Zomer 2019, op een terras in Den Haag
Doe maar normaal. dan voelt niemand zich rot over zijn leven
Doe maar lekker normaal.
Als je een leven zonder oordeel wilt.
Doe maar lekker normaal,
en heb vooral geen ambitieuze doelen, verdien niet teveel geld, wordt maar niet te slank, geniet maar niet teveel van het leven – anders voel ik me rot.
En dat zal ik je laten weten ook, niet dat ik me dan rot voel, maar dat jij het probleem bent. Ook zal ik het laten blijken alsof dat de waarheid is, in plaats van slechts mijn pijn verschuilt achter een mening.
Is dit de reden dat ik veel makkelijker met mannen kan omgaan bij een eerste ontmoeting dan met vrouwen? Is dit de reden dat ik veel relaxter mezelf kan zijn, grapjes kan maken, kalm of juist luidruchtig kan zijn, wat ik maar op dat moment wil, bij mannen. In tegenstelling tot bij vrouwen?
Omdat mannen vanuit zichzelf, of vanuit het aangeleerde niet constant oordelen? Ik wil niet doen alsof ik in feiten spreek, maar ik voel hier een verschil uit eigen ervaring – wat in de wetenschap nietszeggend is.
En ja, er zijn altijd uitzonderingen. Die even daar gelaten.
Is dat de reden dat ik veel meer op mijn gedrag, houding en woorden let als ik een vrouw voor het eerst ontmoet, voor het geval ze meteen iets (lelijks/negatiefs) van me vindt?
Omdat wij vrouwen het geprogrammeerde brein van vrouwen kennen?
Omdat wij vrouwen, het brein (geprogrammeerd, erin geprent door de maatschappij of toch niet?) van vrouwen kennen? Als we met vriendinnen of vrouwelijke collega’s zijn, hoe vaak wordt er constant gepraat en geoordeeld over anderen? Over andere vrouwen en soms ook mannen.
Maar vooral vrouwen over vrouwen. Ik las ooit dat dit iets onbewusts is, wanneer vrouwen het samen eens zijn over iets negatiefs van een andere vrouw ze in stilte onbewust met elkaar hebben afgesproken dat ze hoger staan dan de persoon waar ze over roddelden.
En we blijven het in stand houden, zo lijkt het.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik op een terras in Den Haag (het was zomer 2019). Er komt een stel naast me zitten, vlak naast me. Ik kan hun gesprekken verstaan, ook al praten ze zacht.
Ik ben gefocust op wat ik wil schrijven maar kan het niet helpen dat wanneer één van hen iets zegt, mijn aandacht daar naartoe gaat. En het valt me op, hoe droevig ik er ook van wordt;
Dat álles wat uit haar mond komt, te maken heeft met een oordeel over de mensen die voorbij lopen of de bestelling die mis gaat of wat ze van zichzelf vindt. Veel waar ze het over heeft, gaat over andere vrouwen:
“Heel leuk ding maar het stáát haar gewoon niet”.
“He daar is die vrouw met dat strapless broekpak weer, wel gek”
En hij? Hij reageert amper. Hij heeft het over hoe lekker het weer is. Dat het dit weekend Zwarte cross is. Misschien is hij iets te onverschillig, daarover mag iedereen weer zijn eigen mening hebben, natuurlijk.
Maar het valt me zo op. Het valt me zo hard op dat ik er bijna van wil schreeuwen.
WAAROM DOEN WE DIT, VROUWEN. WAAROM?
Wanneer worden we eens wakker en kijken we naar onze vrouwelijke naasten als mensen, die net als wij onze onzekerheden hebben en vastzitten in gedragspatronen die aangeleerd zijn.
Ik weet het uiteindelijke antwoord ook niet. Ik hoop alleen dat ik voor mezelf, steeds bewuster wordt van dit soort uitspraken en gesprekken. Want ik kan nu ook erg hypocriet zijn en zeggen dat ik nooit oordeel, maar dat doe ik wel.
En ik begrijp niet waarom dat de makkelijke weg is geworden om te bonden met een andere vrouw. Alsof er gezocht moet worden naar ‘common ground’ waar we het over eens kunnen zijn om te bonden. En die ‘common ground’ wordt vaak gezocht in het allebei lelijk praten over een andere vrouw. Zo, daar zijn we het dan over eens. We hebben iets gemeen. Onze band is gelegd.
En zo houden we onszelf bezig met gesprekken die er niet toe doen. We houden onszelf klein.
Is het niet de eerste stap om dit onder ogen te komen bij onszelf en niet meer deel te nemen in geroddel en gezeik over andere vrouwen zodat we onszelf beter voelen?
STAP 1: Praat niet lelijk over het uiterlijk, het werk, het leven, het haar, de relatie, de leefstijl etc. van een andere vrouw. Heb je niets positiefs te zeggen? Houd dan je mond. Heb je opbouwende kritiek? Uit dit bij de persoon in kwestie in de vorm van jouw mening, niet als waarheid.
Ik denk dat dat een goed begin is voor ons allemaal.
