Emotioneel uitgeput zijn is geen grap. Het kan er langzaam insluipen door verschillende factoren die stress geven en voor je het weet zie je niet meer helder. Van alles voelt dan als een directe aanval en je hebt het gevoel dat de wereld erop uit is je leven te verpesten.
Heftig, ik weet het. Helaas ook voor mij een lange tijd erg herkenbaar geweest. Ik deel vandaag een aantal signalen die kunnen duiden op een emotionele uitputting. Herken je dit bij jezelf? Dan is het absoluut een goed idee om even een stap terug te zetten.
1. Elke emotie consumeert je, hoe klein deze ook is
Wanneer je op een punt komt dat elke kleine negatieve emotie je omver dreigt te duwen is het niet meer een kwestie van veerkracht hebben. Het gaat dan om het raken van een ’emotional overload’. Die emmer dreigt elk moment over te lopen en daarmee rol ik in het volgende punt.
2. Je bent hyper sensitief
Het feit dat je hyper sensitief bent, of overgevoelig hebben niets te maken met ‘aanstellen’. Het betekent dat je heel bewust bent dat je op je eigen kantelpunt staat en dat elk klein dingetje alles kan laten instorten. Een eng punt om te staan en als je het vanuit dat perspectief bekijkt heel logisch dat je hyper sensitief wordt
In plaats van je energie te gebruiken om controle te krijgen over wat er om je heen gebeurt, kun je dit beter gebruiken om uit te zoeken waarom in de eerste plaats je zo emotioneel uitgeput bent. Misschien zijn er dingen in je leven die er niet meer horen, die teveel opslokken, die je niet gelukkig maken. Misschien zijn er belangrijke dingen die je onder ogen moet komen en niet meer moet negeren.
Je dient niet te verharden en erdoorheen te werken, je dient te vinden wat het is dat je op dit punt heeft gebracht in de eerste plaats.
3. Je voelt je verslagen
Als je geen uitweg meer ziet, als je geen idee meer hebt wat het is dat je anders moe(s)t doen, als je voor je gevoel te vaak naar beneden bent gehaald – dan is het heel logisch dat je op een gegeven moment gewoon niet meer kunt en je je compleet verslagen voelt.
Wanneer je tot dit punt bent gekomen zou ik je door het scherm heen een knuffel willen geven, dat als eerste. Daarna zou ik je willen vertellen dat dit punt precies is wat je nodig hebt en ik zal je vertellen waarom.
Het moment dat je je verslagen voelt, is het moment dat je de emotie accepteert en erkent. Ook al is het niet de juiste emotie die je erkent, je erkent dat er in ieder geval iets niet goed zit. En dat begint bij die verslagenheid. Vanaf dit punt kun je alleen nog maar omhoog.
Dat betekent niet dat je nooit meer zult vallen, maar opstaan is wat hierna komt.
4. Je bent enorm emotioneel of je bent helemaal afgesloten
Het is een extreme respons: je huilt elk uur van de dag of je voelt dat er geen traan uit je ogen geknepen kan worden – dat het op slot zit.
Geen van beide is iets wat op lang termijn gaat werken.
Je dient misschien te werken met je emoties in het hier en nu. Als je hier ontzettend veel moeite mee hebt dan is het beste wat je kunt doen om professionele hulp te zoeken. Denk je dat dat niet nodig is bij jou? Probeer dan eens een dagboek bij te houden – schrijf alles op wat je denkt en voelt en lees het nog eens een paar keer na in die week. Dat is een begin.
5. Je bent klaar voor verandering
Het kan zijn dat, ook al voel je je zo leeg, dat je wel degelijk klaar bent voor een verandering. Een verandering brengt namelijk hoop met zich mee en dromen over de toekomst. Diep van binnen, weet je dat je leven niet heeft ‘geklikt’ de afgelopen tijd en dat je niet meer zo door kunt gaan. Wat het ook is dat ervoor heeft gezorgd dat het niet meer klikt, verandering is van belang.
Het goede nieuws is dat je niets moet. Je mag afwachten, je mag toekijken, je mag ‘de boel de boel laten’ – want alleen al dat je ziet dat je klaar bent voor verandering, is al de eerste stap.
