Ik dacht vroeger wel eens te maken te hebben met een eetbui. Maar toen ik écht een eetbui ervoer realiseerde ik me dat alles daarvoor gewoon ‘teveel avondeten gegeten’ was. Ofzoiets. Dit was echter van korte duur, een paar maanden – iets waar dit artikel niet om gaat. Dit artikel is vooral voor mensen die hier jaren mee te maken hebben.
Er is dus wel degelijk een groot verschil tussen de twee en doordat veel mensen deze woorden losjes in de mond nemen kan het voor de mensen die hier daadwerkelijk mee struggelen lastig zijn om begrip te vinden, hulp te zoeken of überhaupt te realiseren waar ze zelf mee te maken hebben. Heb jij het gevoel dat je een probleem hebt met eetbuien? Een extra schep ijs na een slechte dag betekent niet meteen dat je een eetbui hebt of een ‘binge eating disorder’ (BED).
Maar, wanneer wel dan?
Als je keer op keer tot de conclusie komt dat je een grote hoeveelheid eten naar binnen hebt gewerkt, dan kan dat een indicatie van een eetstoornis zijn. Maar wat vooral meespeelt is hoe je je voelt vlak ervoor, tijdens én na het eten van al dat eten. Voel je schaamte, spijt, schuld of verdriet? Dan kan het zijn dat je een eetbui hebt en misschien wel een eetstoornis op dat vlak – je hoeft voor een eetstoornis niet ‘mager’ te zijn trouwens. “Normaal” uitziende mensen kunnen hier net zo goed mee te maken hebben.
“Teveel” eten en een eetbui of eetstoornis
Teveel eten en een eetstoornis hebben (met eetbuien) zijn niet dezelfde dingen. Een eetstoornis met eetbuien is een medische kwestie, het is de meest voorkomende eetstoornis variant in Amerika. Mensen met een eetstoornis met eetbuien eten regelmatig grote hoeveelheden terwijl ze tegelijkertijd een verlies van controle over het eten ervaren. Ze voelen vaak schaamte of voelen zich schuldig na het eten.
Er is niet duidelijk wat ervoor zorgt dat deze eetstoornis zich ontwikkelt bij mensen, maar het zou iets met de genen te maken kunnen hebben. Het wordt namelijk geassocieerd met andere psychologische symptomen zoals het hebben van een depressie of angstaanvallen.
Emotioneel eten kan hiermee te maken hebben, maar in sommige gevallen hebben mensen een eetstoornis zonder emotionele triggers. Het is dus veel ingewikkelder dan op voorhand lijkt en omdat we allemaal moeten eten om te overleven is het niet aan de buitenkant makkelijk te zien of iemand te maken heeft met een eetstoornis of niet.
De persoon in kwestie weet het ook niet altijd omdat er allerlei termen door elkaar gebruikt worden door verschillende mensen die niet per se gekwalificeerd zijn hier advies over te geven.
Tja, dat maakt alles nog veel ingewikkelder helaas. Ik hoop met dit artikel iets meer duidelijkheid te creëeren en handvatten te geven mocht je het gevoel hebben dat dit op jou slaat.
Wel eens meer eten dan goed voor je is
Mocht je denken; maar ik eet wel eens veel meer dan goed voor me is, veel meer dan ik honger heb, veel meer dan de bedoeling was en ik voel me daarna niet echt top – dan betekent dit zeker niet dat je een eetstoornis hebt. Het komt vooral neer op hoe vaak je een eetbui hebt, of je de controle volledig verliest – alsof je het niet kunt stoppen – en hoe je je voelt vóór, tijdens en na het eten. Al die factoren zijn nauw betrokken bij elkaar.
Als je vaak meer eet dan je honger hebt maar je maakt je er niet zo druk om, dan heb je waarschijnlijk geen eetstoornis. Als je schaamte voelt tijdens en na een eetbui en je je eetgedrag probeert te verbergen, dan is er een kans dat je een eetstoornis hebt.
Heb ik een eetstoornis?
Als je je herkent in de punten die ik noem die betrekking hebben tot een eetstoornis, wil ik je vragen de volgende vragen aan jezelf te stellen:
- Heb je momenten dat je grote hoeveelheden eet in een korte periode terwijl je een verlies van controle ervaart over het eten, meer dan eens per week?
- Heb je het gevoel dat je geen controle hebt over je eetgedrag?
- Voel je schaamte, schuld en spijt na het eten?
- Eet je vaak wanneer je geen honger hebt?
- Eet je vaak alleen omdat je je schaamt voor hoeveel je eet?
