“Je bent veranderd”

“Blijf zo!”

“Zoveel succes en niets veranderd!”

Wat is hier ongelooflijk stom aan?

Precies. Het feit dat we verandering bestempelen als iets slechts in onze taal. De nuance zit hem natuurlijk in bescheiden zijn en blijven, niet uit de hoogte doen, lief zijn en lief blijven etc.

Maar deze uitspraken worden vaak zat zonder die nuance gebruikt om te verbergen dat de persoon die ze gebruikt zelf vast zit en oncomfortabel wordt van andermans verandering. 

Als mensen veranderen, dan reageert de omgeving hier altijd op. Het vergt flinke emotionele intelligentie van de mensen in de omgeving om deze verandering te zien als ontwikkeling. Maar zoals jij en ik weten, reageert de omgeving vaak met bezorgdheid en weerstand.

Wat ik je wil vertellen is:

Als het leven je een kans geeft om te veranderen, grijp deze kans.

Ik geloof dat verandering in het leven een slechte reputatie heeft omdat het vaak eng is en meestal gepaard gaat met een noodsituatie waarin iemand moet veranderen door die situatie.

Scheiding, verlies, ontslag, persoonlijk dieptepunt, burn-out etc.

Nu zeg ik dus niet dat je deze dingen moet ‘aangrijpen’ als kans om te veranderen. Ik noem deze dingen om je te herinneren aan de situaties die je leven overhoop hebben gegooid maar waar je er sterker en meer ontwikkeld als persoon uit bent gekomen. Dat is wat verandering met zich meebrengt, echter als we de vrije keuze hadden zouden we onszelf er niet vrijwillig keer op keer in onderdompelen. Toch?

En nu vertel ik je dat je je misschien wel wat vaker erin mag onderdompelen.

Vrijwillig, ja.

Mijn visie is: Wanneer je leven je een kans geeft om te veranderen, is het vaak omdat verandering nodig is. Je zou de kans moeten grijpen omdat de hoeveelheid kansen die je krijgt voor verandering veel minder zijn dan je denkt.

Het is makkelijk om te romantiseren wat comfortabel is. Het is normaal om een voorkeur te hebben voor hetgeen dat bekend is voor je. Je hebt zoveel tijd besteedt om jezelf te overtuigen waar je staat in het leven, wie je wilt zijn, wie je bent en hebt genoeg argumenten om te blijven staan: precies waar je al staat.

Maar al dat mentale gepraat maakt je visie alleen maar troebel.

Soms zitten we vast op de plek waarvan we weten dat we eruit gegroeid zijn, maar we zien nog niet wat de volgende stap is om ons aan over te geven.

Als je hier niet mindful over ben, kan het zijn dat je de mogelijkheid mist om te springen en de verandering aan te gaan. Vaak komt dit doordat je te gefocust bent op de korte termijn.

Je overgeven aan het leven, betekent vertrouwen op het leven.  Het is geloven dat er geen foute afslagen zijn, enkel afslagen. En hoe we de ene afslag na de andere nemen. Het is begrijpen dat de wereld je niet zal straffen of belonen voor een bepaalde afslag. Het is enkel jouw stem en die van anderen in je hoofd die een waardeoordeel hebben gehangen aan bepaalde afslagen.

Een paar vragen voor jou:

• Zijn we hier om volgens de regels te spelen?
• Zijn we geboren om alle opgezette mijlpalen te behalen?
• Bestaan we om andermans script op te volgen?
• Zijn we niet op aarde om te ontdekken, te spelen, te proberen, te verkennen, te groeien, te veranderen, aan te passen, het hoogste van het hoogste te voelen, het laagste van het laagste te voelen en alles ertussenin?

We zijn toch niet hier op aarde om stil te blijven staan?

Ik zal je achterlaten met nog één gedachte en visie van mij:

Wanneer het leven je de mogelijkheid geeft om te veranderen, wanneer de weg naar het doel is afgesloten, wanneer je iets voor je krijgt wat veel enger en groter is dan je aan denkt te kunnen, dan is het geen toeval.

De omweg wordt het nieuwe doel.

 

 

Foto: Bruno Van Der Fraan