“Als je in Iran was opgegroeid, dan was je echt niet een van de mooiste”

Ik ben inmiddels al vijf lange minuten aan het staren naar mijn laptopscherm om dit artikel te schrijven, waar precies te beginnen, weet ik niet. Daarom gooi ik de zin eruit die constant door mijn hoofd spookt.

Dit is tegen mij gezegd, toen ik nog vrij jong was. Een jaar of twaalf.

Ik ben geboren in Iran en heb een mix aan Armeens en Iraans bloed waardoor ik in Nederland onder de categorie ‘exotisch uiterlijk’ val. In Iran, zou ik één van de miljoenen zijn, met deze uiterlijke eigenschappen. Maar wat is het met deze uitspraak, dat laat zien hoe geworteld de ideeën zijn over een vrouw en haar uiterlijk? 

We leven in een maatschappij.. blablabla

Ja, elk artikel over zelfbeeld en lichaamsbeeld lijkt op deze manier te beginnen. We leven in een maatschappij waarin (social) media, reclame’s, supermodellen, billboards, films en series een beeld naar voren brengen van hoe een vrouw eruit zou moeten zien. Volgens de media.

Maar dat is enkel de simpele versie, als je het mij vraagt. Ik ben namelijk van mening dat we in een land als Nederland al zóveel verder zijn in zelfacceptatie en zelfliefde in vergelijking met andere landen.

In Iran, het land waar ik ben geboren, ligt de focus van een vrouw (nog steeds) enorm op het uiterlijk. Er zo goed mogelijk uit zien, want dat vergroot je kans op het vinden van een (graag rijke) man en dus een stabiele toekomst. Nu is dit lang niet bij elk individueel geval zo, maar over het algemeen draait het om het uiterlijk van de vrouw.

Ook ik heb dit meegekregen en ervaren. Van vrienden en familieleden die nog in Iran wonen, evenals Iraanse vrienden in Nederland. Wist je dat Iran op nummer één staat van landen waar de meeste neuscorrecties worden gedaan? Onder vrouwen natuurlijk. En ga maar eens naar een Iraans feestje, of gewoon op de koffie, dan zijn de vrouwen op en top verzorgd, van top tot teen.

Aan het oppervlak, niets mis mee, dieper gezien.. Wel.

Ik kan de opmerking “Als je in Iran was opgegroeid, dan was je echt niet de mooiste” tegenwoordig ook veel beter plaatsen doordat ik weet waar dit vandaan komt. Ik heb namelijk géén neuscorrectie laten doen (en nee, ik heb niet de meest rechte en kleine neus die er is), ik was niet constant bezig met mijn haar mooi maken (ik haatte douchen.. dus ik had vroeger altijd vet haar haha) en ik was al helemaal niet bezig met harsen (snor, duidelijk beenhaar en dikke wenkbrauwen). Allemaal dingen die bij de meeste Iraanse vriendinnen vanuit hun moeders hen werden aangeleerd. Om er als meisje, altijd verzorgd en netjes uit te zien. En dat gaat verder dan dat, ook ligt er een enorme druk op het slank zijn; vrouwen zijn altijd op dieet. Tot op de dag van vandaag appt een vriendin van mijn moeder uit Iran mij met dieetvragen en of ik dieettips heb. Met een reactie als “stop met diëten, focus je wat meer op puur voedsel en meer beweging” kunnen ze niet zoveel mee.

Een positieve revolutie

Ik denk dat we steeds meer in staat zijn, als vrouwen van nu, om te begrijpen dat we daadwerkelijk kunnen houden van onze lichamen, ongeacht hoe deze eruit zien. Dat zelfacceptatie het mooiste is wat je jezelf, in relatie met jezelf, kunt geven. De kern van deze positieve ‘revolutie’ (als ik het zo mag noemen) ligt in iets wat toch wel gek is:

Waarom is mijn lichaam in eerste instantie al zo belangrijk dan?

Ik hoop dat we na enkele jaren niet eens meer stil staan bij deze vraag en we automatisch zelfacceptatie en zelfliefde toepassen. Het zorgen voor jezelf en je lichaam is naar mijn mening erg belangrijk, op een positieve manier. Gezond eten en bewegen kunnen daar een positieve bijdrage aan leveren. Maar ook make-up en mode zijn uitlaatkleppen waar je als vrouw plezier in kunt hebben.

Het punt is niet om alle uiterlijke/esthetische bezigheden te verbergen, maar om te laten zien dat we meer zijn dan dat. Dat we getalenteerde en doelgerichte individuen zijn, dat doel ligt veel verder dan een uiterlijk dat we laten zien.

Ik ben er klaar mee om mijn hele leven in het teken te zetten van vetverlies en een slanker lichaam.

Ik ben er klaar mee om te leven naar andermans idee van sexy en mooi. Jij en ik kunnen iets geven aan deze wereld, iets waardevols. Met onze talenten en eigenschappen, één voor één uniek.

_____

Disclaimer:

Ik wil met dit artikel niet mijn geboorteland onderuit halen. Ik ben dol op de Iraanse cultuur en ben dankbaar dat ik kon opgroeien met een combinatie van Armeense, Iraanse en Nederlandse invloeden. Ik denk dat het me een rijker mens heeft gemaakt waardoor ik veel beter in staat ben mensen en andere culturen te begrijpen. Ik heb een vrij persoonlijke weg afgelegd wat betreft het ‘mooi’ willen zijn als klein meisje en willen afvallen. Deze hele weg heeft me geleid tot het leren accepteren van mezelf en mezelf mooi te vinden zoals ik ben. Los van wat de foto’s op billboards laten zien. Ik haal enkel één onderwerp aan dat in meerdere culturen voorkomt en vertel je hoe ik dit heb ervaren en wat ik ervan vind. In de hoop dat het anderen bewust maakt van wat we zeggen tegen jonge meisjes en welke boodschap dit met zich meebrengt. Stimuleren we hen op hun uiterlijk? Of stimuleren we hen op het zijn van een beter mens?

Misschien vind je dit ook interessant!

Voor iedereen die zich als het lelijke eendje voelt Zelfliefde: Een lijstje met dingen die het wél waard zijn Je mooi voelen begint in je hoofd – lees dit maar eens Ik wil het leven leven De heerlijkheid zien in een negatief persoon in je leven & Persoonlijke opbiechting