6 comments
Amen! (Ik ben niet gelovig maar dit woord geeft gewoon het beste weer wat ik van je artikel vind). Keep up the good work. Je bent -in mijn ogen- een echt motivator en inspireert. ❤️
Precies wat ik ook dacht!! Sluit me hier volledig bij aan. Amen! ❤
Spot on hoor! Weg met die oude patronen waarin vrouwen ondergeschikt zijn (en worden gemaakt). We moeten elkaar juist bekrachtigen! Is niet makkelijk, maar bewustwording is de eerste stap. En daar zorg je voor met dit artikel:)
Inderdaad wat ik ook wilde zeggen
🙏
Wauw dit is zooooo herkenbaar. Ik heb om deze reden vele vriendschappen verbroken vanuit mijn studententijd. Dan ging ik met een vriendin op het terras zitten en inderdaad alleen maar gezeik en oordeel over alles en iedereen om haar heen. Ik probeerde het onderwerp te veranderen destijds of er niet teveel op in te gaan door reacties te geven als ‘dat kan’, ‘dat moet zij weten’. Maar op een gegeven moment besefte ik dat het niet ging veranderen dus nam ik afstand. Ik hoop dat door jouw artikel meer meiden dit beseffen Teni!
Teni, wat fijn dat je hier wederom aandacht aan besteedt. Wat Joyce al schreef, je zorgt met dit artikel, dat weer steengoed en krachtig van inhoud is, voor bewustwording. En daar begint het mee als iemand dit gedrag wil herkennen, onderzoeken en veranderen. Bedankt voor het delen van jouw visie op en ervaring met dit onderwerp. Ik kan me er helemaal bij aansluiten. Het is zo jammer dat vrouwen onderling, vaak uit een gevoel van bedreiging, zo met elkaar omgaan. Een soort oerinstinct lijkt het wel. Het is zo niet nodig. We zijn allemaal uniek met onze eigen sterke en minder sterke punten en de verscheidenheid daarin, zorgt dat er van alles wat is. Hoe mooi is dat! De natuur weet wat zij doet. Wij kunnen de keuze maken te delen met elkaar en aan te vullen en helpen in plaats van te veroordelen om zelf een fijner gevoel te krijgen. Hoe fijn is dat gevoel echt als er eerst rot gedaan moet worden richting een ander? Het is een valse beleving van tevredenheid. Wat je schreef over de band die negatief doen oplevert. Ja echt hè, zo werkt het. Zo gaat dat. En wat voor basis en band is er dan tussen vrouwen als daar een andere vrouw eerst zwart gemaakt voor moet worden? Dat is een pijnband. Eigen pijn of onzekerheid die geprojecteerd wordt op een ander, je schreef er al vaak over Teni. Dat heeft mij echt ook bewust doen kijken naar mezelf. Ik heb nooit ernstig gedrag hierin vertoond, maar ergens heb ik me er ook schuldig aan gemaakt. Wat je schreef Teni, ja anders zou ook ik niet eerlijk en hypocriet zijn. Te snel oordelen bijvoorbeeld. Het gebeurde me en soms gaat het zo rap dat ik het nog wel eens doe. Me daar bewust van te worden en door te kijken wat er dan echt aan de hand is en hoe dit gedrag ontstond… wat erachter zat, daar heb ik heel veel van geleerd. Het was mijn eigen pijn en onzekerheid. Door deze bij een ander te leggen in de vorm van bijv oordelen of denken betere keuzes te maken, was het van mij afgeleid. Een bliksemafleider of zo. Maar de bliksem moest mij juist treffen om de pijn onder ogen te zien en om deze op te lossen. En pas erna kan de storm gaan liggen en is dat gedrag ook niet meer nodig. Je pijn is opgelost en dan kun je iedereen het grootste en mooiste gunnen. Ik moedig elke vrouw aan in haar grootsheid, dromen, schoonheid en wat dan ook. Wens het allermooiste voor ze. Geniet met ze mee en ben oprecht gelukkig. En dat pure gevoel, zonder eigen pijn, is zo fijn. Dat je eigen pijn oplossen, en dat is geen sinecure en best een weg, levert uiteindelijk op dat je geen ander meer gebruikt om die pijn op te lossen of af te leiden. Je doet dat zelf. Bent je ervan bewust van dat jij er wat mee moet doen en dat je dat ook kunt! Ja dat kun je! Zeker met hulp van vrouwen. Ja, zo kan het ook! Help elkaar met de pijn. We snappen elkaar totaal, we zijn allemaal vrouw. Jouw stap 1 is echt een prachtige. Het is als nieuw gedrag aanleren. Uiteindelijk wordt dat gedrag normaal. Zo mooi wat je schreef over het geprogrammeerde brein. Ik lees nu over neuroplasticiteit, ook wel dat brein rewired kan worden. En dat is volgens mij precies wat hierin nodig is. Het zit zo in het collectief geheugen en gedrag door de tijd waarin we leven, opvoeding etc. Dat kan veranderen als we met z’n allen de eerste stap zetten en gedrag veranderen. Ik stap mee door en ik weet zeker heel veel met mij. Liefs voor iedereen! En volg wie je bent en laat jezelf zien. Er zijn er al genoeg die jouw grootsheid aankunnen en de rest kan ervan leren. Anders volgen we elkaar in het klein blijven en zou dat met alle potentie die elke vrouw heeft niet dood en doodzonde zijn? 😘❤️😘