Dit zijn allemaal rode vlaggen voor een eetstoornis. Als je ‘ja’ op sommige vragen hebt geantwoord, dan wil ik je echt adviseren om professionele hulp te zoeken. Ik bedoel dit niet te lichtelijk, dus nogmaals:
Zoek ALSJEBLIEFT professionele hulp – het kán beter worden en er ís hoop.
Complicaties
Een eetstoornis met eetbuien kan fysieke maar ook emotionele consequenties hebben als je je niet laat behandelen. Voor mensen die overgewicht hebben of obees zijn, kunnen de complicaties zijn;
- Astma
- Diabetes type-2
- Hart- en vaatziekten
- Hoog cholesterol
- Hoge bloeddruk
De emotionele consequenties zijn ook zeker geen pretje, mensen met een eetstoornis ervaren vaak angststoornissen, depressie, een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen. Al deze dingen hebben een impact op de kwaliteit van het leven.
Opties voor behandeling
De meest effectieve behandelingen voor mensen met een eetstoornis zijn vaak in de vorm van psychotherapie of begeleiding/therapie bij het creëeren van een nieuwe leefstijl met een medische of diëtistische professional.
Geen voedingsconsulent, geen gewichtsconsulent, geen voedingskundige of wat dan ook! Deze vallen allemaal NIET onder de medische wereld. De titel diëtist valt onder de studie die behoort tot Bachelor of Health Science en hij/zij is dan bekwaam om in het ziekenhuis te werken met onder andere kankerpatiënten tot diabetici, het is niet voor niets dat daar 4 jaar voor nodig is. Begrijp dus het verschil als je op zoek gaat naar een professional om je te helpen.
Therapie kan individueel of in groepsvorm gedaan worden. De behandeling zal altijd aangepast worden op jou als individu, er zijn namelijk verschillende mogelijkheden die afhankelijk zijn van emotionele factoren en hoe ernstig je eetbuien zijn.
De meestgebruikte therapieën voor mensen met een eetstoornis zijn:
- Cognitieve gedragstherapie
- Interpersoonlijke psychotherapie
- Dialectische gedragstherapie
De focus ligt vaak op het aanpakken van het gedrag, de emotie en de cognitieve connectie met eten. Hoe je behandeling er ook uit ziet, het is belangrijk om iemand of een instantie te vinden met ervaring in eetstoornissen.
Wanneer hulp zoeken?
Een eetstoornis is geen kwestie van zelfbeheersing en het heeft ook niets te maken met wilskracht. Het is een ernstige stoornis die behandeling vereist. Hoe sneller je hulp zoekt, hoe sneller je kunt beginnen met herstellen. De beste tijd om hulp te zoeken.. is nu.
14 comments
Waar ik erg van schrok was dat elke keer iets te pakken om te eten,grazen heet dat,ook een eetbui genoemd wordt bij een eetkliniek. En dat dat ook valt onder de noemer eetstoornis.
Dat zijn dus niet grote hoeveelheden maar tig keer iets kleins.
Wow, wist ik ook niet!
Dank voor dit artikel. Eetstoornissen, ook BED, kan vele gezichten hebben. Nog veel meer dan jij in dit artikel hebt kunnen noemen. Als vrouw van 52, met meer dan 30 jaar ‘ervaring’ met eetbuien en vele, vele behandelingen, kan ik alleen maar zeggen: Hoe eerder je hulp zoekt, hoe groter de kans op genezing………..
Het is een zeer ingewikkeld probleem, dat veel oorzaken kan hebben. Een ernstige stoornis. Al vind ik het lastig om het zo te zeggen. Maar het leidt, bij mij, tot diepe depressie en een hoop meer ellende!
Dankjewel voor je openheid hiervoor lieve Petra, ik hoop dat anderen die dit lezen extra bewust worden gemaakt om hulp te zoeken. Youre the best <3 dankjewel.
Je schrijft dat mensen met een eetstoornis geen emotionele triggers hebben. Dit is juist wel zo! Vaak gaat er aan een eetgestoorde handeling een trigger vooraf. De veilige thuishaven van iemand met een eetstoornis is terugvallen in eetgestoord gedrag.
Ik vind het ook nog wel goed om te noemen dat eetbuien voorkomen bij ALLE soorten eetstoornissen en niet alleen bij BED. Dus ook bij anorexia, boulimia en NAO/OSFED!
Er zijn een heleboel factoren die meespelen bij de ontwikkeling en instandhouding van een eetstoornis. Te veel om op te noemen eigenlijk, het is erg complex. Het is in vrijwel 100% van de gevallen zo dat er comorbiditeit is. Er zit altijd een diepere laag onder. Het is niet voor niets een psychische aandoening. Als het alleen om eten zou gaan, dan zou het wel een gedragsstoornis zijn denk ik.
