

Hoe voel je je als je door Instagram scrolt? Wat zie je? Hoe voel je je als je naar je werk/school gaat en weer thuis komt? Hoe denk je over etentjes met familie en vrienden met lekkere cocktails en romige desserts? Voel je schaamte nadat je het eet? Voel je frustratie als je aan het scrollen bent? Ben je geneigd impulsief producten te kopen die gepromoot worden door jongens/meiden waar je naar op kijkt qua uiterlijk?

De laatste tijd heb ik een speciale manier omarmd die me zo’n liefdevol gevoel geeft richting mijzelf. Ik had dit de 20 jarige Teni heel graag willen vertellen en leren – maar ze had waarschijnlijk niet geluisterd. Ze moest een heel proces doorgaan van 15 kilo afvallen en begrijpen dat mensen niet per se ineens aardiger doen of dat je niet per se ineens succesvol bent. Zo leer je in het leven: door je eigen overtuigingen te betwijfelen en jezelf uit te dagen er achteraan te gaan om te kijken of het écht zo is. Wat is die o-zo-speciale-manier dan?

Ik zie de schommelingen in mijn gewicht, die uiteindelijk omlaag gaat met een heerlijk tempo, als een soort liefkozend iets. De welvaart schommelingen. Zo kan ik een hele week heerlijk leven op pure en gezonde maaltijden en eens in de zoveel dagen een flinke dosis Vitamine P innemen door eten. P voor plezier inderdaad. En pizza.

Luxe, succes, welzijn, overvloed

En in plaats van boos te worden op mezelf, wat ik jaren geleden deed, zie ik het nu als een luxe. Als succes. Als welzijn. Als positieve overvloed.

Ik kan een hele week weinig brood, pasta, rijst en aardappelen eten maar op vakantie in Italië genieten van pizza’s en pasta’s. Ik kan meerdere weken geen vlees eten maar in een restaurant kiezen voor een goed stuk vlees en hier van genieten. Dat brengt het leven in balans en brengt intentie in je eetstijl. Zonder intentie doe je maar wat en kun je je emoties de overhand laten nemen.

Moeilijke dag gehad op het werk? Zak chips op de bank ‘s avonds. Ruzie met een familielid? Volproppen met kant-en-klare-toetjes na het avondeten terwijl je al vol zit.

Terwijl ik juist het lekkere en ‘minder gezonde’ eten wil koppelen aan mooie en positieve momenten. Daar kies ik bewust voor en met die intentie voel je ineens dat je een leven vol luxe, welzijn en succes leidt. Het zit hem echt in die kleine dingen voor mij. Het gaat niet meer om ‘mezelf laten gaan’ en ik heb geen verlangen naar een lichaam met overgewicht. Dit is simpelweg een daad van liefde naar mezelf.

Toegewijd aan een gezond gewicht – niet alleen extern

Ik ben toegewijd om een gezond gewicht te behouden en van elk verschillend moment te genieten zonder schuldgevoel of schaamte. De ene keer ziet die toewijding eruit als wandelingen maken door de natuur in plaats van een keiharde workout – omdat het niet gaat om de exacte verbrandde calorieën maar om wat mijn lichaam aangeeft nodig te hebben. De andere dag gaat het om een ouderwets broodje met boter en kaas te eten. Of een ijsje. Of pizza. Zonder schuldgevoel. Een gezond gewicht is niet enkel het gewicht aan de buitenkant, het is het gewicht van alle regels, verlangens, frustraties etc. op je schouders en in je hoofd. Dat gewicht kan ook zwaar worden terwijl je in kilo’s omlaag gaat. Ik wil me licht en gezond voelen, externe en intern in balans wat soms een ijsje betekent en soms een wandeling.

We vergeten wel eens dat we zoveel verschillende lagen hebben en om die zoveel mogelijk met liefde en balans te vervullen we niet zo aan alle regeltjes moeten vasthouden. Als je de regels loslaat en veel meer af gaat op je gevoel, ga je ook niet keihard over de ‘grenzen’ heen. Dat één pizza ineens overgaat in een hele week pizza eten. Dat een zakje snoep ineens overgaat in koekjes, chocolade en crackers die overdatum zijn in een zoektocht naar meer en meer eten.

Soms zijn we zo bang dat als we de regels loslaten we alleen maar junkfood eten. Waar is het vertrouwen dan in ons menselijk lichaam en de signalen die het afgeeft? Denk je echt dat je lichaam zich goed voelt na 7 dagen enkel junkfood? Denk je niet dat je misschien toch ineens zin krijgt in iets gezonds?

Natuurlijk denk ik nu ook aan de mensen die al jarenlang ontzettend ongezond leven en gemakkelijk 7 dagen achter elkaar junkfood eten – hun hormonen zijn uit balans en hebben waarschijnlijk allerlei kwalen. Identificeer jij je hiermee? Nee? Dan mag je wat soepeler omgaan met je strenge regels omtrent gezond eten, naar mijn mening.

Marc David een voedingspsycholoog schrijft in zijn boek “The Slow Down Diet: Eating for Pleasure, Energy and Weight Loss” dat de helft van wat we eten gaat om wat we eten maar dat de andere helft gaat om hoe we eten. Dat de ervaring van het eten direct van invloed is op onze stofwisseling en vertering. Ik adviseer je het boek te lezen voor nog meer ‘aha-momenten’  hierover!

Deze quote vult me precies op de juiste manier en ik hoop jou ook: