Als je op een dag terug zult kijken op je leven, wat wil je dan zien?
Deze vraag kun je waarschijnlijk beantwoorden met hetgeen waar je je op dit moment veel mee bezig houdt in je hoofd: succesvol in je werk, een dikke vette bankrekening, een grote bruiloft, een droomhuis, etc.
Maar zijn deze grote dromen en doelen die je aan het najagen bent de dingen die gedurende je hele leven het meeste ertoe zullen doen?
Geen zorgen, dit is geen strikvraag, het antwoord kan gewoon volmondig “JA!” zijn. De vraag zorgt er enkel voor dat je het een tweede kans geeft in je brein; is dit echt wat ik belangrijk vind en op terug ga kijken met een voldaan gevoel?
It matters that when life doesn’t go your way, you can be grateful and content instead of always running faster or chasing harder.
Deze tekst sluit aan bij de boodschap die ik wil overbrengen. Je kunt je doelen en dromen aan het najagen zijn, je hebt controle over je eigen acties en handelingen, maar je hebt geen controle over het leven zelf. Hoe hard heb je jezelf vastgepind op het behalen van die doelen en zal het je kapot maken als je leven je iets compleet anders geeft waar je doorheen moet werken?
Ik ben een voorstander van géén plan B hebben wat betreft dromen en doelen. Plan A is hetgeen waar ik voor ga, maar het verschil zit hem in het volgende:
Als het leven me iets vreselijks ‘geeft’, dan zal ik altijd plan A veranderen om gelukkig te zijn en mijn levend weer passend te maken op hetgeen wat gaande is. Natuurlijk gaat zoiets gepaard met verdriet, pijn en frustratie; maar ik zal nooit mezelf toestaan om me gedoemd te voelen als één van mijn dromen niet uit kan komen door wat er gebeurt is in mijn leven.
Als het te vaag voor je is, zal ik een bedacht voorbeeld geven:
Stel je grootste droom is om professioneel te snowboarden. Dit betekent dat je elke schoolvakantie heel hard moet trainen in plaats van met je vriendjes en vriendinnetjes leuke dingen doen omdat het vakantie is. Stel je voor dat je op een gegeven moment rond je 18e goed genoeg bent om naar het buitenland te verhuizen om daar getraind te worden door de beste mensen in het vak. Ben je bereid om je leven in Nederland dan op te geven? Je vrienden en je familie achter te laten en in je eentje richting je droom en doel te gaan?
Stel dat er rond je 20e een ongeluk plaatsvindt en je kan je enkel en knie niet meer normaal gebruiken waardoor je nooit meer de top kunt bereiken wat betreft snowboarden. Dit is wat het leven ‘je geeft’ waar je geen controle op hebt. Dit is ook het moment dat je boos, gefrustreerd, verdrietig en even verwoest bent en voelt. Hier is ruimte voor, maar na enige tijd is de vraag: Hoe kun je je plan A veranderen naar een nieuw plan A?
Dit is een extreem voorbeeld. Extreem in de zin van: er is heel duidelijk één groot doel en één grote droom. Maar ook extreem omdat het in één klap voorbij is door het ongeluk. Voor de gemiddelde persoon zitten er veel meer nuances in dromen, doelen en wat er gebeurt in het leven. De vraag blijft echter wel hetzelfde, kun je in middenin al je huidige dromen en doelen flexibel genoeg zijn om – wat er ook gebeurt – geluk en contentheid te vinden in je huidige leven? Ik herhaal even de uitspraak:
It matters that when life doesn’t go your way, you can be grateful and content instead of always running faster or chasing harder.
Het zou zonde zijn als je zo gedreven bent door geld, status en macht waardoor je het geluk in je huidige leven mist.
Ik ben persoonlijk all for gedreven zijn en zelfs veel geld willen verdienen, maar ik zie het hetzelfde als met mijn gewicht:
Blij zijn met mijn lichaam nu terwijl ik werk aan een voor mij verbeterde versie.
Beide bestaan naast elkaar en geven me een gebalanceerd en enorm krachtig gevoel.
