Ach, weer een zeikpost van Teni”

Zegt een stemmetje in mijn hoofd. Vervolgens praat een andere stem terug:

“Je hebt 8 van de 10 dingen wat je hartje begeert en het voelt alsof je ziel niet gelukkig is. Get over it. “

Ik probeer ‘erover te getten’, maar ik wil schrijven. Ik wil het loslaten. Ik wil dat de woorden die ik uitspuug op de één of andere manier vormen tot een verhaal met een goed eind. Ik weet dat ik dat kan, ik weet dat dat altijd al mijn manier is geweest van het verwerken van gedachtes en emoties. Maar ik heb mezelf daarin laten tegenhouden, steeds meer en meer.

De hoeveelheid posts bomvol emoties, de publiekelijk gedeelde struggles, de comments. Waarna mijn fysieke dagboek maar hetgeen werd waar ik op terug viel. Hierdoor voelde het niet altijd overeen te komen met de online Teni. Dan voelde ik me weer een oplichter en schreef ik artikelen over het terugpakken van je kracht, zonder te zeggen dat ik het voor mezelf schreef.

Maar vandaag houd ik dat niet voor me. Vandaag zeg ik het gewoon. Ik schrijf dit voor mezelf. Haal er je kracht uit als je het ook nodig hebt.

Laten we onze zielen gelukkig maken. Samen.

Wat is je ziel?

Ik kan niet anders dan refereren naar Gary Zukav wanneer ik het heb over je ziel. Hij heeft een prachtige manier van beschrijven wat je ziel is, of; hoe hij het ziet. Deze onderstaande beschrijving zorgde ervoor dat de tranen over mijn wangen stromen terwijl ik op kantoor bij Boy aan het werk ben. Niet in te houden dus.

[embedyt]https://youtu.be/40lDcTKL4Uk[/embedyt]

 

Volgens Gary Zukav is het onmogelijk om geluk te voelen wanneer je je ziel onderdrukt. “Betekenis” is je innerlijke kompas. Alles wat betekenis kan geven aan jouw leven, aan andermans leven, aan de wereld, is de richting die je uit dient te gaan. Ik maak de vertaalschap naar de marketing van tegenwoordig wanneer iemand een bedrijf begint:

“Welke waarde voeg je toe met je bedrijf/product/dienst?”

De waarde is naar mijn mening hetzelfde als de betekenis. Als je geen waarde toevoegt, dan is de kans groot dat je je ziel niet voedt en je tegen de richting van de ‘flow’/ de stroming vaart (zoals in de video wordt gezegd).

Hoe maken we onze zielen gelukkig?

Ik denk dat ik in de opbouw van mijn leven steeds meer op het juiste pad kwam met het gelukkig maken van mijn ziel. Ik wist waar ik van genoot en waar ik gelukkig van werd. Het ‘stomme’ is dat ik vaak nog refereer naar dat moment in mijn leven. Ik had net mijn baan opgezegd en ging fulltime bloggen; ik bracht mijn eerste boek, een autobiografie, uit; ik leerde Boy net kennen, ik mocht voor het eerst op persreis en dat was ook meteen een waanzinnige reis van 10 dagen door India. LIFE WAS GOOD.

Hoe het tot dit moment is gekomen is denk ik een combinatie van verschillende dingen.

Eén ervan is de perceptie die ik heb op het leven en op hoe het leven ‘zou moeten zijn’ volgens mijn standaarden. Volgens mijn blauwprint. De 29 jarige Teni had nu een ander leven moeten hebben, ofzo.

Maar als ik kijk naar mijn leven dan zijn er misschien een paar dingen die ik anders wil hebben, de rest is geweldig. Waarom kan ik me dan niet geweldig voelen? Waarom verval ik in de ‘normaalwaarde’ die ik heb gecreëerd over dit leven als fulltime blogger/content creator terwijl dit drie jaar geleden nog het ultieme was?

We groeien als mens, leren dingen in het leven, bereiken doelen en verleggen de lat weer. Een natuurlijk proces, denk ik zo. Maar waarom denk ik dat die verlegging van de lat ineens zo erg is? Waarom voel ik ineens dat iets niet mogelijk is terwijl ik altijd zo hoopvol in het leven stond? Waarom voel ik alsof ik mijn beste jaren heb gehad? Ik ben freaking 29!

Kort gezegd: ik zorg op dit moment niet goed voor mijn ziel. Af en toe wel, met vlagen. Dat is ook de reden waarom dat zeurende rotgevoel héééél langzaam erger en erger wordt. Alsof het gehoord wil worden en ik het af en toe aandacht geef door een yoga, meditatie, een momentje met mijn koffie en mijn dagboek, een creatieve uitspatting etc.

Maar het grootste gedeelte van de tijd, weet ik het gewoon niet meer en tikt de tijd door. Gaat het leven door. En worden die 2 van de 10 dingen die ik zo hard mis erger en erger. Ik wil verder niet dieper in gaan op welke twee dingen dat dan zijn, maar ze zijn belangrijk voor me. Erg belangrijk.

Herken je zoiets? Dat er zoveel goed gaat in je leven, maar die paar dingen die ooit veel beter gingen brokkelen misschien af, gaan een andere richting uit en je voelt je er steeds rotter over? Terwijl je er van alles aan kunt veranderen.

Negatieve vibe

Wanneer je je ziel niet voedt met wat het nodig heeft, kom je gauw genoeg in een negatieve vibe. Het maakt je “needy”, bitter, wrokkig en boos.

Positieve vibe

In tegenstelling daarvan; wanneer je je ziel wél voedt, lijkt het leven heel anders aan te voelen. Wat er ook van die 10 dingen wel of niet aanwezig is. Je begint met intens liefhebben. Elke kleine ervaring die je hebt opent deuren voor geluk. Op deze manier het leven benaderen geeft je niet alleen energie maar ook een positieve vibe. Ik ken dit gevoel héél goed, ik zat zo ‘high on life’ dat ik graag terug wil, ik verlang daar zo naar. En nee, het was geen illusie of iets tijdelijks – mijn hele brein dacht anders over situaties die zich voorlegden. Ik had het getraind om het leven zo te benaderen. Nu train ik het niet meer en vervalt mijn blik op het leven naar een bittere blik. Heus niet altijd. Maar vaker dan ik wil. 

Ik kan ongeduldig zijn, ik kan haast hebben, ik kan dingen niet goed los laten en betrek heel veel dingen zwaar op mijn eigen hart.

Door het leven gaan betekent per definitie al dat je moeilijke tijden gaat kennen, niemand ontkomt hieraan. Deze hebben zich opgestapeld bij me. Af en toe dealde ik er op mijn manier mee, maar ik had haast om me weer op en top te voelen. Die haast zorgde er misschien wel voor dat ik verwerkingsprocessen afraffelde en ik het nu even allemaal niet meer weet.

Herken je dit?

“Let yourself be silently drawn by the strange pull of what you really love. It will not lead you astray.” — Rumi

Soms ben ik bang om even bij alles stil te staan, bang om in huilen uit te barsten en pas na weken te stoppen. Maar ik weet van binnen ook dat ik mezelf die ruimte moet geven, omdat ik nu niet wil luisteren naar mijn hart of mijn ziel. Omdat het eerste wat het wil doen is even uithuilen voordat het mij een nieuwe richting kan geven.

Ik moet uithuilen. Ik wil uithuilen. Ik heb er alleen geen zin in. Geen ruimte voor. Geen tijd voor. Dat laatste vertel ik mezelf.

Mijn ziel weer gelukkig maken

Ik ga wat dingen delen die hopelijk ook bij jou iets doen sprankelen, hoop geven of op ideeën brengen om je ziel gelukkig te maken. Van kleine mini dingen tot grote dingen, soms is de verandering in je gevoel minuscuul en soms heel groot;

• Films die inspireren. Ze hoeven niet altijd vrolijk te zijn, ze kunnen je aan het denken zetten en soms zelfs in laten zien dat je huidige leven waanzinnig is.
• Documentaires die je inspireren.
• Muziek waar je hart gelukkig van wordt.
• Door de natuur wandelen, of het nu het bos is of het strand. De natuur voedt je ziel.
• Voeding meer laten zijn dan brandstof voor je lijf. Het geluksgevoel dat komt bij het drinken van een vers kopje koffie. Denk aan die punt pizza die direct uit de oven komt. Dat gevoel, is ook voeding voor je ziel. (Voeding kent natuurlijk heel veel grenzen waarbij ‘het voeden van je ziel’ verkeerd geïnterpreteerd kan worden als ‘een leegte vullen met voedsel’ – dat is nu niet waar ik het over heb. Ik heb het over intuïtief eten, luisteren naar je hongersignalen en dan genieten van wat je daadwerkelijk eet).
• Liefde. Geven, aan jezelf, aan de mensen om je heen. Liefde voedt je hart en het voedt je ziel op een manier waarop alleen liefde dat kan. Ik geloof oprecht in de uitspraak;

“Love is the greatest gift we can give ourselves and to one another”

Tot gauw bij een update lieve mensen <3 Bedankt voor het lezen.

PS: mijn ziel wordt ook heel blij van hondenfilmpjes met Golden Retrievers.