Angela heeft overgewicht,

Ze besluit voor de zoveelste keer dat ze EINDELIJK iets gaat doen tegen het overtollige vet en haar ongezonde eetgewoontes. Ze kiest een datum, meestal maandag, en besteedt elke minuut tot die maandag door te eten wat ze na maandag niet meer mag eten. Ze zegt “vaarwel” tegen het voedsel, zeker wetend dat elke laatste seconde geweldig is en ze niks mist. Vervolgens koopt ze allemaal voedsel waarvan ze denkt dat het gezond is, stopt haar keukenkastjes vol hiermee, allemaal ter voorbereiding van de grote “leefstijlverandering”! Ze gaat naar bed met een naar gevoel om het feit dat ze  de volgende ochtend een groente omelet moeten eten in plaats van haar lievelings cruesli of cornflakes. En dan komt de lunch, oh nee.. een salade in plaats van het heerlijke broodje om de hoek. Maar het moet! Het is voor het beste! En alle moeite en het trek hebben is het allemaal waard, toch?

En dan komt maandag..

Daar zit ze dan, haar groente omelet op te eten, bah. Het enige waar ze aan kan denken is de heerlijke knapperige cruesli die ze niet mag hebben, dat is het enige wat ze nu wilt. “Dit smaakt verreweg naar cruesli, het kan me niet schelen hoe gezond het is…” denkt ze.

Lunchtijd breekt aan

en ondertussen heeft ze de hele ochtend chagrijnig doorgebracht met de gedachte “Waarom kan ik niet gewoon eten wat ik lekker vind en toch afvallen? Het is zó oneerlijk!!”, ondertussen prikkend in haar salade. BAH! Ze denkt terug aan het afgelopen weekend, hoe heerlijk het was dat toen alles nog mocht, die pizza, dat ijs.. Ze kanniet geloven dat ze NOOIT meer pizza mag eten.

Wanneer collega’s vragen om mee te komen genieten van een stuk verjaardagstaart, zegt ze “ik mag niet, ik ben op dieet”.. Grommend zegt ze tegen zichzelf dat dit dieet haar leven aan het verpesten is. Ze klaagt tegen iedereen over hoe lekker roomijs is en hoe graag ze het wilt. Maar het kan niet. Roomijs zit in de “mag nooit meer” kolom. Ze kan geen roomijs eten, anders zal ze nooit afvallen.

Op de een of andere manier ruikt al het eten dat ze niet mag eten nóg beter dan eerst en het ziet er zelfs lekkerder uit. En dit gaat zo nog eventjes door. De vorige keer zou Angela al hebben opgegeven na de eerste dag, maar deze keer niet, ze houdt het een week vol. Het is haar zelfs gelukt een klein beetje af te vallen, maar nooit voor lang. Omdat ze altijd geconfronteerd wordt met eten dat ze “niet mag” eten, op feestjes, in restaurants, in kroegen, in winkels, overal. Het is een gehele negatieve ervaring waarbij Angela niet kan wachten tot ze eruit is.

De “mag niet” mentaliteit

Er wordt een perspectief gecreëerd vanuit de persoon die dieet dat ze lekker voedsel niet mogen en ze hierdoor veel leuke dingen in het leven missen. Angela kan niet ineens meedoen met de verjaardagstaart! Ze is op dieet! En hierdoor voelt ze zich buitengesloten, ook al heeft ze dit zelf gecreëerd.

De kracht van “ik hoef niet” of “ik eet geen”

Wat nou als Angela in haar hoofd alle “ik mag niet” verandert in “ik hoef niet” of “ik eet geen”. Ineens krijgt de zin een hele andere betekenis. “Ik eet geen taart” impliceert controle, het laat iets achter waarbij het duidelijk wordt dat je een keuze maakt omdat je erin gelooft. In plaats van te voelen dat je buitengesloten wordt op een feestje waar iedereen wel “mee kan doen”, voel je je nu alsof je een keuze maakt, alsof je iets weet wat de anderen niet weten en je volledig in controle bent.

Dus wanneer het weer tijd is voor het ontbijt voor Angela, denkt ze niet aan de dingen die ze niet kan eten. Ze proeft eindelijk echt de groente uit de omelet omdat ze het niet aan het vergelijken is met de cruesli die ergens op een hoog voetstuk staat (dat eigenlijk ook weer niet geweldig is, nu ze erover nadenkt). Misschien is het zo slecht nog niet, en misschien met wat kruiden en wat kip, wordt het zelfs beter! Angela is nu aan het focussen op de dingen die ze wel KAN eten en geniet er op deze manier ook van!

En dan komt de taart!

Jaja, het lastige moment voor Angela. De taart wordt rongebracht en Angela staat erbij met haar eigen snack in haar handen. Op het moment dat er een stuk aan haar wordt aangeboden zegt ze “Bedankt, maar ik eet geen taart”. Ze voelt zich in controle over haar beslissing, ze voelt zich intelligent. En de persoon die haar de taart heeft aangeboden vraagt zich af wat Angela weet wat hij/zij niet weet..

Het moraal van dit verhaal is om te focussen op wat wél kan. En om je gedachtes van “ik mag niet” te veranderen in “ik eet niet” of “ik hoef niet”. Het mag altijd wel, maar het hoeft niet altijd, zo’n stuk taart. Deze nieuwe gedachtes geven je een gevoel van controle in plaats van dat je slaaf bent aan wat je dieet wel/niet voorschrijft. Probeer het eens!

Oja, Angela bestaat niet echt. Ik heb haar bedacht 🙂 hihi. 

Misschien vind je dit ook interessant!

Gedachtes die je helpen om door te zetten! Waarom werken diëten niet? Ik sta stil met afvallen, wat nu? Waarom diëten de grootste tijdsverspilling is Wat is gezond? Ik zie door de bomen het bos niet meer!