Michelle en de halve marathon: SHE DID IT!!!

Hallo allemaal! Mijn eerste halve marathon zit erop. Zijn jullie benieuwd hoe het me is vergaan? Vandaag deel ik met jullie hoe ik mijn eerste 21km heb gelopen en hoe mijn voorbereidingsweek eruit heeft gezien.

Foodies

Ik heb veel gelezen over voeding voor, tijdens en na het lopen van een halve marathon. Wat een informatie is hier over te vinden he? En op 10 verschillende sites lees ik 10 verschillende adviezen. Ik neem al snel het besluit mijn eigen plan te trekken. Ik houd mijn eigen basisvoeding aan: 3 maaltijden met veel groenten, 2 stuks fruit en minimaal 2 liter water. Ik let niet extra op macro’s. Omdat ik al die tijd al lange afstanden loop op dit voedingspatroon, ga ik ervan uit dat dit voldoende is voor mij. Ik zorg er wel voor dat ik deze week geen alcohol drink en probeer op tijd naar bed te gaan (damn you Orange is the New Black). Onder het mom van koolhydraatstapelen ga ik me wederom te buiten aan oreo’s en andere lekkernijen.

In de toekomst wil ik me wat meer gaan verdiepen in voeding en duursport. Nu voelde het voor mij niet prettig om ineens mijn voedingspatroon om te gooien.
De dag zelf ben ik gestart met 2 crackers met hagelslag, een banaan, gekookt ei en een cappuccino. Vervolgens heb ik rond 2 uur nog een broodje met kaas gegeten en een half uur voor ik ging starten een plak ontbijtkoek en een banaan. Ik ben gelijk gestart met veel water drinken, 1,5 uur voor de start ben ik hiermee gestopt.

Training

Hierover luidden de adviezen over het algemeen hetzelfde: een rustperiode. Ruim een week geen lange afstanden. Verlammende paniek overvalt me, een week niet hardlopen, jeetje wat moet ik dan met al mijn tijd! Grapje, maar ik moet zeggen dat het wel tegen mijn gevoel in gaat. Juist voordat ik het echt moet gaan doen, heb ik de bevestiging nodig dat ik er klaar voor ben en het aankan. En hoe krijg ik die? Juist door het te doen…. Wat dus tegen alle adviezen in gaat. Braaf houdt ik het dus bij wat krachttraining en een 5km run waarbij ik nog net geen slakkenspoor achterlaat.

Mijn halve marathon

28 Juni is het dan zover, om half 5 ga ik 21km lopen. Angstvallig houdt ik de hele week mijn weerapp in de gaten, biddend dat de zon niet schijnt en de temperatuur niet te hoog is. De voorspelling is wisselend wat betreft de zon, maar het is al snel duidelijk dat het warm word. Waar iedere Nederlander heeft gehoopt op warm en zonnig weer, heb ik de afgelopen dagen fanatiek de regendans gedaan. De ochtend van mijn race, spring ik dan ook uit bed en trek mijn gordijnen open. Wat ik zie bevalt me… bewolking. Ik liep echter niet in mijn eigen stad maar in Brabant, mijn geboortestad Roosendaal welteverstaan. En hier deed de zon zijn uiterste best door de bewolking heen te prikken. Ik werd hier behoorlijk zenuwachtig van, gek he? Op het moment van weggaan laat ik nog even mijn telefoon kletteren, o nee als hij maar niet kapot is (geen muziek, geen runkeeper nooooo). Ik kom er niet in, hij pakt mijn pincode niet. Op dat moment komt mijn broer binnen: wat doe jij met mijn telefoon? Zelfde telefoon zelfde hoesje, zo dom!!

Op naar de start…ondertussen is de zon gelukkig verdwenen, jeee! Uiteindelijk stond ik kwart over 4 in het startvak. Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik was best wel zenuwachtig.

De eerste 11km

Toen begon mijn race, er liepen niet zo heel veel mensen en het grootste gedeelte was manvolk. Dit is wel fijn, dan is het namelijk niet zo erg als ze sneller lopen, duh het zijn mannen! Gek genoeg vielen de eerste 11km me het zwaarst. Ik had het al snel behoorlijk warm en de gedachte aan de afstand die ik nog moest…. Al snel merkte ik dat ik ook onder mijn gebruikelijke tempo zat. Even baalde ik ervan, probeerde ik nog wat te versnellen. Maar dat zat er deze dag gewoon even niet in.

11km tot en met 18km

Na de 11km grens kwam er een stuk waarbij alles op de automatische piloot ging, ene been voor het andere en doorgaan. Ik had al snel besloten om bij alle drinkpunten wat te drinken. Stoppen doe ik niet, kost me dan teveel moeite om weer op te starten. Drinken is dan ook meer vergelijkbaar met op goed geluk water in je gezicht gooien en hopen dat er een paar druppels op de juiste plek belanden. Voor mij 2 vliegen in 1 klap: vocht en verkoeling. Resultaat: naast vies bezweet en knalrood, ook nog kwijlplekken hier en daar. Charmant? Nee dat is hardlopen niet!

Mijn laatste 3km

Deze kilometers waren het tofst. Mensen langs de zijlijn, beetje om je heen kijken of je bekenden ziet en… nog maar 3km. Deze hele marathon blijkt met name een mentale strijd, 3km is letterlijk zo ver als je het zelf maakt in je hoofd. Ik bedenk me dat ik eigenlijk nog wel wat harder kan, de laatste 2km zet ik nog even aan. Ik zwaai onderweg naar mijn familie en vrienden, ondertussen begint het een beetje te dagen dat ik bijna de halve marathon uitgelopen heb.
Dan is daar de finish, opluchting en blijdschap overheersen. Ik heb niet zo snel gelopen als ik had gehoopt: 2.01 uur. Ik had hem graag onder de 2.00 uur gelopen. Toch ben ik blij en tevreden. In mijn hoofd vergelijk ik mijn eerste halve marathon met een bevalling: heel erg veel ellende, maar als je dan de (overigens foeilelijke) medaille vasthoudt ben je al deze ellende vergeten.

The End

De afgelopen maanden heb ik me intensief bezig gehouden met het uitlopen van deze marathon. Ik heb er veel plezier uitgehaald, maar natuurlijk waren er ook minder fijne dingen. Ik vond het erg leuk om mijn ervaringen met jullie te delen, wat vonden jullie ervan?
En nu? Een tweede 21km onder de 2.00 uur? De Damloop? Ik weet het nog niet.
Zouden jullie het leuk vinden als ik mijn ervaringen met jullie blijf delen? Zo ja, wat zouden jullie nog graag willen lezen?
Bedankt allemaal, voor de reacties en het meeleven!!

Misschien vind je dit ook interessant!

Ontmoet mijn hardlopende vriendin Michelle! Michelle en de halve marathon – update #1 Michelle en de halve marathon update #3 Hardlopen in de Regen – Door Michelle Dit gaat door mijn Hoofd tijdens het Mediteren