Het gaat dan bijvoorbeeld om stemmingsklachten, verslaving, angst, perfectionisme, negatief zelfbeeld, misbruik, trauma’s, persoonlijkheidsstoornissen, verstoord lichaamsbeeld, extreem hoge eisen stellen aan jezelf, faalangst, impulsiviteit, scheiding van je ouders, autismespectrumstoornis, sociale angst, ADHD, en ga zo maar door.
Obesitas op zichzelf is geen psychische stoornis. Enerzijds snap ik dit wel, maar anderzijds is obesitas niet een gevolg van af en toe te veel avondeten of een bourgondische levensstijl. Dus ik vermoed ook dat daar een heleboel psychisch leed onder schuilt. Ik zou het dus alleen maar toejuichen om deze mensen (ook) op mentaal vlak te coachen.
Uit jarenlange eigen ervaring kan ik melden dat een eetbui echt in geen vergelijking staat met iets te veel eten. Het is echt een hele andere ‘state of mind’ waarin je zit. Het is echt moeilijk om er af te komen, maar het kan echt wel! Gelukkig! En het leven is echt leuker nu!
Als je er mee te maken krijgt, zoek dan zo snel mogelijk hulp. Ook als je denkt dat het ‘niet erg genoeg’ is. Want dat is niet zo. Zoek altijd een hulpverlener die gespecialiseerd is in de behandeling van eetstoornissen en/of een ervaringsprofessional. Niet is zo erg om te maken te krijgen met een hulpverlener die je niet begrijpt. Wil je meer lezen? De website van Human Concern slaat echt de spijker op z’n kop! Veel kwalitatief goede informatie.
Je leest keer op keer de artikelen niet goed helaas. Hierbij een citaat, hoop dat je er wat aan hebt: “Emotioneel eten kan hiermee te maken hebben, maar in sommige gevallen hebben mensen een eetstoornis zonder emotionele triggers. Het is dus veel ingewikkelder dan op voorhand lijkt en omdat we allemaal moeten eten om te overleven is het niet aan de buitenkant makkelijk te zien of iemand te maken heeft met een eetstoornis of niet.”
Wat mij echt heeft geholpen bij eetbuien, om er vanaf te komen dan 😉 is het boek “Brain over Binge” van Kathryn Hansen. Een hele andere aanvliegroute van het probleem dan reguliere therapie methoden.
Er wordt in benadrukt dat je van eetbuien los kan komen door de paden in je brein om te leiden. Want wij hebben zelf veel meer in de hand dan we denken. En dat je niet je hele leven gefikst hoeft te hebben alvorens te stoppen met de eetbuien, want anders is er altijd wel een excuus om er aan vast te houden. Zeker als je dit boek (en er is ook een werkboek van en podcasts te luisteren!) met een therapeut doorwerkt, is het zeer aan te bevelen. Er is echt hoop, geef niet op, als ik ervan vrij kan komen (zou ik haast zeggen na jaren ellende), dan kan iedereen het! Aan iedereen die dit leest en ermee klaar is; echt, ga dat boek lezen want het kan je leven compleet veranderen. Ga ervoor!
Wauw!!! Dankjewel hiervoor Lieke en wat geweldig voor je! Ik hoop dat meer mensen je comment lezen en hulp vinden in je advies ❤️ dankje voor je toevoeging.
Ik heb ook een boek wat mij geholpen heeft toen ik op de wachtlijst stond voor een eetkliniek en alvast zelf aan de slag wilde.
Heeft me zo goed geholpen dat ik daarna niet het hele traject meer hoefde te doorlopen.
Overwin je eetbuien’ van Christopher Fairburn.
Dankjewel Teha, al deze tips zullen enorm waardevol zijn voor mensen die hiermee worstelen ❤️
Voor de mensen die twijfelen over het hebben van een eetstoornis of zich afvragen of hun band met eten verstoord is: zoek hulp. Mensen zoals artsen en psychologen kunnen bepalen of er echt iets aan de hand is of dat ‘het allemaal wel meevalt.’ ik hoor vaak dat mensen denken dat ze zich aanstellen, als de arts dat ook vind wordt je vanzelf weg gestuurd. Vaak is dit niet het geval en wordt iemand doorverwezen.
Novarum in Amsterdam biedt inmiddels een online behandeling voor eetbuistoornis om de drempel te verlagen om hulp te zoeken. Dit is een GGZ instelling dus geen commercieel gedoe!!
WAUW!! Dit ga ik op social media delen, dankje voor het tippen Joel!
Ja daar ben ik behandeld! De wachttijd is erg lang en daarom ben ik zelf met het boek aan de slag gegaan. Nu is er ook de online mogelijkheid.