Eén van je grootste bezittingen is je wilskracht; je mogelijkheid om een keuze te maken, je discipline.
Om je leven te veranderen moet je alleen maar willen, dan kun je het.
Tenminste, dat wordt ons verteld..
Het is misschien ook wat de meesten denken: als je hard genoeg werkt, kun je je omstandigheden veranderen.
Onbewust denken we misschien wel dat wanneer we keihard werken voor een fijner leven, dat de wereld vriendelijk zal reageren. Dat het zal doen wat we willen. Dat dingen zullen gaan zoals we willen.
Ik heb het gevoel dat dit stukje zo moeilijk is voor velen (vooral rondom mijn leeftijd, 30) en dat ze het zo moeilijk vinden om te accepteren dat hoe hard je ook je best doet, hoe lief en vrijgevig je ook bent naar de wereld; het niet betekent dat de wereld op dezelfde manier zal reageren. Of dat je zult krijgen wat je wilt.
Acceptatie is moeilijk. FUCKING moeilijk.
Excuse my French.
Vooral wanneer we jong zijn, vooral wanneer we ambitieus zijn. Niet alleen omdat het betekent dat we moeten tolereren wat we niet leuk vinden, maar omdat acceptatie zwak voelt.
Vind je je lichaam niet mooi? Ben je niet blij met het getal op je bankrekening? Wil je je droombaan? Baal je van het dorp waar je in woont?
VERANDER HET. BEWEEG. MAAK EEN KEUZE. WERK ERVOOR. DOE WAT!!!
Dat is de boodschap. En in alle eerlijkheid: dat is ook mijn boodschap. Ik voel dit namelijk heel sterk en ik heb de vruchten geproefd die aan de andere kant van deze termen staan (dit is geen correct gezegde btw 😉. Het is geweldig als je iets verandert in je leven waar je niet blij mee bent. Wanneer je beweegt, een keuze maakt, werkt en IETS doet.
Maar net zoals met afvallen en je gewicht, zit er iets achter wat ik je absoluut wil meegeven:
Acceptatie betekent niet dat je opgeeft.
In acceptatie schuilt presence, aanwezigheid in het moment. Daar leeft content zijn en zelfs geluk.
Maar omdat we hebben geleerd dat geluk aan de andere kant van VERANDER HET. BEWEEG. MAAK EEN KEUZE. WERK ERVOOR. DOE WAT!!! bevindt, blijven we streven tot we overspannen raken. Tot we ons zwak voelen als we niet bereiken wat we willen, of niet zo snel als we willen.
Wat voor motivatie valt er te behalen bij dingen accepteren zoals ze zijn? Wat zal er gebeuren als je dat doet?
Ik heb jaren gevoeld dat als ik dat zou doen, ik in mijn luiheid zou vervallen en niets meer zou veranderen. Dat ik jaren later erachter zou komen dat ik wél hard had moeten werken. Want met hard werken richting mijn dromen en doelen was het eventuele resultaat een fijnere gedachte dan vervallen in de luiheid van acceptatie.
Maar ik had het mis.
Ze horen juist hand in hand te gaan voor een volmaakt leven. Acceptatie en hard werken.
Acceptatie voor wat er is, zorgt ervoor dat je de huidige momenten tot je neemt en ervan leert houden terwijl je ook hard werkt naar een nieuwere versie van jezelf, of je bankrekening, of carrière etc.
De burn-out zit hem in het keihard vooruit willen gaan zonder aandacht voor wat er nu om je heen te zien, te beleven en van te houden valt. (een burn-out kan op vele verschillende manieren tot stand komen natuurlijk)
Mensen zullen onaardig zijn, vervelende gebeurtenissen zullen je overkomen, dingen zullen gezegd worden die pijn doen, het weer zal rot zijn, het nieuws zal teleurstellend zijn, shit will hit the fan.
De wereld om je heen is wat het is. Dingen gebeuren, mensen zijn wie ze zijn en zullen doen wat ze doen.