Laat dat gevoel er maar even zijn en even bezinken. Je hoeft geen actie te ondernemen op dit moment. Als je dit leest en het raakt je, is het voor nu even voldoende. Geen opdracht, geen moeten, geen gedoe, even niks.
Je hoeft even helemaal niks.
5 comments
Ik herken alle signalen. Mijn man heeft een beroerte gehad en is aan het herstellen. Maar dit doet zoveel pijn en kost zoveel energie.
Andere mensen zien niet zoveel aan hem maar het zijn de verborgen veranderingen die zo verwarrend zijn. Ik zie de man die hij was van buiten maar van binnen is het een ander geworden. En dan zeggen mensen dat ik het te somber zie,dat het wel mee valt,dat het wel goed komt.
En dat kost me nog meer energie.
En hier even uit komen,dat zit er even niet in. Ik moet gewoon doorgaan.
Mega herkenbaar allemaal.. Ik ben op dit moment bezig met afstuderen en dat valt mij enorm zwaar. Alsof er geen einde aan komt, het nooit goed genoeg is er ik geen licht aan het einde van de tunnel zie. Ik ben dankbaar voor mijn lieve moeder die mij hier doorheen sleept en veel huilbuien aanhoort door de telefoon. Binnenkort ook een afspraak bij de psycholoog, hopen dat ik daar verder mee kom!
Vooral het laatste puntje; ik ben zo toe aan verandering, afgestudeerd zijn en dan iets doen waar ik echt blij van ga worden! Bedankt voor dit stuk, heel mooi geschreven!
Zo herkenbaar. Zit in een scheiding. Ben met drie kinderen. Die zitten ook bij mij. Maar mijn ex laat mij niet met rust. Hij zuigt al mijn energie op. Emotioneel manipuleren en de grond in boren. Maar ik kan het niet uiten omdat ik een masker moet opdoen vanwege de kinderen die ik 24 uur om mij heb. Zonder huis zonder baan hoe ga ik hier in hemelsnaam uitkomen..
Ik vind het zo fijn dat je ons informatie aanbiedt over zowel lichamelijke én geestelijke gezondheid. Je laat ons inzien dat ze samen horen. Als broer en zus. De minste strijd daartussen geeft al disbalans. Fijn dat je ons zo breed meeneemt in wat gezond zijn eigenlijk allemaal inhoudt en hoe je daarnaartoe kunt werken.
Ik vind het erg dat jij ervaring hebt met er geestelijk doorheen zitten. Wat zul je hebben moeten worstelen om te staan waar je nu staat. Je leven 2.0 zou bijna als een tweede kans op leven kunnen voelen. Zoiets stel ik me erbij voor. En dan nog zo veel mogen bijleren. Niet meer op dat worstelende niveau, maar op een punt waar er al rust is. Balans is. En al het bijleren slechts fine tunen is. Een soort lied waar de akkoorden al van klaar zijn, maar de tekst her en der nog aangepast kan worden. En dat mag blijven duren en duren, want het lied is al zingbaar.
Dat het vechten het waard is, laat jij zien. Dat er hoop is, laat jij zien. Dat het anders kan worden, laat je zien. Hoe dat kan, laat je zien. Ik denk dat dit artikel voor velen een grote steun in de rug is.
Ik las de reacties hierboven en zelf dus ook ervaring hebbende met totaal klaar en op zijn, voel ik intens mee. Ik vind het erg als ik weet dat er this second mensen zijn bij wie dit zich afspeelt. En dan zijn er velen die dit lezen en niet reageren dus hoe veel speelt er niet meer af. Zo lief, jouw knuffels voor hen door het scherm heen. Ik knuffel met je mee als dat mag.
Ik wens allen die hiermee te maken hebben kracht, moed en beterschap toe en ook ik wil hoop meegeven. Het kan verbeteren en zelfs overgaan. Begin als je eraan toe bent aan je akkoorden en maak jouw eigen eigenste lijflied.
❤️🌈🦋
Fijn en ook bedankt voor de knuffel. Ga dit nog vaak lezen. Ik wil altijd alles opgelost hebben, maar wist hiervoor niets te verzinnen. Maar jij geeft het aan: gewoon niets doen.