Content en gelukkig zijn ziet er voor iedereen anders uit, maar het is altijd te vinden in het leven van ieder mens. Je hoeft daar geen succes, geld of macht voor te hebben (of andere dingen). Content en geluk kan ook bestaan naast pijn en verdriet, vergis je niet. Als het niet gepaard kon gaan, dan zouden we vroeg of laat allemaal kapot gaan van ellende.
Dus pauzeer even en kijk om je heen; waar ben je dankbaar voor en gelukkig mee op dit moment?
4 comments
Mijn vader zegt vaak: ‘het leven overkomt je, terwijl jij andere plannen maakt’ En ik kan inmiddels op mijn 54e wel zeggen: ‘mijn vader heeft (weer) gelijk 😉
Fijne dag XX
Dit doet me heel erg denken aan wat mijn vader altijd zei: Heb geen plan B, want dan zorg je er vanzelf voor dat plan A wel werkt.
Top stuk. Vind me er totaal in.
Als het leven een plan zou zijn, dan vind ik het leven zelf plan A. En alles wat erin gebeurt hoort daarbij. Met of zonder invloed. En dat is het enige plan. Een plan waarin je steeds weer zoekt en aanpast, maar… het blijft plan A. Een leven; plan A. Een levensweg; plan A. Alleen moet of wil je op die weg soms links of rechts of juist even stilstaan. Dat is geen plan B. Het blijft plan A dat je wat leerde en daaruit voortvloeiend pas je aan, maar plan B zou een andere jij en een ander, nieuw leven betreffen. Plan A is een ieder zijn leven en het lijkt wellicht soms dat je plan B maakt, maar plan A heeft gewoon geen rechte weg. Die weg kronkelt maar dat maakt het geen plan B. Vanaf je geboorte begint A en leer je van dat plan waarop je keuzes uiteindelijk, gedwongen of vrijwillig, gebaseerd zijn. Dit is zo ongeveer hoe ik erin sta. En ja hier klikte het al na je artikelen van vd week. Moois en verdrietigs kan en moet zelfs naast elkaar bestaan. En droom en droom opnieuw mocht een droom niet uitkomen. Ik had best wat dromen die niet meer uit zullen komen, maar ik ben even zo gelukkig. Want mijn leven loopt zoals het loopt en wat ik eruit leer is net zo mooi als de droom zelf. Ook al kwam die niet uit. Er is altijd zorg of verdriet, maar ook altijd licht, moois en geluk. Soms denk ik zelf wel eens ‘Fem, hoe groot is jouw ego wel niet als jij vindt dat jouw dromen maar allemaal uit moeten komen, dat iedereen jou leuk moet vinden, dat jij alles in één keer goed doet,….’ Je bent een bron van leven. Als baby niet meer en minder dan een bron van leven. Licht, liefde… leven. En bij het minste bewustzijn dat je krijgt, komt de wereld om je heen binnen die dit vindt, dat vergelijkt, zus moet, zo moet want dat doet iedereen. Zonder ego zijn we leven en vaak helpt het me daar naar terug te gaan. Dat leven zelf veroordeelt niet, dat is her ego. Dat vindt van alles. Ik zet het vaak bewust weg. In de hoek. Tot ik het weer nodig heb, want zonder is niet altijd mogelijk. En dan, zonder ego, is alles goed, is alles wat het is. Niets meer en niets minder. Als ik dat voel, dan is dat op zichzelf al een droom die uitkomt.
Hey Teni,
Ik herken dit stuk heel erg vanuit mijn eigen struggle. Mijn diepste wens is moeder worden, maar na 6jr is die wens nog steeds niet uitgekomen. Het is een droom waar ik zelf heel weinig invloed op heb (kan niet meer doen dan mijn arts opvolgen en mijn best doen om gezond te zijn en blijven).
Van begin af aan heb ik er zo in gestaan dat ik dit heel graag wil, maar nog steeds een gelukkig en heel fijn leven wil leiden mocht het niet lukken..