Accepteer het, probeer het te begrijpen, heb sympathie en focus je op je eigen dromen en doelen ondanks dit alles.
De uitspraak “What can’t be cured must be endured” is hier van toepassing.
Het hoort erbij, het zit erbij en acceptatie zorgt ervoor dat dit soort dingen je niet onderuit halen. Acceptatie leert je namelijk te kijken naar wat er is in je leven en daar eventueel dankbaar voor te zijn. Deze vaardigheid zal je helpen door moeilijke tijden te komen zonder je doel en droom uit het oog te verliezen.
You can’t cry it away or eat it away or starve it away or walk it away or punch it away or even therapy it away. It’s just there, and you have to survive it. You have to endure it. You have to live through it and love it and move on and be better for it…
Want moeilijke tijden zullen altijd komen en ook gaan. Hoe het je achterlaat is wat ertoe doet. Zorg er dus voor dat je acceptatie en dankbaarheid traint als vaardigheid en je dromen en doelen niet uit het oog verliest.
Ik sluit dit artikel af met een kort filmpje uit Southpark – wat ik nooit kijk, maar dit fragment wel eens voorbij heb zien komen in motivatie TikTok filmpjes en het een passend voorbeeld vond bij dit artikel. Het is ECHT een heel goed stukje (1:13 minuten), dus kijk het als je even de tijd hebt!
[embedyt]https://youtu.be/sN6ZgBJOTO4[/embedyt]
2 comments
Your French, I love it. Het filmpje, I love it. De foto’s, I love them. Je eigengemaakte gezegde, I love it. Je artikel van vandaag, I… guess what… love it! Fucking love it. Knikt, ik spreek zelf ook wat Frans. De wonderschone kracht en wijsheid erin, zie ik terug in jou en jouw leven. In wat je ons ervan laat zien, herken ik het. Jij doet ‘het werk’ zoals ik vaak lees dat het genoemd wordt en je staat erdoor altijd in het licht en in de warmte van jouw eigen sterke, krachtige en liefdevolle basis. Een basis die omarmt hoe het nu is en die daardoor in rust kan groeien naar hoe het ook of anders kan. Als je die zoete vruchten eet van de andere kant, maar zeker ook als shit the van hits. Licht en donker, het een niet zonder het ander…. je kunt het aan en doorleven en het leidt je niet meer af an je eigen dromen en doelen. Ik herken wat je vandaag schreef al te goed. Heb ook zo’n zelfde soort proces doorlopen. Bedankt voor dat je dat van jou deelde. Het geeft me retrospectief veel inzicht. Dat bang zijn voor lui worden door acceptatie. Oja, had ik ook. Alles dan maar te laten en daardoor geen betere versie van jezelf meer kunnen worden. Want…. ik liet het er dan toch allemaal bij als ik accepteerde. Maar acceptatie heeft in deze zin een heel andere en veel mooiere inhoud. Als je accepteert op de manier die je omschreef geef je niks op, of nou, je geeft de kans op een ongelukkig leven op. Dat hooguit. Alsmaar jagen, doen en doorgaan zonder stil te staan bij wat er hier en nu is of even reflecteren, zonder te omarmen dat het punt van nu ook al zo veel moois biedt. En dat punt, dat punt waar iemand staat is precies het goede punt, want… iemand staat op dat punt van zijn leven. Van daaruit is er een heel andere basis. Een zonder wrok, spijt, schuldgevoel…. de vrijheid die dat geeft, opent juist wegen naar die nieuwere versie, dromen en doelen. Ik ervaar dat zelf gelukkig inmiddels. Bedankt voor dit stuk Teni. Ik kan er veel mee; ik pak er stukjes uit die nog werk behoeven en ik kan geordend plaatsen wat er speelde. Je schrijft zo goed. Je zou een blog moeten beginnen. Liefs! 😘
Wat een krachtig artikel! 💕