Een nieuw jaar is in zicht en velen gaan reflecteren op het afgelopen jaar maar ook plannen maken voor het nieuwe jaar. Vooral na zo’n jaar als 2020 kan ik me voorstellen dat we allemaal de nodige inzichten, inzinkingen en leermomenten hebben gekend.

Dit jaar heb ik niet zo’n behoefte om mijn eigen persoonlijke goede voornemens te delen (ik houd ze dit jaar graag privé), maar wil ik wel uitgebreid aandacht besteden aan één van die voornemens die ik in de afgelopen 10 jaar wél heb gehad: geen people pleaser meer zijn.

Welkom bij stap 1 om hier vanaf te komen!

Het lijkt in eerste instantie een hele mooie en nobele eigenschap: dat je veel geeft om anderen en het beste met hen voor hebt. Maar de vraag is eigenlijk; uit welke intentie doe je dit?

Is dit omdat je oprecht het beste wilt voor de ander of lijkt het je verschrikkelijk als de ander je niet aardig vindt?

Komt je gedrag voort uit een plek van respect richting jezelf of verraad richting jezelf?

Sommige mensen vinden een gevoel van veiligheid in het aardig gevonden worden door iedereen. Alles doen voor jan en alleman, zodat je daar je waardering uit kunt halen. Alsof het pleasen van alles en iedereen de prijs is die betaald moet worden om waardig te zijn voor het bestaan.

Ik las laatst in een artikel dat dit eigenlijk gepaard gaat met het ‘doodgaan’ van je authentieke zelf. Wanneer we constant spiegelen wat de ander van ons wilt, koppelen we onszelf los van wie we echt zijn; onze authentieke identiteit, onze eigen benodigdheden, onze wensen, dromen, verlangens en meer.

Het is in de meeste gevallen een verdedigingsmechanisme dat je niet eens beschermt, maar uiteindelijk juist kapot maakt. Allemaal onder het mom van ‘goed willen doen voor een ander’.

Uiteindelijk vraag je je brein om comfortabel te zijn met het opgeven van iets dat je ‘veilig’ lijkt te houden. Dit proces noem ik ook wel helen. Misschien klinkt dat wat gek, maar je moet helen van je eigen verraad tegenover jezelf.

Helen kan op verschillende manieren. Van het praten met een psycholoog tot het vinden van heling in spirituele informatie en meer. Waar je het ook vindt, de eerste stap ervan is naar mijn mening als volgt:

Zit met dat gevoel: de boosheid en teleurstelling van anderen over jou

Geen people pleaser meer zijn, terwijl mensen jou niet anders kennen betekent uiteindelijk dat sommigen zich tegen je zullen keren. Dit kan van een respectvolle reactie van verbazing uiteen lopen tot een boze en teleurgestelde discussie. Dit verschilt per persoon.

De grootste neiging die je zult hebben is om hierin te springen en direct je excuses aan te bieden. Direct verantwoordelijkheid te nemen over jouw aandeel. Jouw verandering. Jouw opspreken. Je zult de situatie willen sussen en dan dus maar weer inleveren op je authentieke zelf, om de ander te kalmeren en weer aardig gevonden te worden.

Realiseer je het volgende: als de ander boos of teleurgesteld is in je, betekent het niet automatisch dat je iets verkeerds hebt gedaan. Het betekent dat je niet naar andermans verwachting hebt gehandeld. Goh, en hoe zou dat komen?

Omdat je niet meer een people pleaser wilt zijn, terwijl de ander dit nog steeds van jou had verwacht.

Als de ander dit stukje van jou nodig heeft voor zichzelf, kan er een ruzie ontstaan. Als de ander bereid en benieuwd is om jou aan te horen en gelijkwaardig in de relatie te staan, dan zal er een respectvolle reactie komen.

Dat is mijn ervaring in ieder geval. En die respectvolle reactie zal eigenlijk alleen maar komen uit mensen die zelf ook wat verder ontwikkeld zijn of in ieder geval bezig zijn met zelfontwikkeling en zelfreflectie.

Zie, woede en teleurstelling is nooit enkel andermans schuld. Het is je eigen verwachting van een situatie of van een relatie die niet volstaat. Als een ander woede en teleurstelling uit naar jou, betekent het niet dat jij dit moet fixen. Ook al is dat je natuurlijke instinct geweest van al die tijd dat je een people pleaser bent geweest.

Het resultaat is vaak dat je ‘moet leven’ met het idee dat iemand je niet (meer) leuk of aardig vindt. Dat iemand boos is op je en teleurgesteld is.

Even een hele grote disclaimer: ik vind dat je absoluut het gesprek met de ander aan moet gaan als gelijkwaardigen. Dat je oprecht en eerlijk, op een normale manier, met elkaar kunt praten over gevoelens, gedachtes en verwachtingen. Maar, eerlijk waar; wanneer je altijd een people pleaser bent geweest en je laat deze eigenschap steeds meer los, is naar mijn idee de omgeving hier vaak niet klaar voor. De omgeving is namelijk aangetrokken op de energie van een people pleaser en zal het er dus absoluut niet mee eens zijn als jij ineens opspreekt. Hoe zo’n gesprek of discussie dan verloopt, zal genoeg zeggen over of deze persoon nog een plek in je leven hoort te hebben of niet.

Maar de eerste stap is naar mijn mening; zitten met dat gevoel en dus leren leven met dat gevoel dat iemand anders boos is op je en teleurgesteld is in je – terwijl je wél het gesprek bent aangegaan op een normale en respectvolle manier.

Soms betekent dit meer vragen stellen vóórdat je je excuses aanbiedt. Soms betekent het weglopen van een situatie. En weetje, soms zullen er mensen zijn die ook gewoon boos willen blijven omdat dat hún comfortzone is.

Niet alles wat een ander zegt over jou is de waarheid, ook als je de ander respecteert en ook als ze heel zelfverzekerd overkomen. Leren om dat ook los te laten, ook al betekent het dat mensen je stom zullen vinden om wat voor reden dan ook, is een heel sterk besluit.

Jij kent de waarheid over jezelf en dat is genoeg. Je hoeft niemand die boos en onredelijk doet iets te bewijzen of jezelf te verantwoorden.