Veel mensen denken dat ze talloze regels moeten creëeren rondom eten om zichzelf in bedwang te houden. Om controle te krijgen over hun gewicht en de situatie. Dus een zwart-wit situatie creëeren voelt logisch voor veel mensen.

A mag wel, B mag niet. Duidelijk.

Maar wat het eigenlijk doet, is je hele afvalproces saboteren! Echt..

Een lijstje met regels nodig?

Hier een lijstje met regels die mensen soms voor zichzelf stellen om controle te krijgen over de situatie en hun gewicht met als doel: afvallen.

• Geen vet eten in combinatie met koolhydraten
• Niet meer eten na 7 uur ‘s avonds
• Geen bewerkte voedingsmiddelen eten
• Geen witte koolhydraten eten
• Geen suiker eten
• Geen zuivel eten
• Geen eiwitten uit bewerkte bronnen eten

En zo zijn er nog talloze andere regels. Elk dieet dat je volgt is in essentie een kader dat gebouwd is rondom voedingsregels. Je kijkt misschien naar zo’n lijst en denkt: wat is er mis met sommige punten die erop staan? En eerlijk gezegd zullen sommige ‘regels’ ook heus goed voor je kunnen zijn.

Je plaatst jezelf in de gevangenis maar geeft jezelf ook de sleutel

Maar dit is het punt dat ik wil maken:

Restricties of eetbeperkingen die je worden opgelegd door externe partijen (zoals een dieet, een personal trainer, etc.) zullen altijd je van je eigen kracht ontnemen en een zwak gevoel creëren dat voortkomt uit een “ik mag dit niet” of “ik zou dit niet mogen eten” houding.⁣ Dat zwakke gevoel ontkracht jouw capaciteit om je eigen keuzes te maken die goed zijn voor jouw situatie.

Alsof je in de gevangenis zit, maar eigenlijk ook weer niet. Dus wanneer het even te lastig wordt om de regels op te volgen, laat je ze gaan met een negatief gevoel (boos, schuldgevoel, ‘dit mocht ik niet doen’, ‘ik ben slecht bezig’). Je rebelleert tegen de regels die je initieel wilde opvolgen.

Het is lastig om jezelf in deze voedsel-gevangenis te houden als je zelf ook de sleutel hebt. Je laat jezelf dan vrij wanneer het makkelijk uitkomt en stopt jezelf er weer in als je jezelf hebt veroordeeld en je er schuldig over voelt. Dus als je wéét dat je er soms uit stapt, waarom besluit je elke keer dat het niet mag?

Waarom doen we dit toch steeds? Jij weet toch ook dat je NOOIT 100% deze regels gaat opvolgen? Dus waarom begin je al aan iets wat jezelf gaat teleurstellen? Waarom niet dat ‘uitstapje’ niet als uitstapje zien maar als onderdeel van het leven? Waarom zet je perfectionisme in terwijl je weet dat het eigenlijk een negatieve eigenschap is voor je mentale gezondheid?

Hoe een gezonde ‘regel’ eruit ziet

Er is wel een andere manier om ‘regels’ op te stellen en dat is door gezonde grenzen te stellen rondom je eten. Het verschil zit hem in het volgende: “Ik hoef niet”.

Hiermee pak je de kracht terug omdat het dan een keuze is, in plaats van een regel die je moet op volgen (“ik mag niet”).

Van ik mag niet naar ik hoef niet

JIJ mag kiezen om iets wel of niet te eten en jij mag kiezen wanneer wel en wanneer niet. Jij mag kiezen wat goed voelt voor jou.  Zo zien gezonde grenzen eruit:

• Ik hoef niet elke avond een toetje
• Ik hoef niet altijd gezond en onbewerkt te eten
• Ik hoef niet toe te geven aan mijn emoties met eten, ik kan ook iets anders doen met de emoties
• Ik hoef niet altijd frisdrank te kiezen op een terras

Waarom? Omdat ze je een goed gevoel geven, of omdat ze je helpen met je doelen bereiken, of omdat ze je blij maken.

Jij bepaalt omdat jij WEET wat voor jou fijn is.

En wanneer jij je gezonde grenzen laat voortkomen uit respect voor je lichaam en geest in plaats van uit controle van je lichaam en geest, dan weet ik zeker dat je de beste keuzes maakt!