Een nieuwe maand, een schone lei, een mogelijkheid om met een ‘vers’ gevoel iets te beginnen.
Al ben ik niet de persoon die je adviseert te wachten tot maandag, de eerste van de maand of de eerste maand van het jaar, ik hou er stiekem wel van: Zo’n nieuw en vers gevoel van de maand.
Dus laten we vandaag het onderwerp sporten eens onder de loep nemen. En dan vooral jouw relatie met sporten. Want, weet je waarom je sport?
Sport je omdat je het als een vorm van straf gebruikt voor wat je hebt gegeten of gaat eten? Plan je een extra workout in omdat je een avondje teveel kaas en toastjes hebt gegeten? Dan is het tijd, dat je dit artikel leest. Train because you love your body, not because you hate it
Er hangt een ontzettend negatieve lading omtrent het sporten omdat je iets hebt gedaan wat niet ‘mocht’. Hoe vaak heb je een workout ingepland omdat je wat meer hebt gegeten dan ‘de bedoeling’ was op een feestje? Hoevaak heb je meer koekjes gegeten dan je had voorgenomen? Of hoe vaak ben je spontaan bij iemand blijven eten of ben je uit eten geweest?
Allemaal heerlijke momenten, toch? Hoe krom is het om deze momenten dan te laten overschaduwen met een extra workout als straf? Wat zeg je hiermee tegen jezelf? Dat je niet mag genieten in het leven?
Of oh nee, je mag wel genieten maar binnen de lijntjes.
Als je er overheen gaat, dan zul je het weten ook: een uurtje extra in de sportschool calorieën verbranden. Deze mindset gaat vaak samen met het hebben van eetbuien met de gedachte dat je het morgen er allemaal af gaat trainen. Constant overeten in paniek en dan boos zijn op jezelf en als straf jezelf laten sporten.
Laat je workouts alsjeblieft niet voeden met een negatieve motivatie zoals straf. Ook al denk je dat je op deze manier op zijn minst een workout gedaan krijgt – omdat je zo boos bent op jezelf – vraag jezelf af in welke staat je je dan bevindt. Gewoon, gedurende de dag. Ben je een blij mens? Of ben je boos totdat je de volgende dag terug bent van de sportschool. En dan wat? Ben je dan tevreden? Of voel je dan weer de angst en paniekerig dat dit dus blijkbaar is wat er tegenover genieten buiten de lijntjes staat?
Het gaat veelal gepaard met een schuldgevoel omtrent de dingen die je lekker vindt. En daarnaast komt sporten ook niet echt in een positief daglicht te staan. Het voelt dan letterlijk als straf. Hoe moet je deze leefstijl dan ooit vol houden? Laat staan leuk krijgen?
Wat als je het vanaf vandaag probeert anders te doen, er anders naar te kijken en jezelf met vergeving te behandelen. Zullen we vandaag afspreken dat consistentie boven perfectie gaat?
Dat je je workouts gaat inzetten als middel om sterker te worden (fysiek en mentaal) en je beter in je vel te voelen? Daarom geloof ik dat het veel belangrijker is om jezelf af te vragen waarom je sport in plaats van hoe je sport.
En wat als de eerst volgende keer je weer eens buiten de lijntjes eet?
Dan pak je de draad de volgende dag gewoon weer op alsof er niets is gebeurd. Forget about it and move on. Hoe vaker je dit herhaalt, hoe meer dit een gewoonte gaat worden. De lieve versie van jezelf, de versie van jezelf die af en toe buiten de lijntjes eet en daarna weer een nieuwe dag mag beleven zoals deze bedoeld is: nieuw, vers, vol met hoop. Niet als goedmaker voor de dag ervoor. Het is zonde om je dagen te verspillen aan het ‘goed maken’ voor het geniet moment de dag ervoor. Het is zonde je dagen te verspillen aan straf. Het is zonde.
Het is een nieuwe maand dus laten we eens wat nieuws uitproberen. Wat heb je te verliezen?
Ik ga je helpen – als je vragen hebt, laat ze achter in de comments!
3 comments
Hi meis, in je titel ontbreekt de letter ‘r’ in het woord ‘straf’. Er staat nu ‘Sporten als staf voor het teveel eten’ 😉
Dankjewel! Aangepast en wel ❤️
Ik blijf hier jubelen en vol energie lopen. Wilde een paar fantastische zinnen aanhalen, maar toen kwam ik erbij uit dat ik dan het hele artikel wel kan quoten.😄 Teni, je deelt zo’n mooie weg met ons. Wat heb je een kennis, kunde, ervaring en…. schrijfvaardigheid. Wat zit jij toch op je plek met je baan hé. Daarin komt alles samen serieus. Jouw frequentie… Maar echt hé 🙏🏻❤️.
Deze manier van straffen, is iets wat bij velen speelt. Op gebied van sporten herken ik het zelf niet, maar ik zie dit wel bij heel, maar echt héél veel anderen. Straffen herken ik wel in andere dingen. In moeten hongeren (vroeger) of in dwangmatig moeten overeten (vroeger) of in eindeloos dwangrituelen moeten uitvoeren om iets ‘goed te maken’ (tot op heden, work/adventure 😉 in progress).
Met de invalshoek, insteek en kijk die jij gaf geef je een heel bevrijdende andere optie. Een lievere optie… Een die uiteindelijk zelfwaardering oplevert. Want nadat ik heel veel straffen al niet meer inzet, kan ik uit ervaring delen dat dit van jezelf kunnen houden meer mogelijk maakt. Jezelf straffen en daarmee telkens zeggen, je bent fout, niet goed zet je een negatieve houding neer. Telkens weer zeg je dat je niet goed genoeg bent. Dat je iets goed te maken hebt omdat je… genoten hebt en geleefd hebt! En ik zag achteraf in dat ik meer zelfliefde kreeg, juist door niet meer te straffen. Omdat mijn hersenen een rewire kregen kon ik een andere interne dialoog voeren. En daarmee kun je wat je nog wel aan straf inzet, veel beter handelen. Denk je, hey ik gun dit mezelf echt niet meer hoor op deze manier. En dan kun je uit zelfliefde een andere keuze maken. Je gaf daar een geweldig voorbeeld van in deze blog. Is toch mindblowing. Ik denk dat het sommigen ook nu pas bewust maakt van dat ze dit doen. Nu kunnen ze er als ze willen iets mee doen.
Innerlijke negatieve stemmen omzetten in een liefdevolle dialoog met jezelf. Zo het harde werken waard.
Liefs! 🎈❤️🎈