Ik wil mijn droomlichaam.

Als ik alle uren in de sportschool, alle gezonde maaltijden en al het andere dat ik heb gedaan bij elkaar optel, dan vind ik dat ik mijn droomlichaam allang heb verdiend. En toch werk ik er nog steeds elke dag aan. Waarom?

Omdat voor alles wat ik heb gedaan om dat droomlichaam te bereiken, ik ook meer dan genoeg heb gedaan om dat juist niet te bereiken. Daar zijn weer andere redenen voor: gezelligheid, comfort, moe, geen zin of gewoon zomaar.

Maar nu komt het tegenstrijdige..

Ik zou het niet anders willen.

Ik zou niet alleen maar de dingen die ik heb gedaan richting mijn droomlichaam bij elkaar willen optellen en al het andere wegstrepen. Ik wéét namelijk dat dat een stom leven is voor mij.

Ik wil geen stom leven.

Wil jij een stom leven?

Heb jij een stom leven en komt dat door obsessie over een lichaam?

Je kunt een droomlichaam willen en ernaartoe werken, terwijl je het nog steeds niet hebt en TOCH  gelukkig zijn. Er is een realisatie omtrent dit alles waarvan ik hoop dat ik hem kan overbrengen via dit artikel en dat is:

De manier waarop je leeft, keuzes maakt, tegen jezelf spreekt, wat je eet en hoeveel je beweegt is je droomlichaam leven.

Er is namelijk niet een ander soort leven dan het proces náár het droomlichaam en het behouden van het droomlichaam. Dat leven is hetzelfde.

Laat ik het even ontleden.

Stel je voor dat je linea recta naar je droomlichaam wilt en je besluit 12 weken lang alles op alles te zetten. Er ‘moeten’ een paar kilo’s af en je ‘moet’ wat strakker worden van jezelf voor dat droomlichaam.

Er zijn verschillende manieren om dit te bereiken, toch? De manier waarop je dit droomlichaam wilt bereiken moet de manier zijn die je dan ook blijft behouden, anders raak je je droomlichaam ‘kwijt’. 

Als je 12 weken lang met je calorieën drastisch omlaag gaat (onder de 1000), extreem veel sport, alleen maar gezond eet en nooit wat lekkers neemt omdat je dan na 12 weken dat lichaam hebt, wat gebeurt er dan als je na die 12 weken inderdaad dat lichaam hebt?

Denk je stiekem: “Ach, dan heb ik dat lichaam dus dan ga ik dan wel alles op alles zetten om dat te behouden, maar dan heb ik het lichaam ál wel!!”

DINGGGGGGGGG, FOUT!

Dat is het foute antwoord. Maar je mag het best proberen van mij. Sterker nog, ik weet wel zeker dat we het allemaal wel eens hebben geprobeerd.

De één met het succes dat de kilo’s eraf vlogen en je jouw droomlichaam eraan overhield – maar voor heel kort. Want, zou dat leven op lang termijn vol te houden zijn met een gelukkig gevoel? De ander zonder succes omdat het niet vol te houden viel en er vergrepen werd aan ‘lekkers’, wat eigenlijk niet mocht.

Oftewel: De ene groep die wil wel heel graag, maar die houdt het niet lang vol (wat heel logisch is, want het is niet iets om je leven lang vol te moeten houden). De andere groep houdt het wel vol omdat ze strenger voor zichzelf zijn en wetende dat het slechts voor een bepaalde periode is. Maar de clou is: uiteindelijk is dit niet voor een bepaalde periode maar voor je hele leven. En bij die realisatie kun je nog steeds heus doorzetten, maar gaat je fysieke en/of je mentale gezondheid eronder lijden.

Netto resultaat? In beide gevallen geen lang termijn succes. En met succes bedoel ik: gezond, gelukkig én je droomlichaam.

Dus wat heb je er dan aan? Niet zoveel.

We verdienen het, heus.

Wanneer we consistent sporten, fitter worden, gezond eten etc. dan willen we de resultaten meteen zien. Zo snel mogelijk is niet genoeg: we willen ons einddoel meteen bereiken.

“Hoe snel kan ik mijn droomlichaam bereiken?” vragen we onszelf dan af.

Het is een eerlijke vraag en we stellen onszelf deze vraag op heel veel vlakken van het leven, niet alleen als het op afvallen aankomt.

Maar de reis ernaartoe is het einddoel.

Vraag jezelf af of je leven, hoe je dit op dit moment hebt ingericht, je blij maakt?

Zit er genoeg speling in voor mindere dagen? Zitten er leuke en uitdagende elementen in?

Zo ja, dan weet je als het goed is dat als je de fast forward knop indrukt je er vanzelf komt. En als je de knop nog even langer ingedrukt houdt, dat je het ook vanzelf behoudt.

En dat is het beste gevoel ooit.

De weg er naartoe wordt het doel. Elke dag weer opnieuw.

Elk moment dat je boos of gefrustreerd bent op jezelf, je schuldig voelt of teleurgesteld bent in jezelf: vraag jezelf af of dit gevoel hetgeen is dat je week in week uit wilt hebben; denk aan die fast forward knop. Zou je dit willen blijven afspelen tot je er bent en ook daarna om het te behouden?

Dat is de reden dat het voor veel mensen niet lukt. Omdat het proces er naartoe zo verschrikkelijk streng en onaangenaam is.

Ik blijf het zeggen maar, uiteindelijk is de weg er naartoe je leven. Het einddoel is alleen maar écht het einddoel als je het weet te behouden. En precies dat behouden ervan, is ook je leven.

Dus, hoe deel jij je leven in?